Ενώ ο κόσμος κοιμάται, η Myanmar καίγεται
Η τελευταία κρίση των Rohingya
Lynn Kuok
(Πηγή : http://foreignaffairs.gr)
Τον περασμένο μήνα, 436.000 Rohingya [1] έφυγαν από τα σπίτια τους στο δυτικό κρατίδιο Rakhine της Μιανμάρ για το γειτονικό Μπαγκλαντές. Αυτή είναι η δεύτερη έξοδος των Rohingya, δηλαδή των μελών μιας μουσουλμανικής εθνοτικής μειονότητας, μετά την περσινή.
Η τρέχουσα έξοδος, όπως και η προηγούμενη τον Οκτώβριο του 2016 που οδήγησε σε φυγή 87.000 από αυτούς [2], γίνεται λόγω μιας βίαιης κυβερνητικής καταστολής μετά από επιθέσεις από ένοπλους Rohingya.
Παρά τις εκκλήσεις από διεθνείς ομάδες [υπέρ των ανθρωπίνων] δικαιωμάτων για ισχυρότερη δράση προκειμένου να σταματήσει η βία, φαίνεται ότι υπάρχει ελάχιστη όρεξη στην ευρύτερη διεθνή κοινότητα για πιο ισχυρή παρέμβαση. Ωστόσο, με το να επιτρέπει στην τρέχουσα κρίση να εξελίσσεται, εξαντλεί την αξιοπιστία της και απειλεί την ειρήνη και την σταθερότητα στη Νοτιοανατολική Ασία.
Η ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ
Στις 25 Αυγούστου, μαχητές επιτέθηκαν [3] σε 30 αστυνομικά τμήματα και μια στρατιωτική βάση στο βόρειο κρατίδο Rakhine, σκοτώνοντας δέκα αστυνομικούς, έναν στρατιώτη και έναν αξιωματούχο της μετανάστευσης. Μετά από αυτή την επίθεση, η κυβέρνηση όρισε ως τρομοκρατική ομάδα [4] την οργάνωση που ήταν υπεύθυνη, τον Στρατό Σωτηρίας Arakan Rohingya (Arakan Rohingya Salvation Army, ΑRSA), γνωστό και ως Harakah al-Yaqin.
Οι δυνάμεις ασφαλείας απάντησαν με βία ενάντια στην κοινότητα Rohingya αδιακρίτως. Ισοπέδωσαν ολόκληρα χωριά, σκότωσαν, βασάνισαν και βίασαν πολίτες. Τα Ηνωμένα Έθνη είχαν περιγράψει προηγουμένως [5] την βία κατά των Ροχίνγκια τον Οκτώβριο του 2016 ως «πολύ πιθανά ... εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και στις 11 Σεπτεμβρίου ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Zeid Raad al-Hussein, αναφέρθηκε στην τρέχουσα κατάσταση που φαίνεται να είναι «ένα παράδειγμα από το εγχειρίδιο της εθνοκάθαρσης [2]».
Η κυβέρνηση της Μιανμάρ (γνωστή και ως Βιρμανία ή Μπούρμα) έχει αρνηθεί αυτές τις κατηγορίες. Τον Αύγουστο, ο αντιπρόεδρος Myint Swe, ο επικεφαλής μιας 13μελούς κυβερνητικής επιτροπής που είχε αναλάβει την διερεύνηση των γεγονότων του περασμένου φθινοπώρου, επέμεινε [6] ότι «δεν υπάρχει πιθανότητα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας [και] δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για εθνοκάθαρση, κατά τις κατηγορίες του ΟΗΕ». Αντίθετα, ο Myint Swe -πρώην αρχηγός των υπηρεσιών πληροφοριών του στρατού- δήλωσε ότι« οι άνθρωποι από το εξωτερικό έχουν κατασκευάσει ειδήσεις που υποστηρίζουν την γενοκτονία». Στο ίδιο πνεύμα, η de facto ηγέτης της Μυανμάρ, η Κρατική Σύμβουλος Aung San Suu Kyi, είπε σε μια τηλεφωνική επικοινωνία της με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον Σεπτέμβριο [7] ότι οι «ψεύτικες ειδήσεις» που κυκλοφορούσαν σχετικά με την βία στο κρατίδιο Rakhine ήταν «απλά η κορυφή ενός τεράστιου παγόβουνου παραπληροφόρησης».
