Tο κόμμα που γιγαντώθηκε εκμεταλλευόμενο κάθε καταστροφή τρέμει ότι θα του καταλογισθούν ευθύνες
Του Αντώνη Πανούτσου
(Πηγή : http://www.liberal.gr/)
«He who lived by the sword dies by the sword». Η φράση είναι από το κατά Ματθαίο ευαγγέλιο και καταλογίζεται στον Ιησού. Ο Ιησούς την λέει σε έναν από τους μαθητές όταν ο τελευταίος βγάζει το μαχαίρι και κόβει το αυτί ενός υπηρέτη του αρχιερέα και το νόημα της είναι διαχρονικό.
Εκείνος που ζει από το σπαθί πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει από το σπαθί. Εκείνος που έζησε από την προπαγάνδα πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει από την προπαγάνδα. Όπως έντρομος ο ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκε ότι θα συμβεί μετά την πλημμύρα στην Μάνδρα Αττικής.
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση κάθε ατύχημα, κάθε τραγωδία, κάθε φυσική καταστροφή φορτωνόταν στις κυβερνήσεις των νενέκων και το μνημόνιο. Νεκροί πρόσφυγες στο Αιγαίο, οι φοιτητές που πέθαιναν από τις αναθυμιάσεις του μαγκαλιού στην Λάρισα, αυτοκτονίες σε κάθε τόπο της χώρας όλοι ήταν θύματα του μνημονίου και των σαμαροβενιζέλων. Μέχρι που ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε από την άλλη μεριά του λόφου και οι πνιγμοί, οι ασφυξίες και οι αυτοκτονίες έπρεπε να ξαναγίνουν ατυχήματα ή τραγικές επιλογές. Η αντιπολίτευση ποτέ δεν εφάρμοσε την βιβλική επιταγή. Ποτέ δεν προσπάθησε να σκοτώσει τον ΣΥΡΙΖΑ με την προπαγάνδα που αυτός την έχει σκοτώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως δεν ξεχνούσε πως ο είχε χρησιμοποιήσει την προπαγάνδα και πάντα φοβόταν η ίδια μέθοδος θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Παράδειγμα οι πλημμύρες στην Ανατολική Αττική που η κυβέρνηση περίμενε από την αντιπολίτευση να ζητήσει ευθύνες. Ετσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Μάνδρα έλεγε «Εξυπακούεται ότι δεν ήρθα εδώ για να καταλογίσω ευθύνες, αλλά για να έχω μια πλήρη εικόνα γι αυτήν την ανείπωτη τραγωδία» και μια έντρομη Καφαντάρη στην Βουλή χρέωνε την καταστροφή στην κλιματική αλλαγή.
Είναι η ενοχή του κόμματος που από τους ανθρώπους, μέχρι τα σκουπίδια και τις πλημμύρες χώρισε τα πάντα σε αριστερά και δεξιά και περιμένει τους αντιπάλους του να κινηθούν με το μένος που είχε κινηθεί εναντίον τους. Το κόμμα που είχε ανακαλύψει ότι υπάρχουν σκουπίδια που μαζεύονται μνημονιακά ή αντιμνημονιακά, όπως είχε κάνει η Ρένα Δούρου ή που πρέπει να διορθώσει παραλείψεις 40 ετών σε 40 μέρες, όπως είχε κάνει ο Γιώργος Καραμέρος μετά τις πλημμύρες του 2014 στην Αττική. Σήμερα μετά την καταστροφή η πρώτη ζητούσε «την κήρυξη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης των πληγεισών περιοχών». Ο δεύτερος για τις οδηγίες προστασίας από τις πλημμύρες «…Αν είστε μέσα σε κτίριο. Εγκαταλείψτε υπόγειους χώρους και μετακινηθείτε σε ασφαλές υψηλό σημείο. Αν βρίσκεστε σε ανοικτό χώρο. Μην διασχίσετε χείμαρρο πεζή ή με αυτοκίνητο».
Στην ερώτηση αν η κυβέρνηση και η περιφέρεια Αττικής έχουν ευθύνη για τις πλημμύρες στην Ανατολική Αττική η απάντηση δεν είναι απλή. Η βροχόπτωση μπορεί να είχε ασυνήθιστη ένταση, σπίτια να χτίστηκαν σε κοίτες χειμάρρων και αντιπλημμυρικά έργα να μην υπήρχαν λεφτά να γίνουν ή να συντηρηθούν. Στην ερώτηση αν ο ΣΥΡΙΖΑ αξίζει αντικειμενική αντιμετώπιση η απάντηση είναι σαφής. He who lived by the sword dies by the sword. Εκείνος που έζωσε με το ξίφος πρέπει να έχει το θάρρος να πεθάνει από το ξίφος
Ο ΣΥΡΙΖΑ που έζησε με το ξίφος της προπαγάνδας δεν μπορεί να ζητάει να του χαριστούν οχυρωμένος πίσω από το πένθος. Ο ίδιος και αριστερά καταλογίζανε ευθύνες στην αδίστακτη δεξιά που δεν την νοιάζει αν θα ζουν ή θα πεθάνουν στις «φτωχογειτονιές» και τώρα αποδεικνύεται ανίκανος να τις προστατεύσει. Η κυβέρνηση πιθανόν να μην ευθύνεται για την καταστροφή. Ευθύνεται όμως για την προπαγάνδα που χρησιμοποίησε για να ανέβει και τρέμει ότι θα την αντιμετωπίσει ενώ απελπισμένα προσπαθεί να γαντζωθεί από την εξουσία.
