Από το Μυστήριο
Μετά τη σημερινή αμαχητί παράδοση του Κιρκούκ και των πετρελαιοπηγών της περιοχής από τους Κούρδους στον ιρακινό στρατό και τους Σιίτες παραστρατιωτικούς, για ακόμη μία φορά επανέρχεται στην επικαιρότητα το ιστορικό ερώτημα:
Είναι οι Κούρδοι το μεγαλύτερο άχρηστο έθνος που έχει ποτέ εμφανιστεί στην Ιστορία;
Κατά την ταπεινή άποψη ενός ανθρώπου που ασχολείται με την ιστορία της περιοχής εδώ και 30 σχεδόν χρόνια, είμαι πεπεισμένος ότι οι Κούρδοι είναι σίγουρα το πιο ανάδελφο έθνος. Και εκ αποτελέσματος το πιο ανίκανο έθνος (βλέπε άρθρο στις 28.4.2011: "Είναι προ των πυλών η εξέγερση των Κούρδων;" http://ed-mysterious.blogspot.gr/2011/04/blog-post_5560.html).
Αν πρόκειται εν τέλει για ενιαίο έθνος, καθώς ο ακούσιος και βίαιος εδαφικός διαχωρισμός του κουρδικού έθνους σε πολλά κράτη έχει οδηγήσει στην δημιουργία πολλών και αντικρουόμενων συμφερόντων ανάμεσα στους κουρδικούς πληθυσμούς που διαβιούν σε Τουρκία, Ιράν, Ιράκ και Συρία.
Η παράδοση του Κιρκούκ χωρίς να πέσει ούτε μία πιστολιά, αφού προηγουμένως είχαν αποσυρθεί ησύχως οι Πεσμεργκά, δύναται να αποτελέσει ιστορικής σημασίας εξέλιξη. Εξέλιξη που ναρκοθετεί την προοπτική δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, βιώσιμου και αυτάρκους. Η απώλεια των πετρελαιοπηγών της περιοχής στερεί την κύρια πηγή εσόδων από το υπό σύσταση κράτος, το οποίο κράτος επί της ουσίας δεν θα έχει άλλη πηγή εσόδων πέραν του εξαγόμενου πετρελαίου.
Κατόπιν προφανώς συμφωνίας όλων των φατριών - κομμάτων στο Ιρακινό Κουρδιστάν, αποχώρησαν οι Πεσμεργκά από τις θέσεις που κατέχουν σήμερα, στις θέσεις που κατείχαν το 2014, τότε δηλαδή που άρχισε ο αγώνας εκδίωξης του Ισλαμικού Κράτους, ενώ τις είχε εγκαταλείψει ο ιρακινός στρατός. Ανάμεσα στις περιοχές αυτές είναι και το Κιρκούκ.
Και όλα αυτά ούτε 20 ημέρες μετά το δημοψήφισμα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία του κουρδικού λαού αποφάσισε την ανεξαρτητοποίηση της περιοχής.
Σε λίγες μόνο ημέρες οι Κούρδοι δέχθηκαν να απολέσουν τη μεγαλύτερη και πιο πλούσια πόλη της περιοχής, η οποία αποτελούσε πάντοτε το μήλο της έριδος μεταξύ Τούρκων, Αράβων και Κούρδων. Η απώλεια αυτή είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει εσωτερικές αναταράξεις στον κουρδικό πληθυσμό, όποια και αν είναι τα ανταλλάγματα που θα λάβουν οι ηγέτες τους.
Αλλά και στα υπόλοιπα κράτη που ζουν Κούρδοι, τα πράγματα μόνο ρόδινα δεν είναι.
Στην Τουρκία το μαρξιστικό PKK έχει πολύ μικρή απήχηση στα 20 εκατομμύρια Κούρδων που ζουν εκεί, οι οποίοι κατά το ήμισυ σχεδόν ψηφίζουν το AKP του Ερντογάν, καθώς έχουν σε μεγαλύτερη εκτίμηση την κοινή ισλαμική θρησκεία με τους Τούρκους, παρά την εθνική τους καταγωγή. Το δε ΡΚΚ φαίνεται ότι έχει υποστεί μεγάλη στρατιωτική φθορά από τον τούρκικο στρατό και έχει προσανατολίσει το ενδιαφέρον του στη Συρία υποστηρίζοντας το αδελφό YPG. Την ίδια στιγμή όλη η πολιτική ηγεσία του HDP, που εκπροσωπεί τους Κούρδους, είναι στην φυλακή μαζί με τους δημάρχους όλων σχεδόν των κουρδικών πόλεων. Και κανενός το δυτικό αυτί δεν ιδρώνει για την παραβίαση των στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών.
Στο Ιράν οι Κούρδοι είναι υπό διωγμό χωρίς να είναι σε θέση να διαδραματίσουν οιοδήποτε ρόλο στην κεντρική θεοκρατούμενη πολιτική σκηνή παρά το πολύ μεγάλο πληθυσμό τους (κάποιοι ισχυρίζονται μάλιστα ότι φθάνουν τα 10.000.000). Το αντάρτικο που υπήρχε, έχει πια ατονίσει και οι Κούρδοι μαχητές έχουν αναχωρήσει για να συνδράμουν τους ομοεθνείς τους στα μέτωπα της Συρίας.
Στη Συρία προς το παρόν τα πράγματα είναι λίγο πιο αισιόδοξα. Οι Κούρδοι του YPG με την βοήθεια των ΗΠΑ και της Ρωσίας ανά περίπτωση, έχουν πετύχει να απελευθερώσουν από τον ΙΚ τα περισσότερα εδάφη που κατοικούν Κούρδοι αλλά και πολλοί Άραβες, γεγονός όμως που θα τους προκαλέσει στο μέλλον σημαντικά προβλήματα. Απέτυχαν όμως να ολοκληρώσουν τον κουρδικό διάδρομο προς τη Μεσόγειο που θα τους επέτρεπε να επιτύχουν την απαραίτητη για ένα κράτος έξοδο προς την θάλασσα, καθώς οι Τούρκοι έσπευσαν με το ελεύθερο από τους Ρώσους να επέμβουν και να παρεμβληθούν, κατακτώντας συριακά εδάφη.
Η Ιστορία του κουρδικού έθνους είναι γεμάτη από εμφύλιες διαμάχες, προδοσίες και ανεκπλήρωτα όνειρα ανεξαρτησίας. Ενδεχομένως να ευθύνεται και το γεγονός ότι στην πλειοψηφία των Κούρδων δεν έχει ενσταλαχθεί ακόμη εθνική συνείδηση, αλλά πρυτανεύει το συμφέρον της φατρίας και κυρίως η επιρροή του Ισλάμ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Κούρδοι αποτελούν λίαν σημαντική μερίδα των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίοι δεν δίστασαν να πολεμήσουν εναντίον τους ομοεθνών τους στο Κομπανί και αλλού με ιδιαίτερη αγριότητα.
Κάπως έτσι ένα έθνος 30 και πλέον εκατομμυρίων δεν έχει κατορθώσει ποτέ να έχει το δικό του κράτος από τη γένεσή του μέχρι σήμερα. Και η αποτυχία αυτή δεν οφείλεται μόνο στην ύπαρξη ισχυρών εθνών στην περιοχή, αλλά ιδίως στην ανικανότητα των ίδιων των Κούρδων να ομονοήσουν και να συνεργαστούν.
Ίσως, εν τέλει, κατά βάθος να μην πολυπιστεύουν και οι ίδιοι ότι αποτελούν ενιαίο έθνος.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