Η κυβέρνηση της Μιανμάρ επιμένει ότι στοχεύει μόνο «τρομοκράτες». Οι μαχητές Rohingya, ωστόσο, αριθμούσαν το πολύ μερικές εκατοντάδες. Με εκατοντάδες χιλιάδες Rohingya να δραπετεύουν, πολλοί από αυτούς γυναίκες και παιδιά, οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ακούγονται ψεύτικοι. Ο ΟΗΕ εκτιμά [8] ότι τα παιδιά αποτελούν περίπου το 60% των προσφύγων Rohingya στο Μπαγκλαντές.
Παρά το γεγονός ότι η Μιανμάρ αρνήθηκε να επιτρέψει σε διεθνείς αποστολές διερεύνησης στοιχείων να μπουν στην χώρα, ομάδες που περιλαμβάνουν τον ΟΗΕ, το Human Rights Watch και την Διεθνή Αμνηστία, οι οποίες πήραν συνέντευξη από πρόσφυγες Rohingya στο Μπαγκλαντές, έχουν τεκμηριώσει τις φρικαλεότητες που διαπράττουν οι δυνάμεις ασφαλείας. Πρόσφατα, ο ΟΗΕ ανέδειξε επίσης [2] ανησυχητικές αναφορές ότι οι Αρχές της Μιανμάρ τοποθετούν νάρκες κατά μήκος των συνόρων Μπανγκλαντές - Μιανμάρ.
Αεροφωτογραφία ενός χωριού Rohingya κοντά στο Muangdaw, στη Μιανμάρ, τον Σεπτέμβριο του 2017. SOE ZEYA TUN / REUTERS
Η AUNG SAN SUU KYI ΜΙΛΑ
Εν μέσω αυξανόμενης διεθνούς κριτικής [9] για την αντιμετώπιση της κρίσης των Rohingya από την ίδια, η Aung San Suu Kyi, πρώην ακτιβίστρια υπέρ της δημοκρατίας και βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης, ακύρωσε την παρουσία της στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ την περασμένη εβδομάδα. Αντ’ αυτού, στις 19 Σεπτεμβρίου, μίλησε στον κόσμο με μια τηλεοπτική ομιλία [10] από το κοινοβούλιο της Μιανμάρ -την πρώτη εθνική της ομιλία σχετικά με την κατάσταση στο κρατίδιο Rakhine.
Η ομιλία της Aung San Suu Kyi έδωσε μεγάλη χαρά στους υποστηρικτές της [11] και πιθανότατα ικανοποίησε ένα εγχώριο ακροατήριο που σε μεγάλο βαθμό αντιπαθούσε τους Rohingya, τους οποίους πολλοί Βιρμανοί θεωρούν παράνομους μετανάστες από το Μπαγκλαντές και τους αποκαλούν «Μπενγκάλι» ή, όπως τους αποκάλεσε η Aung San Suu Kyi, «Μουσουλμάνους». Για τους ξένους παρατηρητές, η ομιλία δεν ήταν εντελώς αρνητική -για παράδειγμα, η Aung San Suu Kyi κάλεσε τους εκπροσώπους της διεθνούς κοινότητας να επισκεφθούν τις ταραγμένες περιοχές της Μιανμάρ για να «δουν μόνοι τους τι συμβαίνει». Εάν προχωρήσει στην άρση των αυστηρών περιορισμών σχετικά με την ικανότητα των διεθνών παρατηρητών, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των ανθρωπιστικών οργανώσεων να επισκέπτονται ευαίσθητες περιοχές στο κρατίδιο Rakhine, θα αποτελέσει πρόοδο.
