Πολύς λόγος γίνεται για το success story της Ελλάδας…
Ποιητικός τύπος γαρ, ή μάλλον καλύτερα λογοτεχνικός, θα σας παραθέσω μία σύντομη πραγματική ιστορία, περί ενός διάσημου κοτόπουλου που ζούσε χωρίς κεφάλι.
Οι όποιοι παραλληλισμοί ευπρόσδεκτοι…
«Η ιστορία του Μάικ (σ.σ. όπως ονομάστηκε το «διάσημο» κοτόπουλο) είναι γνωστή σε ολόκληρη την Αμερική, καθώς οι λεπτομέρειές της συγκλόνισαν όσους την παρακολούθησαν από κοντά αλλά και εκείνους που τη διάβασαν στον Τύπο της εποχής.
Ο Μάικ, λοιπόν, γεννήθηκε την Άνοιξη του 1945 στη φάρμα των Όλσεν, στο Κολοράντο των ΗΠΑ, και ήταν εξ αρχής ένα αρτιμελές κοτόπουλο.
Η πορεία της ζωής του, βέβαια, ήταν προδιαγραμμένη: πάχυνση για έξι περίπου μήνες, σφαγείο και… μαγείρεμα!
Τίποτα πρωτότυπο θα μου πείτε για ένα κοτόπουλο!
Ο κ. Όλσεν ανέλαβε το δύσκολο έργο της σφαγής του Μάικ, μαζί με αρκετά ακόμη κοτόπουλα.
Μια πράξη που την έκανε καθημερινά και με μεγάλη, μάλιστα, επιτυχία!
Εδώ, όμως, αρχίζουν τα δύσκολα ή καλύτερα τα… παράξενα!
Μόλις ο Όλσεν έκοψε το κεφάλι του κοτόπουλου, το σώμα του συνέχισε να είναι ζωντανό, αφού, όπως είναι ευρέως γνωστό, τα κοτόπουλα μπορούν και να ζήσουν για λίγη ώρα χωρίς το κεφάλι τους. Ο Μάικ, όμως, κατάφερε να ζήσει μέχρι την επόμενη μέρα.
Οι Όλσεν παραξενεύτηκαν και αποφάσισαν να ταΐσουν το κοτόπουλο για να δουν πόσες μέρες μπορεί να αντέξει χωρίς… κεφάλι!
Έτσι ο Λόιντ Όλσεν άλεσε σιτάρι, το ανακάτεψε με νερό και του το χορήγησε με ένα σταγονόμετρο από το λαρύγγι. Έκπληκτος διαπίστωσε πως το κοτόπουλο μέρα με τη μέρα έπαιρνε βάρος, έτριβε τα φτερά του με το ανύπαρκτο κεφάλι του και κακάριζε βγάζοντας έναν ήχο που ερχόταν κατευθείαν από το λαρύγγι του.
Γρήγορα «το θαύμα του ακέφαλου κοτόπουλου» που ζούσε στη φάρμα των Όλσεν μαθεύτηκε και ο Μάικ έγινε διάσημος!
Συνεχίζοντας να ζει χωρίς…κεφάλι, πρωταγωνίστησε σε πολλά shows στην Αμερική, ενώ το περιοδικό “Life” δημοσίευσε εκτενές άρθρο με την ιστορία του έξι μήνες μετά τον αποκεφαλισμό του.
Έφτασε, μάλιστα, να κερδίζει περίπου 4.500 δολάρια τη μέρα από τις παραστάσεις του!
Αρκετός κόσμος δεν πίστεψε την ιστορία του Μάικ, γεγονός που ανάγκασε τους Όλσεν να επισκεφθούν ειδικούς αλλά και γιατρούς για να επιβεβαιώσουν πως το «θαύμα» ήταν αληθινό και όχι κάποια καλοστημένη φάρσα!
Η εξήγηση ήταν απλή: Το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του Μάικ είχε κοπεί αλλά το ένα αυτί, η καρωτίδα και ο εγκεφαλικός του μίσχος είχαν μείνει άθικτα, ενώ ένας θρόμβος τον προστάτευσε από το να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία.
Ο Μάικ πέθανε στις αρχές του 1947, ενώ οι 18 μήνες της «πολυτάραχης» ζωής του ενέπνευσαν συγγραφείς, σεναριογράφους και καλλιτέχνες.
Επιπλέον, από το 1999 διοργανώνεται κάθε χρόνο στη γενέτειρά του το περίφημο Φεστιβάλ «Ημέρα του Μάικ, του Ακέφαλου Κοτόπουλου», στις 17 Μάιου.»
