Σόγια και «εγώ» στην άκρη
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)Ο σκληρός πυρήνας των ανθρώπων που κυβερνούν σήμερα είναι εξαιρετικός στην κομματική ίντριγκα. Μπορεί πολλοί εξ αυτών να μην έχουν κολλήσει κανονικά ένσημα αλλά έχουν μαζεμένα πολλά κομματόσημα, καθώς στα πανεπιστήμια έμαθαν καλά την τέχνη της (μικρο)πολιτικής.
Εμφανής στόχος τώρα είναι η αποδόμηση της προσπάθειας ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Θα κάνουν ό,τι μπορούν είτε για να ευτελιστεί είτε για να ενισχυθούν όσοι θέλουν την αριστερόστροφη συνεργασία και μόνο. Θα χρειασθεί μεγάλη προσπάθεια για να μην ναυαγήσει το εγχείρημα. Τα «εγώ» είναι πολλά και τεράστια. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ δίνει μάχη για να μη χάσει τον έλεγχο. Ολο αυτό σαν σκηνικό –ισχυρές προσωπικότητες, διαγκωνισμοί, νέα πρόσωπα– θα μπορούσε να προσδώσει ολίγον... σεξαπίλ. Μπορεί, όμως, εξίσου εύκολα να καταρρεύσει και να μείνουν οι ισχυρές προσωπικότητες με ισχύ οίκοθεν και διάφορα μικροκομματίδια άνευ επιρροής. Η έκβαση της προσπάθειας είναι κρίσιμη. Αν δεν πάρει πάνω της η Κεντροαριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει τους –μη βολεμένους– ταλιμπάν του προπατορικού 3%, αλλά θα εδραιωθεί ως το νέο ΠΑΣΟΚ.
Στο στόχαστρο θα βρίσκεται όμως και η Ν.Δ., προφανώς. Μόνον οι αφελείς δεν αντιλαμβάνονται ότι καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να προκληθούν τριβές και ρωγμές. Καραμανλικοί εναντίον μητσοτακικών, Κυριάκος εναντίον μπακογιάννηδων, μετριοπαθείς τύπου Χατζηδάκη εναντίον «ακροδεξιών» τύπου Αδωνι είναι σενάρια που έχουν ήδη παίξει και θα ξαναπαίξουν δυνατά όσο θα πλησιάζουμε στις εκλογές. Και σενάρια μπορεί οιοσδήποτε να σχεδιάζει και να προωθεί. Το ζήτημα είναι να μην βρίσκονται πρόθυμοι πρωταγωνιστές στην κεντροδεξιά παράταξη να εξυπηρετήσουν αλλότρια συμφέροντα. Δεν έχει σημασία γιατί το κάνουν, αν είναι από προσωπική πικρία, αδιαφορία, εξημμένες φιλοδοξίες ή αδυναμία ελέγχου των «δορυφόρων» τους. Οι πολίτες δεν έχουν καμία ανοχή. Δεν αντέχουν να δουν πάλι πολιτικά σόγια να «σφάζονται» μεταξύ τους ή στο εσωτερικό τους. Οχι απλώς δεν τους ενδιαφέρει, σιχαίνονται αυτού του είδους τις μικρότητες και τους εγωισμούς την ώρα που θα κριθεί η τύχη του τόπου. Το μόνο που θα καταφέρουν όσοι εμπλακούν ή ανεχθούν τέτοια παιχνίδια, από τον αρχηγό έως τον τελευταίο παράγοντα, είναι να κάνουν τον κόσμο να αναφωνήσει «άντε πάλι τα ίδια» και να χαθεί όποιος αέρας θα έχει στα πανιά της η αξιωματική αντιπολίτευση στον δρόμο προς τις εκλογές.
Το παιχνίδι είναι, δυστυχώς, πολύ καλά στημένο από πλευράς μικροπολιτικής και ίντριγκας. Αν η επόμενη Βουλή δεν αναδείξει μία αξιόπιστη, ειλικρινά φιλομεταρρυθμιστική πλειοψηφία, οι συνέπειες θα είναι ανυπολόγιστες. Γιατί μετά θα έλθει η καλά προσχεδιασμένη «νάρκη» του νέου εκλογικού νόμου, που θα τινάξει στον αέρα τη χώρα και θα την καταστήσει μη κυβερνήσιμη.
Γι’ αυτό χρειάζεται να μπουν λίγο τα παραφουσκωμένα «εγώ» στην άκρη και στην Κεντροαριστερά και στην Κεντροδεξιά. Η Ιστορία θα είναι πολύ αυστηρή απέναντι σε όποιον υπονομεύσει την επόμενη ημέρα για ένα καπρίτσιο.
