Ήταν τρεις αδερφές από την Κρήτη πολύ αγαπημένες. Κάποια στιγμή όμως ήρθε η ώρα να παντρευτούν.
Η μία παντρεύτηκε κάποιον ο οποίος ζούσε στην Αμερική και θα έφευγε μαζί του.
Η δεύτερη παντρεύτηκε κάποιον ο οποίος ζούσε στην Αγγλία και θα πήγαινε εκεί.
Η τρίτη παντρεύτηκε κάποιον από το χωριό τους στην Κρήτη και θα έμενε εκεί.
Το τελευταίο βράδυ πριν χωρίσουν λυπημένες μιλούσαν:
- Κορίτσια να γράφουμε συχνά η μία στην άλλη, να λέμε τα νέα μας, πως περνάμε με τους άντρες μας, είπε η πρώτη.
- Ναι, αλλά όταν θέλουμε να πούμε κάτι για το σεξ, πώς να το πούμε; Να μην πάρει κανείς άλλος το γράμμα και το διαβάσει, είπε η δεύτερη.
- Εγώ λέω, όταν γράφουμε για το σεξ, να λέμε τηγανιτές πατάτες, είπε η τρίτη και όλες συμφώνησαν.
Πέρασε καιρός και ήρθε το πρώτο γράμμα από την Αμερική:
"Εδώ κορίτσια είναι πολύ ωραία. Έχουμε αλυσίδα εστιατορίων. Πολλά λεφτά, βόλτες και ταξίδια, αλλά τηγανιτές πατάτες τρώμε μια φορά το μήνα".
Μετά ήρθε το γράμμα από την Αγγλία:
"Κορίτσια όλα πολύ καλά. Έχουμε αλυσίδα καταστημάτων με ρούχα. Πολλά λεφτά, γυρνάμε όλο τον κόσμο, τα παιδιά πάνε στα καλύτερα σχολεία, αλλά τηγανιτές πατάτες τρώμε μια φορά στις δεκαπέντε μέρες".
Τελευταίο ήρθε το γράμμα από το χωριό της Κρήτης:
"Εδώ κορίτσια τι να σας πω; Όπως τα ξέρετε. Χωράφι, παιδιά, νοικοκυριό, τα ίδια και τα ίδια. Τηγανιτές πατάτες όμως τρώμε κάθε μέρα και τα Σαββατοκύριακα ο Μανούσος γλύφει και το τηγάνι..."