Είμαι σίγουρος ότι έχετε ήδη αρχίσει να σκέφτεστε τους παραλληλισμούς της παραπάνω ιστορίας με την κατάσταση της Ελλάδας.
Τι να πρωτοσκεφτείς και να πρωτοπαραλληλίσεις; Αν είναι δόκιμος ο όρος…
Είπαμε όμως ποιητική - συγγραφική αδεία…
Ας αρχίσουμε:
«Η πορεία της ζωής του, βέβαια, ήταν προδιαγραμμένη: πάχυνση για έξι περίπου μήνες, σφαγείο και… μαγείρεμα!»
Όπως και η πορεία όλων των μικρών - αδυνάτων χωρών. Μας παχαίνανε για 20 χρόνια, και τώρα ήρθε η ώρα της σφαγής
«Ο κ. Όλσεν ανέλαβε το δύσκολο έργο της σφαγής του Μάικ, μαζί με αρκετά ακόμη κοτόπουλα.
Μια πράξη που την έκανε καθημερινά και με μεγάλη, μάλιστα, επιτυχία!»
Σήμερα ο κ. Όλσεν λέγεται Σόϊμπλε, Μέρκελ, ΔΝΤ, κ.ο.κ. ...
«Οι Όλσεν παραξενεύτηκαν και αποφάσισαν να ταΐσουν το κοτόπουλο για να δουν πόσες μέρες μπορεί να αντέξει χωρίς… κεφάλι!»
PSI να το πούμε...;;; Μνημόνιο μήπως...;;;
«Έτσι ο Λόιντ Όλσεν άλεσε σιτάρι, το ανακάτεψε με νερό και του το χορήγησε με ένα σταγονόμετρο από το λαρύγγι. Έκπληκτος διαπίστωσε πως το κοτόπουλο μέρα με τη μέρα έπαιρνε βάρος, έτριβε τα φτερά του με το ανύπαρκτο κεφάλι του και κακάριζε βγάζοντας έναν ήχο που ερχόταν κατευθείαν από το λαρύγγι του».
«Επενδύσεις», ιδιωτικοποιήσεις..., παίρνουμε βάρος.
«Γρήγορα «το θαύμα του ακέφαλου κοτόπουλου» που ζούσε στη φάρμα των Όλσεν μαθεύτηκε και ο Μάικ έγινε διάσημος!»
Η Ελλάς είναι διάσημη πλέον... Αμφιβάλλει κανείς;
«Έφτασε, μάλιστα, να κερδίζει περίπου 4.500 δολάρια τη μέρα από τις παραστάσεις του!»
Να και οι Γερμανοί παρέα με τους κερδοσκόπους !!
«Αρκετός κόσμος δεν πίστεψε την ιστορία του Μάικ, γεγονός που ανάγκασε τους Όλσεν να επισκεφθούν ειδικούς αλλά και γιατρούς για να επιβεβαιώσουν πως το «θαύμα» ήταν αληθινό και όχι κάποια καλοστημένη φάρσα! Η εξήγηση ήταν απλή: Το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού του Μάικ είχε κοπεί αλλά το ένα αυτί, η καρωτίδα και ο εγκεφαλικός του μίσχος είχαν μείνει άθικτα, ενώ ένας θρόμβος τον προστάτευσε από το να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία.»
Η αποκάλυψη της αλήθειας! Δεν επρόκειτο για θαύμα !!
Κάποιοι ανερυθρίαστα, θέλουν να το παρουσιάζουν ως θαύμα (success story δηλαδή), γιατί τους εξυπηρετεί (βλέπε Γερμανικές εθνικές εκλογές) και οι άλλοι γιατί κερδίζουν τεράστια ποσά (βλέπε Γερμανία & κερδοσκόποι πάσης φύσης)...
«Ο Μάικ πέθανε στις αρχές του 1947, ενώ οι 18 μήνες της «πολυτάραχης» ζωής του ενέπνευσαν συγγραφείς, σεναριογράφους και καλλιτέχνες.»
Έτσι θα εμπνεύσουμε και εμείς τους μελλοντικούς συγγραφείς, σεναριογράφους και καλλιτέχνες…Πλήθος ντοκιμαντέρ θα γυριστούν με θέμα την Ελλάδα…
«Επιπλέον, από το 1999 διοργανώνεται κάθε χρόνο στη γενέτειρά του το περίφημο Φεστιβάλ «Ημέρα του Μάικ, του Ακέφαλου Κοτόπουλου», στις 17 Μάιου.»
Αυτό να δω και ας πεθάνω…
Φεστιβάλ για τον Έλληνα, τον ακέφαλο μαλάκα...
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
