Τι είδε ο Γιαπωνέζος...
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
(Πηγή : http://www.sport.gr)
Όταν είχε έρθει στον Παναθηναϊκό ο Καζιγιάμα, είχε γραφτεί ότι το παλικάρι είναι παιδί από σπίτι με μια πολύ στενή σχέση με τη μητέρα του, η οποία θα τον ακολουθούσε στην Αθήνα για να του κάνει και τη μεταφράστρια.
Τελικά ήρθε μόνος κι αυτό το έμαθα γιατί τυχαία έφτασε στα χέρια μου η πρώτη επιστολή που έστειλε στη μαμά του μετά από ένα μήνα στην Ελλάδα. Μη με ρωτάτε τι και πώς, έχω κι εγώ τις πηγές μου.
Γράφει λοιπόν ο Καζιγιάμα:
"Αγαπητή Μαμά,
Συμπληρώνω ένα μήνα εδώ στην ξένη γη και τα μάτια μου έχουν δει τόσα ώστε αν ζούσε ο μακαρίτης ο Κουροσάβα θα πήγαινα να του τα πω για να γυρίσει έργο, αν και με την επιστημονική φαντασία δεν τα πήγαινε πολύ καλά. Καταρχήν να σου πω ότι δεν παίζω. Αυτοί που με απόκτησαν δεν ήξεραν ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει θέση για μένα.
Όχι δεν εννοώ ότι έχουν κάτι εναντίον μου ή γενικώς κάτι κόντρα στους Γιαπωνέζους, απλά δεν ήξεραν ότι η ομάδα δεν μπορεί να έχει άλλο ξένο. Τώρα μου είπαν ότι θα παίξω γιατί έλυσαν το συμβόλαιο του Λέ - το, που δεν είναι Ιάπωνας κι ας έχει το όνομα του πρώτου μας ξάδερφου, αλλά Αργεντίνος.
Μου έλεγαν ότι είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και όλοι περιμένουν να γυρίσει αφού του πλήρωναν για ένα χρόνο τη θεραπεία αλλά ξαφνικά τον έδιωξαν. Ηταν να φύγει και ένας άλλος παίκτης μαμά, ο Μπουμ Σονγκ, που κι αυτός δεν είναι Ιάπωνας και ας έχει το όνομα του θείου του αδερφού του μπαμπά. Αυτός είναι τρία χρόνια εδώ παίζει όποτε θυμάται αλλά τον σέβονται όλοι και τις προάλλες όταν ήρθε ένα κύριος και μας μίλησε πήρε το λόγο πρώτος και είπε ότι όλοι θα τα δώσουμε όλα: μεγάλη κουβέντα για κάποιον που λογικά τον να τα δίνει όλα πρέπει να έχει ξεχάσει πως είναι.
Η ομάδα, μαμά, δεν πάει καλά, δεν έχει κερδίσει κανένα ματς από τότε που ήρθα. Εχει ένα προπονητή το Φα Μπρι που κι αυτός δεν είναι γιαπωνέζος κι ας έχει το όνομα της δεύτερης ξαδέλφης μου. Είναι πολύ φωνακλάς. Μια μέρα πήγε να πλακώσει τον Ζε Κα, που κι αυτός δεν είναι γιαπωνέζος κι ας έχει το όνομα της ανιψιάς μου.
Για μια στιγμή πίστευα ότι ο Φα Μπρι θα καλέσει το Ζε Κά σε μονομαχία, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε – ελπίζω όμως την επόμενη φορά να γίνει. Ο προπονητής είναι πολύ καλός. Στην προπόνηση παίζουμε κάστρα και πολιορκητές, και αν πάνε όλα καλά την άλλη εβδομάδα θα παίξουμε και στρατέγκο.
Μιλάμε επίσης για λιοντάρια, για τίγρεις. Είναι ωραία. Βέβαια δεν κερδίζουμε ποτέ αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία αφού οι πιο πολλοί οπαδοί που έρχονται στο γήπεδο δεν πολυνοιάζονται για το ποδόσφαιρο αλλά παίζουν ένα δικό τους παιγνίδι πολύ ωραίο.