Για όσους κοιτάζουν προς την Aung San Suu Kyi για ηγεσία, ωστόσο, οι παρατηρήσεις της ήταν απογοητευτικές για πολλούς λόγους. Ο πρώτος από αυτούς ήταν η εκτίμησή της για την κατάσταση στο πεδίο. Ισχυρίστηκε ότι από τις 5 Σεπτεμβρίου δεν έχουν υπάρξει ένοπλες συγκρούσεις και δεν υπάρχουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις –ένας ισχυρισμός που αμφισβητείται από τα μέσα ενημέρωσης και τις διεθνείς οργανώσεις δικαιωμάτων [12]. Δήλωσε επίσης ότι η κυβέρνηση θέλει να ανακαλύψει «γιατί συμβαίνει αυτή η έξοδος [των Rohingya]». Αλλά αν αυτή και η κυβέρνησή της δεν γνωρίζουν, η άγνοιά τους μπορεί να είναι μόνο σκόπιμη. Τον Αύγουστο, μια συμβουλευτική επιτροπή [13], υπό την ηγεσία του πρώην γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, και διορισμένη από την ίδια την Aung San Suu Kyi, εξέδωσε την τελική έκθεσή της σχετικά με το προηγούμενο κύμα βίας στο κρατίδιο Rakhine. Η έκθεση ανέφερε κατηγορηματικά ότι «οι στρατιωτικές και αστυνομικές επιχειρήσεις» μετά από μαχητικές επιθέσεις τον Οκτώβριο του 2016 «οδήγησαν δεκάδες χιλιάδες Μουσουλμάνους να περάσουν στα σύνορα στο Μπαγκλαντές». Πρέπει να γνωρίζει [η Aung San Suu Kyi] ότι οι Rohingya δραπετεύουν σήμερα από την Μιανμάρ ακριβώς για τον ίδιο λόγο –μόνο που αυτή την φορά η καταστολή είναι πολύ χειρότερη, όπως δείχνει η πενταπλάσια αύξηση [του αριθμού] εκείνων που φεύγουν.
Στην συνέχεια, η Aung San Suu Kyi προσέθεσε ότι «δεν είναι η πρόθεση της κυβέρνησης της Μιανμάρ να μοιράσει ή να αποποιηθεί την ευθύνη». Ωστόσο, προχώρησε για να προτείνει ότι «η απώλεια ζωών, οι τραυματισμοί, η καύση χωριών και ο εκτοπισμός των ανθρώπων» είναι το σφάλμα των «ένοπλων μουσουλμανικών ομάδων» και των συγκρούσεων με τις δυνάμεις ασφαλείας, αντί (όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα) το αποτέλεσμα της σκόπιμης χρήσης της πολιτικής «καμένης γης» από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Ένα άλλο πρόβλημα με την ομιλία της Aung San Suu Kyi ήταν ο υπαινιγμός της, σύμφωνα με τον οποίο η κρίση των Rohingya έχει βαθιές ρίζες και απαιτεί περισσότερο χρόνο για επίλυση. Υπενθύμισε στην διεθνή κοινότητα ότι η Μιανμάρ είναι ένα «σύνθετο έθνος» που αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις και ότι η κυβέρνησή της είναι στην εξουσία μόλις επί 18 μήνες. Κανείς δεν δίνει στην χώρα χρόνο για να λύσει προβλήματα που την μαστίζουν εδώ και δεκαετίες. Πράγματι, χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να βοηθήσουν [14] την Μιανμάρ να αναπτύξει την ικανότητά της να αντιμετωπίζει τα βαθύτερα προβλήματά της. Είναι επίσης αναμφισβήτητο ότι οι σχέσεις μεταξύ των Βουδιστών Rakhine και των Μουσουλμάνων Rohingya ήταν τεταμένες εδώ και χρόνια. Αυτή η ένταση θα πάρει χρόνια, αν όχι δεκαετίες, για να επιλυθεί -και ακόμη και τότε μόνο εάν η κυβέρνηση εφαρμόσει τις σωστές πολιτικές [15].
