Από τον Ηλία Δημητρέλλο
Κι όμως έχουν περάσει 21 χρόνια από εκείνη την τραγική νύχτα. Ήμουν τελειόφοιτος στην Κομοτηνή, όταν διαδραματιζόταν το δράμα των Ιμίων μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες.
Θυμάμαι ακόμη, τον τότε ΥΠΕΞ Θεόδωρο Πάγκαλο, να παρευρίσκεται καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή στο MEGA, αν δεν κάνω λάθος. Συνεντευξιαζόταν, παριστάνοντας τον ειδήμονα, ως συνήθως, κάνοντας δημόσιες σχέσεις, αντί να βρίσκεται στο θάλαμο επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου, ή έστω στο Υπουργείο του, την ώρα που η κρίση στα Ίμια κορυφωνόταν και στην περιοχή είχαν αντιπαρατεθεί οι στόλοι Ελλάδος και Τουρκίας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν ξημερώματα, έτυχε να δω στην τούρκικη τηλεόραση τους Τούρκους δημοσιογράφους να ζητωκραυγάζουν και να μεταδίδουν εικόνες από μία επιχείρηση των ειδικών δυνάμεών τους. Φυσικά δεν κατάλαβα ακριβώς τι συνέβαινε, η αλήθεια όμως είναι ότι το πανηγυρικό κλίμα των Τούρκων δημοσιογράφων ήταν ιδιαιτέρως ανησυχητικό…
Το πρωί μαθαίνοντας πια τι συνέβη εκείνη τη μοιραία νύχτα, ήταν πια σαφές γιατί πανηγύριζαν οι Τούρκοι τα ξημερώματα.
Εκείνο που όμως ποτέ δεν έγινε γνωστό, ήταν πώς και κυρίως για ποιο λόγο έχασαν τη ζωή τους τα τρία παληκάρια μας, πως έπεσε το ελικόπτερο. Ποτέ δεν μάθαμε αν καταρρίφθηκε από τους Τούρκους, το οποίο είναι και το πιο πιθανό…
Απαντήσεις που δύσκολα θα απαντηθούν και πάντως ουχί εις το εγγύς μέλλον.
Φρονώ όμως ότι μπορεί να εξηγηθεί πως θα φθάσαμε ως εκεί.
Η κρίση των Ιμίων ξεγύμνωσε από επιχειρήματα την ελίτ της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου που ένεκα ανικανότητας και ατολμίας να αντιδράσει στις τούρκικες προκλήσεις, αλλά και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει στον ξένο παράγοντα, και κυρίως λόγω ελλείψεως εθνικής συνείδησης, έχει επενδύσει σε μία πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας, τουλάχιστον από το 1974 έως σήμερα.
Από την εισβολή του Αττίλα και την περίφημη ρήση «η Κύπρος είναι μακριά», η Τουρκία αντιλήφθηκε ότι η τρυφηλή ελληνική ιθύνουσα τάξη δεν είναι διατεθειμένη να αντιδράσει στα επεκτατικά σχέδια της. Μεταπολιτευτικά, ολόκληρη η ελληνική ελίτ, κορυφαίοι πολιτικοί, κρατικοδίαιτοι ολιγοπώλες, μεγαλοτραπεζίτες, εκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι, είχαν επενδύσει μονάχα στην υπερεπέκταση της οικονομίας της χώρας, με δανεικά, η οποία οδήγησε στη μεγιστοποίηση των κερδών τους μέσω των λεόντειων υπέρ τους συμβάσεων που καταλήστεψαν τα δημόσια ταμεία. Κάπως έτσι η χώρα χρεοκόπησε και ήλθε το Μνημόνιο…
Μέσω των ΜΜΕ που ήλεγχαν, πέτυχαν να αδρανοποιήσουν την κοινή γνώμη πείθοντάς την ότι δεν αξίζει να έχουμε πόλεμο για ένα κομμάτι γης, όταν μάλιστα οι Τούρκοι είναι σχεδόν ανίκητοι στρατιωτικά. Από την άλλη, το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης τρέμοντας στην ιδέα ότι δεν θα γευθεί την υλιστική ηδονή και με λογική «όλοι Μυκόνο», ασμένως αποδέχθηκε να ...κάτσει στα αυγά της και να μην παρασύρεται από «πατριωτικές» ιδέες, οι οποίες οδηγούν σε «επικίνδυνα» μονοπάτια.
Έχοντας λοιπόν περιορίσει τον ενδιαφέρον της στο Τρίγωνο του Κολωνακίου, η ελίτ ούτε ήθελε, ούτε εδύνατο να απαντήσει στις προκλήσεις των γειτόνων, οι οποίες διαχρονικά σκοπό έχουν τελικώς την διχοτόμηση του Αιγαίου, αρχικά σε ζώνες οικονομικού συμφέροντος (βλ. Συνθήκη της Μαδρίτης – επίτευγμα επίσης της κυβέρνησης Σημίτη), κατόπιν σε από κοινού εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, κι αργότερα ένας Αλλάχ ξέρει...
Η Άγκυρα διέγνωσε εγκαίρως τον Ιανουάριο του 1996 την ευκαιρία να δημιουργήσει τετελεσμένα εις το Αιγαίο, έχουσα απέναντι τη μόλις τριών ημερών κυβέρνηση Σημίτη, η οποία κυβέρνηση εμφορείτο από τις ανωτέρω περιγραφόμενες λογικές και συμπεριφορές υποχωρητικότητας και ενδοτικότητας, ως απεδείχθη δραματικώς εν τέλει.
