Πυροβόλησε και το άλλο πόδι της
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ας μην είμαστε υπερβολικοί στις απαιτήσεις μας. Ποτέ δεν είναι βέβαιο ότι θα πετύχεις τον στόχο με την πρώτη· συχνά χρειάζεται και μία δεύτερη προσπάθεια.
Να, πάρτε ως παράδειγμα την κυβέρνηση. Με τον ανασχηματισμό του περασμένου Ιουνίου, που έστειλε τα λάθος μηνύματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και αποδυνάμωσε την ούτως ή άλλως εξασθενημένη συνοχή της, η κυβέρνηση ουσιαστικά αυτοπυροβολήθηκε. Αυτό που πέτυχε όμως ήταν μόνο το πόδι της. Την περασμένη εβδομάδα, όμως, με το σχέδιο της εξόδου από το Μνημόνιο να καταρρέει ατάκτως εξαιτίας της δυσπιστίας των αγορών, τα κατάφερε να πυροβολήσει και το δεύτερο!
Να, πάρτε ως παράδειγμα την κυβέρνηση. Με τον ανασχηματισμό του περασμένου Ιουνίου, που έστειλε τα λάθος μηνύματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης και αποδυνάμωσε την ούτως ή άλλως εξασθενημένη συνοχή της, η κυβέρνηση ουσιαστικά αυτοπυροβολήθηκε. Αυτό που πέτυχε όμως ήταν μόνο το πόδι της. Την περασμένη εβδομάδα, όμως, με το σχέδιο της εξόδου από το Μνημόνιο να καταρρέει ατάκτως εξαιτίας της δυσπιστίας των αγορών, τα κατάφερε να πυροβολήσει και το δεύτερο!
Τι μας είπαν, λοιπόν, οι διαβόητες «αγορές», επαναφέροντας τα spread στα επίπεδα του 2011; Τίποτε καινούργιο. Τίποτε που να μην το γνωρίζει ήδη ένας καλά ενημερωμένος πολίτης αυτής της χώρας. Μας είπαν αυτά που, κατά κόρον, γράφονται στις στήλες αυτής της εφημερίδας: ότι, παρά την τιθάσευση του δημοσιονομικού, η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει ούτε να περιστείλει το μέγεθος του Δημοσίου ούτε να αλλάξει αποφασιστικά τις δομές του. Με απλά λόγια: όπως ήμασταν, είμαστε. Μπορεί να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, μπορεί να κοροϊδεύουμε ακόμη και τους επιτηρητές της προσπάθειάς μας, αλλά τις αγορές δεν τις ξεγελάμε. Εκεί όπου παίζονται χρήματα, συνδεδεμένα με τα όνειρα, τις προσδοκίες και τα σχέδια που κάνουν οι πολλοί για το μέλλον τους, κοροϊδία δεν σηκώνει. Μπορεί στα κριτήρια των αγορών να λείπουν οι λεπτές αποχρώσεις, που μόνον η εις βάθος γνώση του θέματος μπορεί να δώσει, αλλά τα βασικά δεν τους διαφεύγουν ποτέ. (Το ακριβώς αντίθετο κάνουμε εμείς και ίσως για τον λόγο αυτόν δεν παύει να μας ξαφνιάζει ο τρόπος που διαμορφώνονται οι τάσεις των αγορών...).
Το δυστύχημα της υπόθεσης, βέβαια, είναι ότι η κυβέρνηση έδειξε ακόμη και σε εκείνους που δεν ήθελαν να το αναγνωρίσουν ότι απέτυχε στο πεδίο ακριβώς όπου υποτίθεται ότι είχε το πλεονέκτημα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ): στην καλύτερη σχέση με την πραγματικότητα, δηλαδή. Είναι αλήθεια ότι, στο χαστούκι που δέχθηκε η χώρα από τις αγορές, συνέβαλε οπωσδήποτε και η αξιωματική αντιπολίτευση με τη στάση της. Η επισήμανση, εντούτοις, όσο και αν επαναλαμβάνεται από όσους μιλούν για λογαριασμό της κυβέρνησης, δεν την απαλλάσσει από τις ευθύνες της. Ούτε όμως και συνεπάγεται ευθύνες για τον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ).