Οι μισοί μουτζώνουν τους άλλους μισούς κι αρχίζουν να τρέχουν γύρω γύρω στο γήπεδο και όταν κουράζονται και κάθονται κάπου όλοι μαζί τραγουδάνε τραγούδια για ένα άλλο συμπαίκτη μου το Βι Ντρα, που κι αυτός δεν είναι γιαπωνέζος κι ας τον λένε όπως τον επιλοχία που είχε ο μπαμπάς στο στρατό.
Ο Βι Ντρα είναι ο πιο δημοφιλής παίκτης: όλοι με αυτόν ασχολούνται. Είναι κουρεμένος σαν Σαμουράι και θα μπορούσε να παίζει με κιμονό. Εχουμε και καλό τερματοφύλακα, αλλά τελευταία δεν έπαιξε όταν χάσαμε στο κύπελλο, γιατί μπήκε ο Κα Πι Νο, που όμως δεν είναι γιαπωνέζος κι ας έχει το όνομα του χωριού από το οποίο κατάγεται ο παππούς – να μου τον φιλήσεις.
Γενικά είναι πολύ ωραία εδώ γιατί έχουμε πολλούς παίκτες με γιαπωνέζικα ονόματα που δεν είναι γιαπωνέζοι. Εχουμε τον Βι Το Λο, τον Το Τσε, τον Μα Ρι Νο, τον Φο Ρνα Ρο Λι, που νομίζω ότι είναι Κορεάτης (δεν έχουμε ακόμα γνωριστεί). Ηταν να 'ρθει κι ένας Σι Σε νομίζω όχι Ιάπωνας, αλλά τελικά πήγε στο Κατάρ και έμεινε η ομάδα χωρίς επιθετικό, αλλά δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς αυτό που παίζουμε ποδόσφαιρο δεν το λες.
Γενικά είναι παράξενο το ποδόσφαιρο εδω. Χθες μας απέκλεισε μια ομάδα της οποίας ο προπονητής μιλάει με την Παναγία – μήπως πρέπει μαμά ν αρχίσουμε να πιστεύουμε στην Παναγία κι εμείς;
Τον προπονητή των πρώτων τον διώξανε, γιατί κέρδιζε συνέχεια και αυτό δεν είναι ωραίο, λένε, γιατί δεν μπορούσαν οι οπαδοί των πρώτων να τσακώνονται μεταξύ τους, να έχουν ένα δικό τους Βι Ντρα, να κάνουν χαρακίρι κτλ .
Εχουν ένα ωραίο πρωτάθλημα. Κανείς δεν ξέρει πόσοι υποβιβάζονται, αλλά όλοι ξέρουν ποιος θα το κερδίσει πριν αρχίσει. Κι εμείς έχουμε ένα καλό πρόεδρο. Ζητάει λεφτά από τους φίλους της ομάδας ώστε να μπορούν να έρχονται όοοοολοι στο γήπεδο και να κυνηγιούνται μεταξύ τους. Η να κυνηγάνε το Βι Ντρα.
Είναι μια ωραία χώρα η Ελλάδα μαμά. Παντού μυρίζει καμένα ξύλα, έχουν πολλα πολλά μαγαζιά και τους αρέσει να τα έχουν ξενοίκιαστα για να θυμούνται ότι τόσα δεν χρειάζονται, έχουν όλοι πολλά πολλά λεφτά και τους αρέσει να τα βγάζουν στο εξωτερικό και μετά να γράφουν τα ονόματα στις εφημερίδες και να διαβάζουν ποιος έχει τα περισσότερα και να χαίρονται.
Εχουν μετρό αλλά δεν ξέρεις πότε λειτουργεί κι αυτό είναι πολύ ωραίο κι όχι όπως στο Τόκιο που είναι όλα τόσο βαρετά οργανωμένα ώστε οι δρόμοι δεν έχουν όνομα.
Εχουν από δυο iΡhone ο καθένας, αλλά δεν έχουν δουλειά. Εχουν αφορολόγητα σκάφη, έχουν ακόμα και κυβέρνηση. Επειδή αυτή μοιάζει με αυτή του Παναθηναϊκού σε λίγο θ' αρχίσουν και να κυνηγιούνται στους δρόμους μεταξύ τους και θα χαίρονται ακόμα περισσότερο μαμά.
Θα μείνω εδώ για πάντα και δεν θα γυρίσω. Και αν σας ρωτήσουν στη γειτονιά γιατί, να τους πείτε ότι φταίει ο Βι Ντρα…".