Όπως και να είναι, τα σχόλια της Aung San Suu Kyi συνέβαλαν στο να μπλεχτούν τα μακροχρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Μιανμάρ –όπως η διαχείριση μιας δημοκρατικής μετάβασης, η εξασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας και η οικονομική ανάπτυξη- με ένα πιο πρόσφατο [πρόβλημα] που έχει εξ ολοκλήρου δημιουργηθεί από την κυβέρνηση. Υπάρχουν μεγάλες εντάσεις μεταξύ των Rakhine και των Rohingya, αλλά αυτό δεν αφορά καθόλου στην παρούσα κρίση. Η τρέχουσα κρίση αφορά τις δυνάμεις ασφαλείας της Μιανμάρ που διαπράττουν μαζικές αγριότητες. Ως νικήτρια του βραβείου Νόμπελ και ίνδαλμα της δημοκρατίας, η Aung San Suu Kyi θα πρέπει να εκτιμήσει ότι τέτοιες καταχρήσεις δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές και πρέπει να τύχουν άμεσης προσοχής.
Τέλος, η Aung San Suu Kyi υποστήριξε στην τηλεοπτική της ομιλία ότι «όλες οι συγκρούσεις προκύπτουν από μίσος ή από φόβο. Μόνο με την εξάλειψη των πηγών του μίσους και του φόβου θα μπορέσουμε να αφαιρέσουμε την σύγκρουση από τον κόσμο μας». Σε μια συνέντευξη στο BBC [16] το 2013, απέδωσε ομοίως την σύγκρουση μεταξύ Βουδιστών και Μουσουλμάνων στον «φόβο που αισθάνονταν και οι δύο πλευρές». Δεδομένων των πρόσφατων γεγονότων, είναι δύσκολο να αποφευχθεί το ανησυχητικό συμπέρασμα ότι στα μάτια της κυβέρνησής της, οι συγκρούσεις μπορούν να απομακρυνθούν μόνο εξαλείφοντας την πηγή φόβου: Τους Μουσουλμάνους, συμπεριλαμβανομένων των Rohingya.
ΜΙΑ ΦΩΝΗ
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Aung San Suu Kyi δεν καταδίκασε τις δυνάμεις ασφαλείας της Μιανμάρ επειδή θα εκθέσει τα όρια της εξουσίας της: Ο στρατός εξακολουθεί να ελέγχει τα βασικά Υπουργεία των Συνόρων, της Άμυνας και των Εσωτερικών Υποθέσεων. Το να μιλήσει ανοιχτά, ισχυρίζονται, θα επιτύγχανε λίγα και θα μπορούσε να υπονομεύσει την βάση της ισχύος της, επιτρέποντας ενδεχομένως στον στρατό να ξαναπάρει τον έλεγχο.