Αρχικώς, όταν ξεκίνησε η κρίση, κάποια μέλη της κυβερνήσεως Σημίτη διείδαν την ευκαιρία να πωλήσουν τσαμπουκά και εθνικοφροσύνη για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους εντός της κυβερνήσεως. Οι εν λόγω θερμοκέφαλοι αποφάσισαν να στείλουν στα Ίμια ολόκληρο σχεδόν το στόλο, χωρίς πολύ σκέψη και κυρίως χωρίς να έχουν κάποιο σχέδιο απεμπλοκής, κλιμακώνοντας τοιουτοτρόπως την ένταση και δίδοντας βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας.
Όταν έγινε αντιληπτό ότι οι Τούρκοι είναι έτοιμοι για όλα, οι ανωτέρω λιγοψύχησαν, κιότεψαν, και ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο οι θιασώτες της ενδοτικότητας που τρόμαξαν και μόνο στην ιδέα ότι θα έχαναν την εξουσία που μόλις είχαν αναλάβει.
Σχεδόν ικέτεψαν τις Η.Π.Α. να παρέμβουν και να πείσουν την Άγκυρα να κάνει πίσω, αποδεχόμενοι να γκριζαριστεί η περιοχή των Ιμίων και αδιαφορώντας παντελώς για το αντίκτυπο που θα είχε στο ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων και της ελληνικής κοινωνίας η άτακτη υποχώρηση και η απόσυρση της σημαίας.
Δεν δίστασαν να καγχάσουν ανερυθρίαστα ότι στην περιοχή έπνεαν ισχυροί άνεμοι που πήραν τη σημαία. Άνεμοι ενδοτικότητας και μειοδοσίας...
Κάπως έτσι φτάσαμε στα «ευχαριστώ» τους προς τους Αμερικάνους και στην απίστευτη μετέπειτα πρόταση τους να αποστρατιωτικοποιηθούν τα Ελληνικά νησιά.
Το σχέδιο τους για υποχώρηση με το ελάχιστο κόστος «χάλασε» με τη θυσία των τριών παληκαριών μας.
Όπως σχεδόν πάντοτε συμβαίνει εις την Ιστορία, η άτακτη υποχώρηση μετετράπη σε τραγωδία και ολική καταστροφή…
Αιωνία τους η μνήμη.
Υ.Γ. 1ο. Μην απορείτε όμως πως μπορούσα να βλέπω τούρκικο κανάλι στην Κομοτηνή. Τα «φωτεινά» αυτά μυαλά που μας εξουσιάζουν τόσα χρόνια με τέτοια «επιτυχία», είχαν κρίνει σκόπιμο οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης να έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν τούρκικη τηλεόραση ελεύθερα (χωρίς δηλαδή δορυφορικές κεραίες), για να είναι προφανώς ευχερέστερη η διείσδυση της τούρκικης προπαγάνδας…
Υ.Γ. 2ο. Οι νεότεροι προφανώς δεν θα γνωρίζουν τα «κομμάντα» εκείνα της ελληνικής δημοσιογραφίας, τα οποία είχαν σπεύσει έξω από το Ναύσταθμο της Σαλαμίνας και σε απευθείας μετάδοση ανενόχλητοι και ξετσίπωτοι έκαναν ακριβή περιγραφή όλων των πλοίων του Στόλου που κατευθύνονταν προς το Αιγαίο. Οι Τούρκοι απλώς έπρεπε να συντονιστούν με ένα ελληνικό κανάλι για να πληροφορηθούν live την ακριβή σύνθεση του ελληνικού στόλου που έπλεε για τα Ίμια. Είναι οι ίδιοι που έκτοτε χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους τρεις ήρωες…
Υ.Γ. 3ο. Η παράδοση και φιλανδοποίηση της Ελλάδος ολοκληρώθηκε με την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους τρία χρόνια μετά τον Φλεβάρη του 1999. Μία πράξη αίσχους, μοναδική στα παγκόσμια χρονικά. Πρωταγωνιστής ο ίδιος. Ο «μεγάλος τραγουδιστής»…
Υ.Γ. 4ο. Οι πρωταγωνιστές της τραγωδίας των Ιμίων και των θιασωτών της ενδοτικότητας ήταν οι ίδιοι που το 2004 υπερθεμάτιζαν υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Ευτυχώς για την Κύπρο εκεί υπήρχε ο Τάσσος Παπαδόπουλος και απέτρεψε τα σχέδιά τους.
Υ.Γ. 5ο. Η θεωρία της «ανίκητης» και «άτρωτης» Τουρκίας κατερρίφθη άνευ άλλου τα τελευταία χρόνια. Η Τουρκία κινδυνεύει με διάσπαση εντός της επόμενης δεκαετίας, αντιμετωπίζει προβλήματα με όλους τους γείτονές της και η εσωτερική διαπάλη, κεμαλιστών - ισλαμιστών, σουνιτών - αλεβιτών, Κούρδων έναντι όλων τινάσσει στον αέρα τη συνοχή της. Την ίδια στιγμή μάλιστα που οδεύει ξανά στην αγκαλιά του ΔΝΤ για να σωθεί η οικονομία της.
(Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στις 30.01.2014)
