Η κότα που προσπάθησε να πετάξει
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)Κατ’ αρχάς, η απονομή του τίτλου της γνησιότητας: όχι πια Γιώργος Καμίνης σκέτο, από εδώ και στο εξής γίνεται ο Γιώργος ο Καμίνης! Είναι πια τόσο ΠΑΣΟΚ, ώστε δικαιούται το οριστικό άρθρο μπροστά από το επίθετό του.
Ο Γ. ο Καμίνης, λοιπόν, προβάλλει ακίνδυνος μέσα από τη νωθρή αθωότητα που αναδίδει η παρουσία του. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι πονηρούλης. Διότι, ενώ το αναμενόμενο θα ήταν να ξεκινήσει την προεκλογική εκστρατεία του διαφοροποιούμενος από τη Φώφη, ώστε να εμφανισθεί ως ο εκσυγχρονιστικός πόλος της υπόθεσης, εκείνος έκανε το αντίθετο. Ξεκίνησε υιοθετώντας όλες τις σταθερές της Πασοκάρας, ασπαζόμενος όλα τα ιερά και τα όσια της Πασοκαρίας, ώστε η υποψηφιότητά του να προσεγγίσει αρκετά, σχεδόν να ταυτισθεί με εκείνη της Φώφης. Αφού το πέτυχε, τώρα, με αφορμή την αξιοθρήνητη δειλία του ΠΑΣΟΚ στο νομοσχέδιο περί ταυτότητας φύλου, τα βάζει για πρώτη φορά με τη Φώφη και διαχωρίζει τη θέση του. Είναι φανερό από όλα αυτά ότι η στρατηγική του είναι να επιβληθεί στο εκλογικό σώμα ως η υποψηφιότητα που εκφράζει και τους δύο κόσμους: την Πασοκαρία και τους κεντρώους.
Επί της αρχής, πάντως, και παρά τη θεμιτή ιδιοτέλεια, σωστά ο Γ. ο Καμίνης καταλόγισε τσαπατσουλιά και επιπολαιότητα στη στάση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικώς της Φώφης, λέγοντας ότι «η παράταξη» (είναι αυτός μέλος της πλέον) ήταν «διχασμένη και μερικώς απούσα». Ισως ο όρος δειλία, που χρησιμοποίησα παραπάνω, να μην είναι ο σωστός. Η στάση του ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο ζήτημα ήταν αδιαφορία, που ούτε καν μπήκε στον κόπο να μεταμφιεσθεί σε κάτι άλλο. Αδιαφορία χαρακτηριστική του πώς εξελίχθηκε το άλλοτε κραταιό κόμμα στα χρόνια της συρρίκνωσής του, καθώς πρόκειται για την αδιαφορία του επαρχιώτη, ακόμη καλύτερα, του χωριάτη με τη μεταφορική έννοια: εκείνου που νιώθει άνετα μέσα στα όρια του μικρού κόσμου του και δεν θέλει να ξέρει τι γίνεται παραέξω. Μιλώ για τον επαρχιωτισμό, τον οποίο εκφράζει η συνήθης ηλίθια απορία: «Γιατί ταΐζεις τα ζώα, όταν υπάρχουν παιδάκια που πεινάνε;». Με την ίδια λογική, γιατί να στήσουμε καβγά για χάρη των διεμφυλικών; Ποιος τους ξέρει και ποιος τους υπολήπτεται, στο κάτω κάτω;
Συμβαίνει αυτή η συντηρητική μεταστροφή σε όσους έχουν επιζήσει από μια εκτεταμένη συμφορά. Εχει παρατηρηθεί και σε πολιτισμούς και σε θρησκείες. Λόγου χάριν, η καταστροφή που επέφερε η εισβολή των Μογγόλων του Τζένγκις Χαν αναγνωρίζεται από πολλούς σοβαρούς ιστορικούς ως μία εκ των βασικών αιτιών της συντηρητικής μεταστροφής του Ισλάμ από μια θρησκεία ανοικτή στην επιστήμη και στις πνευματικές αναζητήσεις σε αυτό το πράγμα που είναι σήμερα. Θυμίζω, δε, σε όσους απορούν με τον συσχετισμό, ότι στις μέρες μας το ΠΑΣΟΚ, για όσους αυτοπροσδιορίζονται ως πασόκοι, είναι κατά βάσιν θρησκεία, με προφήτη της τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Η Φώφη αντέδρασε με τη συνήθη έπαρση της γαλαζοαίματης πασοκαρίας. «Μικρότητες», αρκέστηκε να πει και αμόλησε στον Καμίνη το μπουλντόγκ της, τον Κεγκέρογλου. Ο τελευταίος έδωσε στην υπόθεση μια (νοσταλγική, το ομολογώ) κατινίστικη διάσταση, διότι κάρφωσε τον Καμίνη αδίστακτα. Του τηλεφώνησε, είπε, η Φώφη για να συνεννοηθούν επί του θέματος, αλλά εκείνος δεν το σήκωσε. Το είδαν ένας δήμαρχος και ένας περιφερειάρχης, που εκείνη την ώρα ήσαν δίπλα στον Καμίνη, στις Βρυξέλλες. Είδαν το όνομα της Φώφης στην οθόνη του κινητού και τον ρώτησαν γιατί δεν το σηκώνει. Εκείνος τους είπε ότι θα μιλούσε μαζί της αργότερα.
