Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την προέλευση των Εβραίων της Ευρώπης



Η Γενετική φωτίζει τη συζήτηση σχετικά με την προέλευση των Εβραίων της Ευρώπης
La Presse (Καναδάς) (μτφ. Κριστιάν)
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr και http://www.egaliteetreconciliation.fr)
Οι Εβραίοι της Ευρώπης έχουν τις ρίζες τους σε ένα μείγμα από καταγωγές, από τις οποίες πολλές προέρχονται από φυλές του Καυκάσου που ασπάστηκαν τον Ιουδαϊσμό, σύμφωνα με μια μελέτη γονιδιωμάτων που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη.

Η έρευνα, σύμφωνα με τον συγγραφέα της, θα πρέπει να διευθετήσει μια συζήτηση που διαρκεί πάνω από δύο αιώνες.
Οι Εβραίοι ευρωπαϊκής προέλευσης, οι Ασκενάζι, αντιπροσωπεύουν περίπου το 90% από τα 13 εκατομμύρια Εβραίους στον κόσμο σήμερα.
Σύμφωνα με την λεγόμενη «ρηνανική» θεώρηση, οι Ασκεναζί κατάγονται από τους Εβραίους που εγκατέλειψαν την Παλαιστίνη μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση το 638 μ.Χ.
Πάντα σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, εγκαταστάθηκαν στο νότιο τμήμα της Ευρώπης, και στο τέλος του Μεσαίωνα, περίπου 50.000 από αυτούς κινήθηκαν προς τη Ρηνανία στη Γερμανία, προς την Ανατολική Ευρώπη.
Ωστόσο, ορισμένοι εκτιμούν ότι αυτή η υπόθεση είναι απίθανη, γιατί αυτό το σενάριο δεν στέκει από δημογραφική άποψη.
Θα συνεπαγόταν ένα άλμα του πληθυσμού των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης από 50.000 άτομα το 15ο αιώνα σε περίπου οκτώ εκατομμύρια στις αρχές του 20ου αιώνα.
Το ποσοστό γεννήσεων θα ήταν επομένως 10 φορές υψηλότερο σε σχέση με το τοπικό μη-εβραϊκό πληθυσμό. Και αυτό παρά τις οικονομικές δυσκολίες, ασθένειες, πολέμους και τα πογκρόμ που κατέστρεψαν τις εβραϊκές κοινότητες.
Επιδιώκοντας να ρίξει λίγο περισσότερο φως, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό Genome Biology and Evolution σύγκρινε τα γονιδιώματα (που αποτελούν τη γενετική κληρονομιά) 1.287 ατόμων, μη συγγενών μεταξύ τους, των οκτώ ομάδων του εβραϊκού πληθυσμού και 74 μη-Εβραίων.
Ο γενετιστής Eran Elhaik (Σχολή Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins, Βαλτιμόρη, Ηνωμένες Πολιτείες) εξέτασε αυτά τα δεδομένα, ψάχνοντας για μεταλλάξεις στο κώδικα του DNA που συνδέονται με τη γεωγραφική προέλευση μιας ομάδας.
Οι εν λόγω δείκτες έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για να ριχτεί φως στην προέλευση των Βάσκων ή των Πυγμαίων της Κάτω Αφρικής.
Μεταξύ των Εβραίων της Ευρώπης, ο γενετιστής βρήκε προγονικές υπογραφές που έδειχναν σαφώς τον Καύκασο και επίσης, αλλά σε μικρότερο βαθμό, τη Μέση Ανατολή.
Αυτά τα αποτελέσματα, δήλωσε ο Eran Elhaik, έρχονται να στηρίξουν την αντίπαλη θεωρία της ρηνικής υπόθεσης, που είναι γνωστή με το όνομα «θεωρία του Καζάρ».
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, οι Εβραίοι της Ανατολικής Ευρώπης κατάγονται από τους Χαζάρους, ένα μίγμα τουρκικών φυλών που εγκαταστάθηκαν στον Καύκασο κατά τους πρώτους αιώνες της εποχής μας, και επηρεαζόμενους από τους Εβραίους της Παλαιστίνης, ασπαστήκαν τον ιουδαϊσμό τον 8ο αιώνα.



Οι Χάζαροι Εβραίοι δημιούργησαν μια ακμάζουσα αυτοκρατορία, προσελκύοντας τους Εβραίους της Μεσοποταμίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Θα άκμαζαν τόσο πολύ έτσι ώστε εξαπλώθηκαν στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία, φυτεύοντας τους σπόρους μιας τεράστιας διασποράς.
Αλλά η χαζαρική αυτοκρατορία κατέρρευσε το 13ο αιώνα, από τις επιθέσεις των Μογγόλων και αποδυναμώθηκε από τις επιδημίες της μαύρης πανούκλας.
Οι Χαζάροι Εβραίοι στη συνέχεια διέφυγαν προς τα δυτικά, εγκαταστάθηκαν στα βασίλεια της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, όπου οι ικανότητές τους στη χρηματοδότηση, την οικονομία και την πολιτική ήταν καλοδεχούμενες. Σύμφωνα με τη χαζαρική θεωρία, διασκορπίστηκαν τελικά στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη.
«Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το γονιδίωμα των Εβραίων της Ευρώπης είναι ένα μωσαϊκό αρχαίων πληθυσμών, συμπεριλαμβανομένων των εξιουδασμένων Χαζάρων, ελληνορωμαϊκών Εβραίων, Εβραίων από τη Μεσοποταμία και τη Παλαιστίνη», δήλωσε ο Eran Elhaik.
«Η δομή του πληθυσμού διαμορφώθηκε στην περιοχή του Καυκάσου και στις όχθες του Βόλγα, με ρίζες που εκτείνονται στην περιοχή της Χαναάν και τις όχθες του Ιορδάνη», συνέχισε.
Σύμφωνα με τον Eran Elhaik η ιστορία που περιγράφεται στα γονίδια υποστηρίζεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα, την εβραϊκή λογοτεχνία που περιγράφει την αλλαξοθρησκεία των Χαζάρων στον Ιουδαϊσμό, καθώς και από τη γλώσσα.