Ωστόσο, η Aung San Suu Kyi δεν κατάφερε μόνο να μην καταδικάσει τις δυνάμεις ασφαλείας. Η κυβέρνησή της έχει αρνηθεί ενεργά [17] ότι έχουν εκτελέσει βιασμούς και άλλες βαναυσότητες. Έχει επίσης περιορίσει την πρόσβαση των ξένων παρατηρητών και των ανθρωπιστικών οργανισμών στο κρατίδιο Rakhine. Συνολικά, οι ενέργειες της κυβέρνησής της υποδηλώνουν ότι η Aung San Suu Kyi διάκειται γενικώς ευνοϊκά ως προς την προσέγγιση των δυνάμεων ασφαλείας. Σε μια εξέλιξη που δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής, η σελίδα στο Facebook της Ενημερωτικής Επιτροπής της Συμβούλου του Κράτους (State Counsellor’s Information Committee), η οποία παρέχει ενημερώσεις σχετικά με την κατάσταση στο κρατίδιο Rakhine, μετονομάστηκε σε «Ενημερωτική Επιτροπή» στις 29 Αυγούστου, μόλις τέσσερις ημέρες μέσα στην τρέχουσα κρίση. Σύμφωνα με τον επίσημο εκπρόσωπο της Aung San Suu Kyi [18], η αλλαγή είχε το νόημα «να δείξει ότι η επιτροπή εκπροσωπεί όλη την κυβέρνηση -όχι μόνο την κρατική σύμβουλο». Με άλλα λόγια, με την ομολογία του δικού της γραφείου, η κυβέρνηση μιλάει με μια φωνή σχετικά με αυτό το ζήτημα.
Η Aung San Suu Kyi μιλά για την κρίση των Rohingya στο Naypyitaw, τον Σεπτέμβριο του 2017. SOE ZEYA TUN / REUTERS
Η πιο ευγενική ανάγνωση της στάσης της Aung San Suu Kyi είναι ότι αν ακολουθούσε μια πιο σκληρή γραμμή κατά των δυνάμεων ασφαλείας μπορεί να έβλαπτε την δημοκρατική μετάβαση της Μιανμάρ. Ωστόσο, όπως πρόσφατα κατέστησε σαφές η Ομάδα Διεθνούς Κρίσης (International Crisis Group) [19], αυτό που απειλεί περισσότερο την νεοσύστατη δημοκρατία της Μιανμάρ είναι ακριβώς η αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την βία. Η αποτυχία να μιλήσει ανοιχτά, ακόμα και αν δεν σταματήσει την βία, νομιμοποιεί τις παραβιάσεις που διαπράττονται κατά των Ροχίνγκια και ενισχύει τις αρνητικές αντιλήψεις για αυτούς και τους Μουσουλμάνους εν γένει στον ευρύτερο πληθυσμό της Μιανμάρ. Οι ριζοσπάστες Βουδιστές εθνικιστές χρησιμοποιούν την κρίση για να αναζωπυρώσουν τις φλόγες του αντι-μουσουλμανικού αισθήματος στην υπόλοιπη χώρα. Αυτό θα μπορούσε πολύ γρήγορα να κλιμακωθεί σε εκτεταμένη αντι-μουσουλμανική βία, όπως συνέβη το 2012 και το 2013, γεγονός που θα ήταν εξαιρετικά αποσταθεροποιητικό για την Μιανμάρ.
Η βία στο κρατίδιο Rakhine βλάπτει επίσης την διεθνή φήμη της Μιανμάρ. Στις 13 Σεπτεμβρίου, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ έκανε την πρώτη του δήλωση για την Μιανμάρ [20] σε διάστημα εννέα ετών, εκφράζοντας «ανησυχία για τις αναφορές περί υπερβολικής βίας κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων ασφαλείας». Επιπλέον, η κρίση έχει διαβρώσει σημαντικά την διεθνή καλή πίστη που η κυβέρνηση της Aung San Suu Kyi είχε απολαύσει από την ανάληψη της εξουσίας τον Μάρτιο του 2016 και υπονόμευσε τις σχέσεις της Μιανμάρ με τις χώρες μουσουλμανικής πλειοψηφίας. Τα ομόλογα κράτη από τον Σύνδεσμο των Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (Association of Southeast Asian Nations, ASEAN) Ινδονησία και Μαλαισία, καθώς και η Τουρκία και το Πακιστάν, έχουν καταδικάσει την βία στην Μιανμάρ. Στις 19 Σεπτεμβρίου, η Ινδονησία έσπασε την αρχή του ASEAN περί μη παρέμβασης [ενός κράτους στις εσωτερικές υποθέσεις ενός άλλου] κάνοντας έκκληση για ένα ψήφισμα [21] σχετικά με την κρίση των Rohingya στην Μιανμάρ. (Δεδομένων των αντιρρήσεων της Μιανμάρ, το ψήφισμα απέτυχε να περάσει).
