Το Ελντοράντο των Κούρδων
Οι συμφωνίες διεθνών εταιρειών για το πετρέλαιο του Β. Ιράκ φέρνουν πιο κοντά το όνειρο του ανεξάρτητου Κουρδιστάν
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΑΣΤΕΑ
(Πηγή : http://www.tanea.gr)
Επί δεκαετίες οι βραχώδεις λόφοι του Βόρειου Ιράκ φιλοξενούσαν μόνο βοσκούς και τους ένοπλους Κούρδους αυτονομιστές, γνωστούς ως πεσμεργκά.
Τώρα γίνονται συχνός προορισμός για τους εκπροσώπους των μεγαλύτερων πετρελαϊκών εταιρειών στον κόσμο, καθώς υπολογίζεται ότι στο υπέδαφός τους βρίσκονται περίπου 45 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Και κάπως έτσι το ανεξάρτητο Κουρδιστάν φαντάζει πιο πιθανό από ποτέ και οι Κούρδοι, οι μεγάλοι χαμένοι από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μπορεί να αποδειχτούν τελικά οι κερδισμένοι της Αραβικής Ανοιξης.
Οι Κούρδοι, ειδικά εκείνοι του Ιράκ, εξεγείρονταν όλα αυτά τα χρόνια μάταια - η γεωγραφική θέση τους αλλά και το ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον ήταν εναντίον τους. Οι εξεγέρσεις τους πάντα καταστέλλονταν - η τελευταία, την εποχή του Σαντάμ Χουσεΐν, αντιμετωπίστηκε με χημικά όπλα και κατέληξε σε γενοκτονία. Εκείνοι όμως συνέχισαν να αναζητούν τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Οπως παρατηρεί στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ο βετεράνος ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή Ντέιβιντ Χιρστ, όταν ο Σαντάμ εισέβαλε στο Κουβέιτ το 1990 και λίγο αργότερα δημιουργήθηκε από τη διεθνή κοινότητα μια «ασφαλής περιοχή» για εκείνους στο Βόρειο Ιράκ, η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Το νέο Σύνταγμα του Ιράκ μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν κατοχύρωσε την αυτονομία τους με ευρείες νομοθετικές δυνατότητες, τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεών τους και τη λήψη κάποιων αποφάσεων για τον πυλώνα της ιρακινής οικονομίας: το πετρέλαιο.
Και από αυτό υπάρχει μπόλικο, όπως εντοπίστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια: η ιρακινή πετρελαϊκή βιομηχανία γνωρίζει μια αναγέννηση τόσο εντυπωσιακή που βοηθά να διαλυθούν οι φόβοι για μια μελλοντική παγκόσμια έλλειψη πετρελαίου. Εως το 2030, σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας, το Ιράκ θα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πετρελαιοεξαγωγική χώρα μετά τη Σαουδική Αραβία.
Η κουρδική τοπική κυβέρνηση έχει αρχίσει ήδη την άντληση πετρελαίου στο έδαφός της - 200.000 βαρέλια την ημέρα, που θα φτάσουν τα 2 εκατομμύρια έως το 2019. Στις κουρδικές περιοχές με τα μεγάλα κοιτάσματα, το Τάουκι, το Τακ Τακ και το Σαϊκάν και στην πρωτεύουσα του Κουρδιστάν Ιρμπίλ, τα στελέχη μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών όπως των αμερικανικών Exxon και Chevron, της γαλλικής Total και της ρωσικής Gazprom, συνωστίζονται και σπεύδουν να υπογράψουν συμφωνίες - μέχρι σήμερα έχουν κλειστεί περισσότερες από 50.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΙΡΑΚ.
Σχεδόν 10 χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, οι σχέσεις μεταξύ των Κούρδων και των σουνιτών και σιιτών του Ιράκ παραμένουν τεταμένες. Η κυβέρνηση του Νούρι αλ Μαλίκι όμως δείχνει διατεθειμένη να διαπραγματευθεί «τον τερματισμό της αραβοκουρδικής συνεργασίας με ειρηνικό τρόπο» και να αποφευχθούν αντιπαραθέσεις των πεσμεργκά με τον ιρακινό Στρατό, όπως αυτές που γίνονται τον τελευταίο καιρό.
Με τον εμφύλιο να μαίνεται στη Συρία και την ένταση να συσσωρεύεται στην περιοχή, το κουρδικό ζήτημα φαίνεται ότι έχει φτάσει σε κρίσιμο σημείο για πρώτη φορά όσον αφορά τη συμφωνία Σάικς-Πικό του 1916, όταν Βρετανία και Γαλλία υποσχέθηκαν τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους αλλά κατόπιν υπαναχώρησαν.
Ακόμα και η Τουρκία, που θεωρούσε τον κουρδικό εθνικισμό απειλητικό για την εδαφική της ακεραιότητα, τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει στάση. Η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν αναζητεί πλέον την «πλήρη οικονομική ενοποίηση» με το Κουρδιστάν, την ώρα που βαθαίνει το ρήγμα της με την κυβέρνηση της Βαγδάτης στο πλαίσιο της μεγάλης σύγκρουσης για την εξουσία στη Μέση Ανατολή μετά την Αραβική Ανοιξη.
Κουρδιστάν εναντίον PKK
Το ανεξάρτητο Κουρδιστάν μπορεί να αποτελέσει πηγή άφθονου πετρελαίου, σταθερό σύμμαχο, ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ιράκ και Ιράν και ίσως, θέλει να ελπίζει η Αγκυρα, έναν συνεργάτη για τον περιορισμό των Κούρδων της Τουρκίας, του ΡΚΚ.
