Φόρτσα Φορτσάκη!
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Η περίπτωση του νέου πρύτανη του Καποδιστριακού Θεόδωρου Φορτσάκη αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πόσο αληθές είναι το χιλιοειπωμένο ότι δεν μας λείπουν οι νόμοι αλλά η διάθεση να τους εφαρμόσουμε. Επιτέλους, βρέθηκε ένας άνθρωπος στην πρυτανεία του παλαιότερου πανεπιστημίου της χώρας ο οποίος προσπαθεί να επιβάλει το αυτονόητο στη λειτουργία του ιδρύματος: έλεγχο ταυτοτήτων των εισερχομένων, ώστε να πάψει το καθεστώς ανομίας που επικράτησε στους πανεπιστημιακούς χώρους με το πρόσχημα του ασύλου και την ιδεολογική κάλυψη της Αριστεράς.
Εχει σημασία ότι ο Θ. Φορτσάκης επέμεινε στην απόφασή του να επιβληθεί έλεγχος εισερχομένων στο πανεπιστήμιο και δεν άρχισε να το ξανασκέπτεται μόλις οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ (ΤΥ-Λ), χρησιμοποιώντας ως πολιορκητικό κριό τρεις βουλευτές του κόμματος, εισέβαλαν στην πρυτανεία και την κατέλαβαν. Αν ο Φορτσάκης δεν είχε επιμείνει στη θέση του, είναι πολύ αμφίβολο εάν ο Ανδρέας ο Loveρδος θα είχε βρει ποτέ το θάρρος να υποστηρίξει την πρυτανεία και τις ενέργειές της. (Και μόνο το γεγονός ότι ο υπουργός προέρχεται από την επαγγελματική κατηγορία των πολιτευομένων πανεπιστημιακών τα λέει όλα...) Το θέμα θα είχε λήξει με ακόμη μία υποχώρηση της κοινής λογικής μπροστά στον τοίχο της ιδεολογικής βλακείας. Επίσης, αν ο Θ. Φορτσάκης δεν είχε υποβάλει μήνυση κατά των καταληψιών, δεν νομίζω ότι η Εισαγγελία θα είχε φιλοτιμηθεί να παρέμβει αυτοβούλως για τη διατάραξη της λειτουργίας του πανεπιστημίου.
Γύρω από την προσπάθεια του Θ. Φορτσάκη θα συσπειρωθούν οι υγιείς δυνάμεις του πανεπιστημίου, που αγανακτούν χρόνια τώρα με την κατάσταση χάους και αναρχίας στα ΑΕΙ. Ας ελπίσουμε ότι τις δυνάμεις αυτές θα τολμήσει να στηρίξει η άτολμη κυβέρνηση...
Μια ιδέα
Τη θέτω στο τραπέζι της συζήτησης και ελπίζω να αποδειχθεί χρήσιμη. Η ιδέα μου βασίζεται στον συσχετισμό τεσσάρων στοιχείων. Πρώτον, στο γεγονός ότι οι γείτονες της ΠΓΔΜ διεκδικούν, ως γνωστόν, καταγωγή από τον Μέγα Αλέξανδρο. Δεύτερον, στο ότι παρατηρείται κινητικότητα στη διαπραγμάτευση για το όνομα της ακατονόμαστης. (Τυχαία νομίζετε βγήκε στον Τύπο των Σκοπίων η πληροφορία ότι ο Νίμιτς προτείνει το όνομα «Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας», την ώρα ακριβώς που εμείς μπαίναμε στον τρίτο θάλαμο του τάφου στην Αμφίπολη; Πολύ αμφιβάλλω...) Τρίτον, στο γεγονός ότι ακόμη μιλούμε για «ένοικο του τάφου», λες και ο θαμμένος είναι ζωντανός, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του ζωντανού. Και, τέταρτον, στη σαρκαστική παραίνεση της Ντόρας Μπακογιάννη προς το υπουργείο Οικονομικών να επιβάλει τον ΕΝΦΙΑ και στον αρχαίο τάφο της Αμφίπολης.
Βάλτε αυτά τα τέσσερα κάτω και η ιδέα προκύπτει αφ’ εαυτής: βάζουμε αναδρομικά όλους τους πιθανούς και απίθανους φόρους στον «ένοικο του τάφου» (με τις προσαυξήσεις για τους κληρονόμους του...), βγάζουμε ένα περιποιημένο λογαριασμό μερικών δισεκατομμυρίων και τον πασάρουμε στα Σκόπια! Θα σας πω εγώ για πότε θα αφήσουν τις αξιώσεις περί μακεδονικής καταγωγής...