ΞΥΠΝΩΝΤΑΣ
Όπως επιχειρηματολόγησα παλαιότερα [22] στο Foreign Affairs, αν και κάποιοι θεωρούν την Aung San Suu Kyi μια αγία και οι πρόσφατες εξελίξεις έχουν οδηγήσει άλλους να την χαρακτηρίσουν αμαρτωλή, αυτή η ίδια έχει ισχυριστεί μόνο ότι είναι πολιτικός. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να την βοηθήσει να αναγνωρίσει την πολιτική επιταγή της ανάληψης άμεσης δράσης για την αντιμετώπιση της βίας στο κρατίδιο Rakhine. Ο στρατός της Μιανμάρ, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του θεματοφύλακα του έθνους, πρέπει επίσης να φτάσει να δει το πώς οι ενέργειές του βλάπτουν τη Μιανμάρ. Ο στόχος πρέπει να είναι να διασφαλιστεί ότι οι βαναυσότητες θα σταματήσουν, οι πολίτες να μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και να αποκατασταθεί η πρόσβαση στους ανθρωπιστικούς και τους διεθνείς παρατηρητές. Σε περίπτωση αποτυχίας της πειθούς, η διεθνής κοινότητα πρέπει να εξετάσει σοβαρά πιο σκληρά μέτρα [23], όπως οι στοχοθετημένες κυρώσεις. Ωστόσο, οι πολιτικοί και οι στρατηγικοί παράγοντες είναι πιθανόν να περιπλέξουν την εικόνα.
Πρώτον, υπάρχει μια πραγματική αναγνώριση μεταξύ των διεθνών παρατηρητών ότι ακόμη και μια αμαυρωμένη Aung San Suu Kyi μπορεί να είναι η λιγότερο κακή επιλογή για τη Μιανμάρ, δεδομένης της ιστορίας της με τις συγκρούσεις και την στρατιωτική κυριαρχία. Τούτου λεχθέντος, κοιτάζοντας την τρέχουσα κατάσταση στο κρατίδιο Rakhine, κάποιος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί για το ότι σκέφθηκε πως μια εξουσιαστική και καταπιεστική κυβέρνηση, αντί μιας βραβευμένης με Νόμπελ Ειρήνης, είναι στην ηγεσία της χώρας.
Μια άλλη σκέψη, ειδικά για τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ότι μια σκληρή απάντηση θα μπορούσε να παραχωρήσει στρατηγική επιρροή στην Κίνα, η οποία είναι απίθανο να πιέσει τη Μιανμάρ για ανθρωπιστικούς λόγους. Το Πεκίνο επιδιώκει να επανακτήσει την προηγούμενη θέση του στην χώρα και, όπως ισχυρίζεται ο Sean Keeley στο The American Interest, η κρίση παρουσιάζει «ένα άνοιγμα [24] για το Πεκίνο ώστε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως έναν χρήσιμο και μη επικριτικό εταίρο».
