Στις κάλπες 814.000.000 Ινδοί
VIJAY PRASHAD / THE GUARDIAN
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Oι εκλογές στην Ινδία είναι το όνειρο κάθε στατιστικολόγου. Ανάμεσα στις 7 Απριλίου και τις 12 Μαΐου, ο λαός της Ινδίας θα εκλέξει τα μέλη του 16ου Κοινοβουλίου.
Περίπου 814 εκατομμύρια Ινδοί είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Σήμερα, δηλαδή, έχουν δικαίωμα ψήφου εκατό εκατομμύρια περισσότεροι από ό,τι στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση του 2009. Ακόμα και αν οι μισοί προσέλθουν στις κάλπες, οι ψηφίσαντες θα υπερβούν σε αριθμό τον πληθυσμό των ΗΠΑ.
Το 1952, κατά τις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές, ο εκλογικός επίτροπος Σουκουμάρ Σεν χαρακτήρισε το εγχείρημα «το μεγαλύτερο πείραμα δημοκρατίας στην ανθρώπινη ιστορία». Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Η κλίμακά του είναι εντυπωσιακή και ο ενθουσιασμός του λαού να εκλέξει τους εκπροσώπους του παραδειγματικός, παρότι τα κέρδη που έχει να αποκομίσει η συντριπτική πλειονότητα των εκλογέων είναι ελάχιστα. Οι Ινδοί προσέρχονται στις κάλπες λόγω της υπερηφάνειας που νιώθουν επειδή διασφάλισαν το δικαίωμα του εκλέγειν μέσα από το κίνημα για την ελευθερία, της τεράστιας κοινωνικής πίεσης που εξασκείται από τις κάστες και τα κοινωνικά δίκτυα και για τον τρόπο με τον οποίο διανέμονται οι πόροι από τον νικητή της αναμέτρησης.
H κυβερνητική Eνωμένη Προοδευτική Συμμαχία, με βασικό το Κόμμα του Κογκρέσου, μαστίζεται από σκάνδαλα. Δεν άφησε πίσω της πολλά κατά τη δεκαετία διακυβέρνησής της, τα οποία να μπορούν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη στους ψηφοφόρους. Η κατάσταση των φτωχότερων παραμένει άθλια. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, 680 εκατομμύρια Ινδοί ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, ενώ η Προοδευτική Συμμαχία φαίνεται να είναι ένας συνασπισμός των εχόντων. Ο Ραούλ Γκάντι δεν διαθέτει ούτε το χάρισμα της γιαγιάς του, Ιντιρα Γκάντι, ούτε του προπάππου του Τζαβαχαρλάλ Νεχρού.
Βασικός φορέας της αντιπολίτευσης επί μία δεκαετία είναι η Εθνική Δημοκρατική Συμμαχία, μια δεξιά ομάδα υπό τον δυναμικό αλλά αμφιλεγόμενο ηγέτη Ναρέντρα Μόντι. Στα οικονομικά ζητήματα οι θέσεις του αντιπολιτευόμενου κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα και του κυβερνητικού Κόμματος του Κογκρέσου ταυτίζονται, αν και το πρώτο δεσμεύεται να κυβερνήσει χωρίς διαφθορά. Ομως η αχίλλειος πτέρνα του είναι η τοξική κοινωνική του ατζέντα, που έλαβε σάρκα και οστά στη γενέτειρα του Μόντι, το Γκουτζαράτ, με το αντιμουσουλμανικό πογκρόμ το 2002.
Τώρα, ένα τρίτο κόμμα κατά της διαφθοράς, το Αάμ Ααντμί, δεσμεύεται να συντρίψει τόσο το Κόμμα του Κογκρέσου όσο και το Μπαρατίγια Τζανάτα στον Βορρά. Αν τα καταφέρει, θα ενισχύσει το Τρίτο Μέτωπο, που εμφανίστηκε το 1967. Κάτω από αυτή την ομπρέλα, συστρατεύονται τοπικοί κομματικοί σχηματισμοί και το Αριστερό Μέτωπο, που αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά του Τρίτου Μετώπου. Αρχικά, τα μέλη του ενώθηκαν από την απέχθεια προς το Κόμμα του Κογκρέσου και το Μπαρατίγια Τζανάτα, αλλά και τη δέσμευσή τους στην ανεξιθρησκία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Σε μια χώρα όπως η Ινδία, ο φεντεραλισμός είναι το μονοπάτι προς τη δημοκρατία. Το Τρίτο Μέτωπο μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για τη δημιουργία μιας κυβέρνησης στρατευμένης στην επίτευξη κοινωνικής δικαιοσύνης, στο πλαίσιο ενός λαϊκού κράτους. Μόνο όταν η Αριστερά αποτελέσει βασικό τμήμα του Τρίτου Μετώπου θα καταφέρει η συμμαχία να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που θα αναπτερώσουν τις ελπίδες και θα βελτιώσουν τη ζωή των εκατοντάδων εκατομμυρίων Ινδών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
