Του Σάββα Καλεντερίδη
Μετά από τέσσερα συνεχόμενα άρθρα για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το Κουρδικό, οι οποίες φαίνεται να δημιουργούν συνθήκες που θα επηρεάσουν την Κύπρο και την Ελλάδα, είχαμε σκεφθεί να αφήσουμε τα αναγνώστες μας να ησυχάσουν και να ασχοληθούμε με άλλα ζητήματα.
Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, τα γεγονότα και οι ίδιες οι εξελίξεις, όπως θα δούμε παρακάτω, επιβάλλουν να ασχοληθούμε και πάλι με την περιοχή.
Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, τα γεγονότα και οι ίδιες οι εξελίξεις, όπως θα δούμε παρακάτω, επιβάλλουν να ασχοληθούμε και πάλι με την περιοχή.
Στα προηγούμενα άρθρα μας είχαμε αναφερθεί στην αλλαγή της πολιτικής της Τουρκίας στο Κουρδικό, η οποία από φανατικός πολέμιος έγινε υποστηρικτής της ανεξαρτησίας του (Νοτίου) Κουρδιστάν, αλλαγή που επωμίστηκε ο Ερντογάν και το κόμμα του, με την αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ.
Ο άνθρωπος που «ανακάλυψε» τον Ερντογάν από τότε που ήταν πρόεδρος Επαρχιακής Επιτροπής Μπέηογλου, του Κόμματος Ευημερίας, του Νετζμετίν Ερμπακάν, και ανέλαβε την υποστήριξή του μέσα από τις βαθιές δομές εξουσίας των ΗΠΑ, λέγεται Μόρτον Αμπράμοβιτς, πρώην πρέσβης και πολιτικός διανοούμενος. Ο Αμπράμοβιτς όταν επισκέφθηκε τον Ερντογάν στο γραφείο του, στις 15 Οκτωβρίου 1996, την περίοδο που ήταν Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, του είχε πει: «Η Κωνσταντινούπολη είναι λίγη για σένα, πρέπει να ανοιχτείς στην Τουρκία».
Ο Μόρτιον Αμρπάμοβιτς, λοιπόν, στις 20 Σεπτεμβρίου 2012 δημοσίευσε ένα άρθρο στο The National Interest, το οποίο ήταν αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η Τουρκία και ο εκλεκτός του (;), Ταγίπ Ερντογάν, εν όψει των εξελίξεων στη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, με επίκεντρο κυρίως το Κουρδικό. Μάλιστα, ο αρθρογράφος της Μιλλιέτ, Χασάν Τζεμάλ, αναφερόμενος στο εν λόγω άρθρο, έγραψε ότι ο Αμερικανός υποστηρικτής του Ερντογάν, του απευθύνει τις εξής προειδοποιήσεις:
Το Ιράκ βαδίζει προς διαμελισμό, οι Κούρδοι θα αποσχιστούν.
Η απόσχιση των Κούρδων και η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, θα επηρεάσει και τους Κούρδους της Τουρκίας.
Θα ακολουθήσει και θα έλθει στο προσκήνιο η αυτονομία των Κούρδων που κατοικούν στα βόρεια της Συρίας.
Οι εξελίξεις αυτές θα δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ασφυκτικής πίεσης για τον Ερντογάν και για την Τουρκία, σε περίπτωση που δεν λύσει η ίδια το δικό της Κουρδικό.
Για όσους δεν ενθυμούνται, να υπενθυμίσουμε ότι στις αρχές του έτους ο επικεφαλής του κουρδικού λόμπι στην Ουάσιγκτον, Peter Galbraith, βουλευτής Βερμόντ, πρώην πρέσβης και στενός συνεργάτης του νέου υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρρυ, δήλωσε στην εφημερίδα Χουρριέτ ότι «Έφθασε η στιγμή να αποκτήσουν οι Κούρδοι ένα ανεξάρτητο κράτος και ότι αυτό θα γίνει με συναινετικό διαζύγιο..... Η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει ότι θα οδηγήσει στο διαμελισμό της Τουρκίας.... Όσον αφορά το ΡΚΚ, αυτό πρέπει να το λύσει μόνη της η Τουρκία. Το ΡΚΚ τι ζητάει; Γενική Αμνηστία, συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα, πολιτικά δικαιώματα στους Κούρδους. Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να κάνει η Τουρκία....».
Από αυτά που έχουμε αναφέρει στα προηγούμενα σχετικά άρθρα και από τις «συμβουλές» του Αμπράμοβιτς προ τον προστατευόμενό του, Ερντογάν, προκύπτει ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν την «διευθέτηση» του Κουρδικού σε Ιράκ, Συρία Τουρκία, επιβάλλοντας λύσεις που μπορούν να περάσουν και να είναι έστω και για μικρό χρονικό διάστημα βιώσιμες, σε κάθε ένα από τα τρία προαναφερθέντα τμήματα του Κουρδιστάν.
Πέραν των ζητημάτων που άπτονται του ελέγχου και της μεταφοράς των ενεργειακών πόρων από το Κουρδιστάν στην Α. Μεσόγειο και εκείθεν στις αγορές της Δύσης, υπάρχει και ένας άλλος στρατηγικής σημασίας στόχος που επιδιώκουν οι ΗΠΑ.
Αν δούμε ολόκληρη την εικόνα, όταν θα έχει ολοκληρωθεί αυτός ο «κύκλος», στα τρία τμήματα του Κουρδιστάν οι Κούρδοι θα έχουν αποκτήσει τα δικαιώματά τους και θα υπάρχει στην εικόνα μια «μαύρη τρύπα». Αυτή του Ανατολικού Κουρδιστάν, που εκτείνεται στην επικράτεια του Ιράν, όπου οι Κούρδοι καταπιέζονται και θα πρέπει να αποκτήσουν κι αυτοί τα δικαιώματά τους.
Τότε όλες οι δυναμικές θα κατατείνουν και θα ευνοούν μια «Κουρδική Άνοιξη» στο Ιράν, που είναι δυνατόν να δρομολογήσει άλλες εξελίξεις σε αυτήν τη χώρα-στόχο των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Τα πράγματα αλλάζουν στην περιοχή και οι χθεσινοί εχθροί, γίνονται σημερινοί φίλοι, όπως θα δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