Διότι οι μεν Λαφαζανιστές επιδιώκουν το χάος και την απομόνωση της χώρας από τη Δύση, επειδή στις συνθήκες αυτές βλέπουν τις προϋποθέσεις για το κομμουνιστικό πείραμα στην Ελλάδα. Οι δε Τσιπριστές, βασικά, θέλουν την εξουσία και όλα τα υπόλοιπα θα τα σκεφθούν αργότερα. Ομως και οι δύο πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται σε μία κοινή επιδίωξη: την πτώση της κυβέρνησης όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Επομένως, ποσώς τους απασχολεί αν με τη στάση τους βλάπτουν την προσπάθεια διάσωσης της χώρας. (Αλλωστε, κάνουν και τίποτε άλλο αφότου ξέσπασε η κρίση;) Το ανεξήγητο, ωστόσο, είναι γιατί η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να εμφανισθεί αρωγός των επιδιώξεων του ΣΥΡΙΖΑ. Εδώ, σηκώνω τα χέρια και περνώ σε θέματα ελαφρότερα...
Κυκλοφορεί
Αν δεν κάνω λάθος, βρισκόμαστε επί του παρόντος στον τέταρτο θάλαμο του τάφου, χωρίς να αποκλείεται να υπάρχει και άλλος παρακάτω. Φαντασθείτε, λοιπόν, ότι βρίσκουν και πέμπτο, έκτο, έβδομο κ.ο.κ. και στον τελευταίο θάλαμο, ας πούμε τον δέκατο, οι αρχαιολόγοι να βρίσκουν ένα μικρό, ασήμαντο κουτάκι. Το ανοίγουν και βρίσκουν μέσα του ένα σημείωμα: «I was here! Elgin». (Ανέκδοτο που κυκλοφορεί στους διπλωματικούς κύκλους...).
Στους Αγίους Τόπους
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας του ΚΚΕ αναχωρεί την Τρίτη για προσκύνημα στην Κούβα. Θα έχει ξαναπάει, φαντάζομαι, αλλά τώρα είναι διαφορετικά, γιατί είναι πια ο ηγέτης του ΚΚΕ, όχι ένας φοιτητής από την «μπριγάδα» που θα τον στρώσουν να μαζεύει ζαχαροκάλαμο. Εντούτοις, δεν έχει προγραμματισθεί ακόμη συνάντησή του με τον Κάστρο (ή το ιερό σκήνωμά του, δεν ξέρω...), λόγω της εύθραυστης υγείας του Κουβανού δικτάτορα. Πάντως, είμαι βέβαιος ότι ο Δ. Κουτσούμπας θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να γίνει η συνάντηση. Εδώ ο Τσίπρας έμεινε μόνος του με μια εικόνα στο Αγιον Ορος και φωτογραφήθηκε με κοτζάμ Πάπα! Μπορεί να υπολείπεται σε θρησκευτική ευλάβεια ο ηγέτης του ιστορικού ΚΚΕ;
Αντίο
Οτι η παραίτηση της Κατερίνας της Διαμαντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ «έπεσε σαν βόμβα» δεν θα μπορούσα να το πω. Επεσε μάλλον όπως πέφτει ένα φύλλο από ένα δένδρο. Συνέβη την περασμένη Πέμπτη, αλλά ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Διότι αφότου έφυγε από το ΠΑΣΟΚ η αυθεντική η Διαμαντοπούλου, η Αννα «η ‘πουργοπούλα», σε τι να χρησιμεύσουν οι απομιμήσεις;
Το χαμένο μέτρο
Ξελιγωθήκαμε πια με την Αμάλ Αλαμουντίν! Χάσαμε το μέτρο (όχι δηλαδή ότι ήταν δύσκολο...) και, δουλοπρεπώς, κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας για να την ευχαριστήσουμε. Ως και στον πρωθυπουργό την πήγαμε! Αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι παραπάνω θα κάναμε αν στη θέση της ωραίας Αμάλ βρισκόταν κάποια πραγματικά εξέχουσα προσωπικότητα με διεθνή κριτήρια ― ας πούμε, η Ελένη Μενεγάκη...
