Η κοινωνία των μειονοτήτων
Τάκης Θεοδωρόπουλος
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
"Αντε τελείωνε, έχεις ραντεβού με την τρόικα, πρέπει να φύγεις". Η ιστορική αυτή προτροπή, ως γνωστόν, ακούστηκε προ ημερών στη Βουλή. Την απηύθυνε ο κ. Μπαλασόπουλος στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μητσοτάκη ίνα διακηρύξει εις το πανελλήνιον τη δυσφορία του για τα λεγόμενά του.
Οι περισσότεροι βέβαια, ακόμη και οι πολιτικοί αντίπαλοι του κ. Μητσοτάκη, υποθέτω πως θα αποφανθούν ότι το πρόβλημα στη φράση αυτή το έχει ολόκληρο ο κ. Μπαλασόπουλος, ο οποίος σε λίγες μόνον λέξεις κατάφερε να συμπυκνώσει την έλλειψη κοινωνικής και πολιτικής παιδείας που διακρίνει τον αξιοθαύμαστο κατά τα λοιπά νεοελληνικό πολιτισμό. Θα μου πείτε, πριν κατηγορηθεί ο κ. Μπαλασόπουλος, θα πρέπει να κατηγορηθούν όσοι τον δίδαξαν πολιτική και κοινωνική συμπεριφορά, και επειδή έτσι θα πάει μακριά η βαλίτσα και θα καταλήξουμε για μία ακόμη φορά στο πληκτικό πλέον συμπέρασμα ότι ο ελληνικός σοσιαλισμός, στο μεγαλύτερο μέρος του, κατέστρεψε όποια ψήγματα πολιτικής και κοινωνικής παιδείας είχε αποπειραθεί να οργανώσει η μεταπολίτευση, σταματώ εδώ.
Να θυμίσω απλώς, για να ελαφρύνω κάπως τη θέση του κ. Μπαλασόπουλου, ότι, προ μηνών, άγημα συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ είχε καταλάβει το γραφείο του κ. Μητσοτάκη όπου και εδείπνησε με καλαμάκια και πιτόγυρα αφήνοντας τις λαδόκολλες και τα άδεια κουτάκια μπίρας όταν απεχώρησε. Το δε άγημα της ΟΛΜΕ αποτελείται από δασκάλους, οι οποίοι έχουν αναλάβει την εκπαίδευση των τρυφερών βλαστών του ελληνισμού, μεταξύ άλλων, υποθέτω, και αυτών του κ. Μπαλασόπουλου, όθεν συμπεραίνω ότι τα ήθη και τα έθιμα θα κληροδοτηθούν και στις επόμενες γενιές, για όποιους ανησυχούν. Υποθέτω δε ότι ο εκπρόσωπος των Τσιγγάνων που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με τον εισαγγελέα για τα καταπατημένα οικόπεδα του Νομισματοκοπείου θα ήταν πολύ ευπρεπέστερος, ούτε σουβλάκια θα έφαγε ούτε «άντε τέλειωνε» θα είπε. Και το επαναλαμβάνω: δεν είναι θέμα αστικής ευγένειας – αν και αυτή κανέναν δεν έβλαψε. Είναι θέμα κοινωνικής και πολιτικής παιδείας.
Τι σχέση έχει τώρα η ΠΟΕ-ΟΤΑ, της οποίας προΐσταται παραπάνω από μία δεκαετία ο κ. Μπαλασόπουλος, με την ΟΛΜΕ και τους Τσιγγάνους του Νομισματοκοπείου; Είναι ότι και οι τρεις αυτές πληθυσμιακές ομάδες –πώς αλλιώς να τις χαρακτηρίσω;– έχουν μειονοτική συνείδηση, η οποία τους επιβάλλει να μάχονται για τα ήθη και τα έθιμά τους. Στην περίπτωση της τοπικής αυτοδιοίκησης, τα κατεστημένα ήθη ορίζουν ότι όσοι φέρουν τα φυλετικά χαρακτηριστικά του δημοτικού υπαλλήλου δεν αναγνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στο πλαστό και το γνήσιο – εντελώς περιττή διάκριση, που την έχει επιβάλει ο αυταρχικός καπιταλισμός. Στην περίπτωση των δασκάλων, οι άγραφοι νόμοι της φυλής ορίζουν ότι το έργο θα αξιολογείται από τα «ματάκια των παιδιών στην τάξη» και όχι από κριτήρια ας πούμε αντικειμενικά. Και αυτό από αρχαιοτάτων χρόνων. Στην περίπτωση των Τσιγγάνων τα πράγματα είναι πιο απλά: εγκαθίστανται όπου τους βολεύει, και στήνουν τα παραπήγματά τους κατά προτίμηση σε ιδιωτικούς χώρους για να είναι εντάξει με το ελληνικό Δημόσιο, γνωρίζοντας επίσης ότι οι μειονότητες είναι ισχυρότερες από τους ιδιώτες απέναντι στο Δημόσιο.
Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία μειονοτήτων, ένα είδος μωσαϊκού όπου διάφορες κοινωνικές ομάδες αδιαφορούν για τους νόμους και τους κανόνες της συνύπαρξης προκειμένου να υπερασπιστούν τα δικά τους ήθη και έθιμα – τα «κεκτημένα» τους στην καθομιλουμένη. Να σημειώσω ότι και η νεολαία αντιμετωπίζεται από πολλούς ως μειονότητα η οποία, όταν οδηγηθεί στα άκρα, διεκδικεί το δικαίωμα να σπάει και να καίει ό,τι βρει, όπως το 2008. Να σημειώσω επίσης ότι και ορισμένες πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται και δρουν ως οργανωμένες μειονότητες και ας ανήκουν σε όλο το πολιτικό φάσμα, από τη Χρυσή Αυγή έως την αριστερά της αριστεράς, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι τα παιδιά της Χρυσής Αυγής προσπαθούν να έχουν παρόμοιο σωματότυπο ο ένας με τον άλλον και συναφείς φυσιογνωμίες. Το ίδιο ισχύει και με το ιδιόλεκτο της άκρας αριστεράς. Η πιο ουσιαστική δυσκολία που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο κατώφλι της διακυβέρνησης της χώρας είναι η αδυναμία του ή η απροθυμία πολλών από τα στελέχη του να απαγκιστρωθούν από τη νοοτροπία της μειονότητας. Εξάλλου και η προστασία των μειονοτήτων είναι κι αυτό ένα αξιοσέβαστο επάγγελμα, του οποίου οι επιτηδευματίες έχουν κάθε συμφέρον να ανακαλύπτουν καταπιεσμένες μειονότητες παντού.
Πολλοί θα πουν, και το λένε, πως η αποσύνθεση της ελληνικής κοινωνίας σε μια συνάθροιση μειονοτήτων οφείλεται σε αταβιστικά αντανακλαστικά, στην κοινοτική συγκρότηση που εξασφάλισε την επιβίωση των πυρήνων του ελληνισμού. Μπορεί. Ομως δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τη συνεισφορά του διαλυμένου ελληνικού Δημοσίου, η αγριότητα –και όχι ο αυταρχισμός– του οποίου αφήνει απροστάτευτο τον πολίτη ο οποίος για να επιβιώσει είναι αναγκασμένος να οργανωθεί σε μειονότητες, όπως οι φυλές της υποσαχαρίου Αφρικής εντάσσονται στις διάφορες εκκλησίες των ευαγγελικών για να βρουν την προστασία που κανείς δεν τους προσφέρει. Τι έγινε πρώτα, η κότα ή το αυγό; Σημασία έχει ότι αυτήν τη στιγμή η μειονοτική νοοτροπία της ελληνικής κοινωνίας είναι τόσο ισχυρή, που δύσκολα θα επιτρέψει στο αναξιόπιστο, δυσλειτουργικό, ανίκανο και αδηφάγο Δημόσιο να μεταμορφωθεί. Θα μου πείτε εδώ κατάφεραν να δημιουργήσουν νοοτροπία διωκόμενης μειονότητας στην πλειονότητα του πληθυσμού, που είναι οι ιδιοκτήτες των ακινήτων.
