Περιμένοντας το μοιραίο
Από τον Ηλία Δημητρέλλο
(Πηγή : http://www.eboulevard.gr)
Η κυβέρνηση και κατ’ επέκταση η χώρα σύρεται από Eurogroup σε Eurogroup ελπίζοντας ότι οι δανειστές θα θέσουν ένα τέλος στο μαρτύριο. Η συνεδρίαση «ορόσημο» της 5ης Δεκεμβρίου αποτελεί ήδη παρελθόν, μία νέα ημερομηνία συνεδριάσεως «ανακαλύφθηκε», και παρά τα επικοινωνιακά τρικ, το μήνυμα που όλοι εκτός Ελλάδος στέλνουν, είναι σαφές:
Ούτε πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει, ούτε σκοπεύουν να πράξουν οτιδήποτε επιπλέον για να τη συνδράμουν, καθώς δεν αποτελεί πια συστημικό κίνδυνο. Την κρατούν σε ζωή για γεωπολιτικούς λόγους και δη ως ανάχωμα στο προσφυγικό.
Τα πράγματα, όπως τουλάχιστον εγώ αντιλαμβάνομαι, είναι ιδιαιτέρως απλά. To 3ο Μνημόνιο προβλέπει χρηματοδότηση της Ελλάδος μέχρι το 2018. Μετά σταματά η χρηματοδότηση και η χώρα θα πρέπει να εξεύρει άλλους τρόπους για να εξυπηρετήσει το χρέος της και να καλύψει τυχόν ελλείμματα. Αν δεν καταφέρει να βγει στις αγορές εντός του 2017 και δανειστεί με βιώσιμους όρους, δεν θα υπάρχει άλλη οδός χρηματοδότησης. Η υπογραφή ενός 4ου Μνημονίου κάποια στιγμή στα τέλη του 2018, αρχές του 2019, είναι μια εξέλιξη που ουδείς επιθυμεί να χρεωθεί τώρα.
Για να βγει όμως στις αγορές το 2017 πρέπει προηγουμένως να τις έχει πείσει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, συνεπώς ότι δεν έχουν να φοβούνται ότι θα χάσουν τα χρήματά τους δανείζοντας την Ελλάδα.
Οι αγορές, τα μεγάλα funds δηλαδή, θα λάβουν κυρίως υπ’ όψιν τη στάση και τις θέσεις του ΔΝΤ. Αν το ΔΝΤ επιμείνει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και δεν συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, ουδείς θα διακινδυνέψει τα χρήματά του σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, όπως η Ελλάδα.
Το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει, αν δεν αποφασιστεί το κούρεμα του ελληνικού χρέους ή έστω να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά του. Οι λύσεις που προτείνουν οι Ευρωπαίοι είναι για το θεαθήναι, ενώ οι δεσμεύσεις της Αθήνας για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ σημαίνουν λιτότητα εις το διηνεκές.
Οι Μέρκελ - Σόιμπλε ούτε που θέλουν να ακούσουν για κούρεμα πριν τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο 2017, καθώς οι Γερμανοί ευλόγως θα θεωρήσουν ότι η κυβέρνησή τους, τούς κορόιδεψε όταν είχε υποσχεθεί ότι δεν θα χαθούν τα χρήματά τους δανείζοντας τους Έλληνες.
Ομοίως η ΕΚΤ δύσκολα θα δεχθεί να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αν δεν έχει συμφωνηθεί πειστική λύση του χρέους, καθώς θα κατηγορηθεί ότι φορτώνεται τα junks ελληνικά ομόλογα.
Πολιτική λύση φυσικά και δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού money talks που λέμε και στο χωριό μου, συνεπώς το ανωτέρω σενάριο φαντάζει γόρδιος δεσμός. Και η Ελλάδα πληρώνει τις συνέπειες.
Και όλα αυτά ενώ η ύφεση βαθαίνει, χωρίς ακόμη να έχουν εφαρμοσθεί τα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα του Μαΐου. Στην πραγματική οικονομία δεν κινείται τίποτε και η πλειοψηφία των επιχειρήσεων προσπαθεί να μεταθέσει την επέλευση του μοιραίου. Το πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων μας πηγαίνει κατευθείαν για την κάλυψη υποχρεώσεων προς το Δημόσιο.
Φυσικά, η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει προοπτική, γι’ αυτό και καταφεύγει σε μεθόδους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης διά της παροχολογίας.
Καθώς λοιπόν δεν θα επιτευχθεί ούτε η ρύθμιση του χρέους, ούτε η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ούτε συνακόλουθα και η έξοδος της χώρας στις αγορές το 2018, ένα 4ο Μνημόνιο είναι το πιο πιθανό σενάριο. Φυσικά θα πρέπει να βρεθούν και εκείνοι που θα δεχθούν να μας δανείσουν πάλι. Δύσκολο.
Και οι πιέσεις για την έξωση της χώρας από την Ευρωζώνη θα ενταθούν.
Την ίδια στιγμή η κούραση όλων από τα σχεδόν επτά χρόνια Μνημόνιο μας οδηγεί στην άρνηση και την απογοήτευση. Παρά τους κόπους και τις θυσίες η Ελλάδα βρίσκεται σε ακόμη δυσκολότερη θέση. Και περιμένουμε στωικά το μοιραίο που μοιάζει βέβαιο ότι θα επέλθει.