Και κάτι τελευταίο
Ενα παράσημο δεν έπρεπε να της τραβήξουμε; Της ωραίας Αμάλ, εννοώ. Δεν έπρεπε κάτι τις να της απονείμουμε, βρε παιδάκι μου; Ενα μπιχλιμπίδι που να κρεμιέται στον λαιμό ή να καρφιτσώνεται στο στήθος; Να τι έλειψε από το –κατά τα άλλα λαμπρό– «πακέτο» της φιλοξενίας που της προσφέραμε. Υποθέτω ότι η παράλειψη θα οφείλεται στο ότι ο Δ. Λ. Ρ. Ο. Ε. Αβραμόπουλος προετοιμάζεται για τις Βρυξέλλες και ίσως δεν βρίσκει τον χρόνο να ασχολείται με τα τρέχοντα της επικαιρότητας...
Σουμπερτιάδα
Η 19η Οκτωβρίου είναι επέτειος σημαντική για την ιστορία της μουσικής. Στις 19 Οκτωβρίου του 1814 ο Σούμπερτ, σε ηλικία 17 χρόνων, συνέθεσε το τραγούδι «Gretchen am Spinnrade», σε στίχους του Γκαίτε. Την ημέρα εκείνη, έγραψε το 1902 ο Αυστριακός μουσικοκριτικός Ρίχαρντ Χόιμπεργκερ, «γεννήθηκε το σύγχρονο γερμανικό τραγούδι». Γιορτάστε, λοιπόν, οι φίλοι της μουσικής του Σούμπερτ και μην ξεχνάτε ότι ετοιμαζόμαστε από τώρα για την επέτειο των διακοσίων χρόνων από τον πρόωρο θάνατό του. Δεν αργεί, είναι στις 19 Νοεμβρίου του 2028...
Η απορία του αδαούς
Ολοι οι βουλευτές φρίττουν και μόνο στο άκουσμα του ισχυρισμού ότι θα μπορούσαν ποτέ να εξαγορασθούν. Σύμπας ο πολιτικός κόσμος δονείται από ιερά αγανάκτηση και, καθώς διαρρηγνύει τα ιμάτιά του, διατρανώνει ότι δεν χρηματίζεται. Ωραία, εγώ τα δέχομαι όλα αυτά, χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη. Τότε, όμως, γιατί πειράζει τόσο πολύ όταν γράφεται (και υιοθετείται από τους συριζαίους) ότι επιχειρηματίες ετοιμάζουν κουμπαρά για την εξαγορά ψήφων στην προεδρική εκλογή; Ας επικρατήσει η ψυχραιμία, επιτέλους! Τι πειράζει, δηλαδή, αν ένας κακός πλούσιος επιχειρήσει να δελεάσει έναν βουλευτή, ανεμίζοντας κάτω από τη μύτη του π.χ. ένα μάτσο πεντακοσάρικα; Και λοιπόν; Αφού οι βουλευτές δεν χρηματίζονται ― δεν είπαμε;
(Στην φωτογραφία : Ο μπαρμπα-Φώτης ξεφυλλίζει με ενδιαφέρον το περιοδικό «Σχεδία» των αστέγων. Δεδομένου του προεδρικού ενδιαφέροντος, λοιπόν, ίσως το καλό περιοδικό θα όφειλε να καλύπτει εκτενέστερα τα νέα της ΔΗΜΑΡ, καθώς μετά τις επόμενες εκλογές είναι αμφίβολο αν η ΔΗΜΑΡ θα έχει θέση κάτω από τη στέγη της Βουλής...)