Τέλος, φαίνεται ότι υπάρχει ελάχιστη όρεξη στην διεθνή κοινότητα για πιο ισχυρή παρέμβαση. Αυτό εξηγεί γιατί οι χώρες δεν έχουν καταδικάσει την βία με τους όρους που χρησιμοποιούνται από διεθνείς οργανώσεις δικαιωμάτων: Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να προκαλέσει ηθικές και νομικές υποχρεώσεις. Η διεθνής κοινότητα, μέσω του ΟΗΕ, έχει την ευθύνη [25] να χρησιμοποιήσει τα κατάλληλα διπλωματικά, ανθρωπιστικά και άλλα ειρηνικά μέσα για να προστατεύσει τους πληθυσμούς από «γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου, εθνοκάθαρση και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και, όπου τα ειρηνικά μέσα είναι «ανεπαρκή», να αναλάβει συλλογική δράση μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Παρά τις εκτιμήσεις αυτές, το να μην γίνει τίποτα δεν αποτελεί επιλογή ενόψει μιας εξελισσόμενης ανθρωπιστικής κρίσης που κατατρώει την αξιοπιστία της διεθνούς κοινότητας και απειλεί την περιφερειακή και διεθνή ειρήνη και σταθερότητα. Η κρίση επιβαρύνει τις ικανότητες των γειτονικών χωρών που δεν είναι καλά εξοπλισμένες για να αντιμετωπίσουν την εισροή προσφύγων˙ υπονομεύει την ενότητα του ASEAN, κάτι που με την σειρά του θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την Ασία˙ εμβαθύνει τις θρησκευτικές διαχωριστικές γραμμές˙ και αυξάνει τον κίνδυνο βίαιου εξτρεμισμού.
Εν ολίγοις, υπάρχουν ηθικές επιταγές και επιταγές συμφέροντος, ώστε η διεθνής κοινότητα να είναι πιο ενεργητική στο να διασφαλίσει ότι η βία θα σταματήσει. Πρέπει να αφυπνιστεί σε σχέση με αυτό το γεγονός, και να ενεργήσει αναλόγως.
(Στην φωτογραφία : Πρόσφυγες Rohingya καταφθάνουν στο Μπανγκλαντές, τον Σεπτέμβριο του 2017. DAMIR SAGOLJ / REUTERS)
Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/burma-myanmar/2017-09-28/while-w...
Σύνδεσμοι:
[1] http://www.un.org/apps/news/story.asp?NewsID=57722#.WclcAtN96u4
[2] http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=22041&L...
[3] https://www.crisisgroup.org/asia/south-east-asia/myanmar/myanmar-tips-ne...
[4] http://www.statecounsellor.gov.mm/en/node/1016
[5] http://www.ohchr.org/Documents/Countries/MM/FlashReport3Feb2017.pdf
[6] https://www.reuters.com/article/us-myanmar-rohingya/myanmar-rejects-alle...
[7] http://www.bbc.com/news/world-asia-41170570
[8] http://www.un.org/apps/news/story.asp?NewsID=57535#.WcPrtNN96u4
[9] http://www.bbc.com/news/world-asia-41329662
[10] https://www.youtube.com/watch?v=NJkg2_72uUo
[11] https://www.theguardian.com/world/2017/sep/20/fake-news-burmese-back-aun...
[12] http://www.bbc.com/news/world-asia-41312931
[13] http://www.rakhinecommission.org/app/uploads/2017/08/FinalReport_Eng.pdf
[14] https://www.state.gov/r/pa/prs/ps/2017/09/273914.htm
[15] https://csis-prod.s3.amazonaws.com/s3fs-public/legacy_files/files/public...
[16] http://www.bbc.com/news/world-asia-24651359
[17] http://www.statecounsellor.gov.mm/en/node/551
[18] https://www.nbcnews.com/news/world/aung-san-suu-kyi-s-reputation-marred-...
[19] https://www.crisisgroup.org/asia/south-east-asia/myanmar/rakhine-state-d...
[20] https://uk.reuters.com/article/uk-myanmar-rohingya/u-n-chief-security-co...
[21] https://www.rappler.com/world/regions/asia-pacific/182688-asean-legislat...
[22] https://www.foreignaffairs.com/articles/burma-myanmar/2017-02-23/insurge...
[23] https://thediplomat.com/2017/09/long-past-time-for-sanctions-on-myanmars...
[24] https://www.the-american-interest.com/2017/09/18/china-capitalizes-rohin...
[25] http://www.un.org/en/genocideprevention/about-responsibility-to-protect....