Το δαιμόνιο της φυλής
Αφότου το ευρωφοβικό UKIP (Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου) έχει αρχίσει να απειλεί σοβαρά την τάξη πραγμάτων στο κομματικό σύστημα της Βρετανίας, είναι φυσικό τα στελέχη του να υφίστανται τον εξονυχιστικό έλεγχο του Τύπου. Τελευταίο θύμα ήταν ο εκπρόσωπος του κόμματος για θέματα Στέγασης και Περιβάλλοντος. Ο κύριος αυτός παρουσιαζόταν στην ιστοσελίδα του ως καθηγητής Περιβαλλοντικών Επιστημών, κάτοχος διδακτορικού τίτλου σπουδών «για τις παραλλήλους μεταξύ της πλατωνικής ουτοπίας και της σπαρτιατικής κοινωνίας», δικηγόρος και εταίρος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών.
Δεν νομίζω ότι θα εκπλαγεί κανείς αν σας πω ότι τίποτε από τα παραπάνω δεν ήταν αληθινό και ότι ο ίδιος απέσυρε εν μια νυκτί από την ιστοσελίδα του τίτλους και ιδιότητες που ουδέποτε είχε. (Κάποιο Πανεπιστήμιο του Αγίου Κυρίλλου στη Μάλτα, από το οποίο υποτίθεται είχε πάρει το διδακτορικό του, δεν έχει ούτε γραφείο ούτε υπάλληλο στη Μάλτα...) Ούτε θα εκπλαγεί κανείς, νομίζω, αν σας πω ότι ο ωραίος αυτός τύπος ονομάζεται Ανδρέας Χαραλάμπους, δηλαδή είναι ελληνικής καταγωγής. Το λάθος, εξαιτίας του οποίου αποκαλύφθηκε η απάτη του, ήταν ότι πήγε να εμπλακεί με την πολιτική στη Βρετανία, ενώ, με τα προσόντα που είχε, θα μπορούσε εύκολα να ήταν ώς και διευθυντής στον Δήμο Κορυδαλλού...
Εύλογο ενδιαφέρον
Παρεμπιπτόντως, στον Δήμο Κορυδαλλού, αν θυμάμαι καλά, ήταν (και, βεβαίως, παραμένει) υπάλληλος ο σύζυγος της βουλευτίνας της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Γιαννακάκη, ο οποίος για να προσληφθεί, είχε καταθέσει πλαστό μεταπτυχιακό από το LSE. Το θυμήθηκα, διότι κάπου πήρε το μάτι μου ότι η Μ. Γιαννακάκη ήταν μεταξύ των βουλευτών που επισκέφθηκαν χθες τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αιτούμενοι να μην απολυθούν 27 παρανόμως προσληφθέντες υπάλληλοι του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Εύλογο το ενδιαφέρον της, αφού ο Κορυδαλλός δεν απέχει και πολύ μακριά από τη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι...
Του κλείνει το μάτι
Δεν ξέρω ποια φρικτή χίμαιρα τον κυνηγάει, αλλά υποψιάζομαι ότι η αστείρευτη φιλοδοξία για αξιώματα που διακρίνει τον Γεώργιο Πατούλη είναι ένδειξη ότι προσπαθεί να ξεφύγει από κάτι... Εν πάση περιπτώσει, δικό του πρόβλημα αυτό, εγώ το αναφέρω διότι, εκτός από δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος των γιατρών, πληροφορούμαι ότι ο Γ. Πατούλης τώρα θέλει να γίνει και πρόεδρος της ΚΕΔΕ ― σαν να λέμε, πρόεδρος των δημάρχων. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, όπως διαβάζω, τάζει στον δήμαρχο Μαραθώνα Ηλία Ψινάκη τις διεθνείς σχέσεις της ΚΕΔΕ. Υποθέτω ότι ο δήμαρχος Μαραθώνα θα υποκύψει στο δέλεαρ. Οχι τόσο για τις διεθνείς σχέσεις των δημάρχων (σιγά μην έχει ανάγκη τη μιζέρια των δημοτικών διεθνών σχέσεων...) όσο επειδή, όπως τον «κόβω» εγώ τουλάχιστον, ο Ψινάκης θα έδινε σχεδόν οτιδήποτε προκειμένου να βρίσκεται κοντά στην υπέρκομψη κυρία Μαρίνα Πατούλη, η οποία συγκαταλέγεται διεθνώς στην ίδια κατηγορία ινδαλμάτων όπως η Κάλλας, η Μέριλιν κ.ά.
(Στην φωτογραφία : Παρά τις αντιξοότητες (ο καιρός κ.λπ.), ο «Υμάθ» Γεώργιος Ορφανός (δεξιά) συνεχίζει με τον ίδιο άοκνο ρυθμό να συναντά προσωπικότητες της διεθνούς οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Χθες, φερ’ ειπείν, συνάντησε τον εικονιζόμενο αριστερά βλοσυρό κύριο, ο οποίος τυγχάνει πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ...)