Εδώ, ναι, ταιριάζει η λέξη της Φώφης: μικρότητες. Ο Κεγκέρογλου μας άνοιξε ένα παράθυρο στον σκληρό και αδυσώπητο κόσμο της επιβίωσης για τις σαύρες της πολιτικής. Οι μάρτυρες είδαν το τηλεφώνημα και ρώτησαν γιατί δεν το σήκωσε, επειδή προφανώς είχαν κάποια οικειότητα με τον Καμίνη που το επέτρεπε. (Χωρίς να αποκλείω τη ζωώδη αδιακρισία, που συναντάται συχνά στην πανίδα της πολιτικής.) Ωστόσο, δεν έχασαν την ευκαιρία να τον καρφώσουν στη Φώφη, διότι φρόνιμο είναι για τις σαύρες να διατηρούν καλές σχέσεις με τους παραπάνω στην ιεραρχία της τροφικής αλυσίδας.
Εδώ βρισκόμαστε στην εξέλιξη της διαδικασίας, την οποία πολλοί από τους μετέχοντες σε αυτή φαντάζονται ως «σεισμό» από τον οποίο θα αναγεννηθεί η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη». Κλείνω τα μάτια και βλέπω το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά του να αναγεννηθεί με όρους καρτούν. Βλέπω μια παχιά, αστεία κότα, που τρέχει, προσπαθώντας κάθε τόσο να πετάξει...
Πετάει ο γάιδαρος;
Ο γάιδαρος, όχι. Ούτε και η κότα του ΠΑΣΟΚ, όπως είπαμε παραπάνω. Ομως ο Τσίπρας πετάει, πετάει, όπως ανακοινώνει το Μαξίμου. Η πτήση κρατήθηκε μυστική – ακόμη και οι γιατροί της Αεροπορίας τον επισκέφθηκαν στο Μαξίμου, για την εξέταση που έπρεπε να προηγηθεί της πτήσης. Εκείνο που καταπλήσσει, ωστόσο, είναι η ανοησία που δέρνει το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού. Επιχειρώντας ίσως να ειρωνευτούν τους δημοσιογράφους ότι παιδιαρίζουν, απάντησαν στις σχετικές ερωτήσεις με non paper, στο οποίο υπήρχε η φράση «πετάει, πετάει ο Τσίπρας». Οτι η φράση αυτομάτως προκαλεί συνειρμούς που παραπέμπουν σε γάιδαρο ούτε το κατάλαβαν ούτε καν το ένιωσαν. Στον κόσμο τους δεν είναι κακό να σε παρομοιάζουν ή να σε συγκρίνουν με γαϊδούρι. Ανατροφή, αγωγή, ευγένεια τρόπων, αυτά είναι περιττές αστικές τρίχες. Θυμηθείτε τον Πολάκη. (Μήπως αυτός έγραψε το non paper;)
(Στην φωτογραφία : Πτηνό, ασφαλώς. Δείχνει τρομακτικό – μην πω εφιαλτικό. Μπορεί όμως να είναι απλώς μια θυμωμένη κότα...)
