Οι αρχιτραγουδιστές της δημοκρατίας
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Οταν πριν από μία εβδομάδα ανακοινώθηκε πως κλείνουν ή συγχωνεύονται 46 βιβλιοθήκες σε όλη τη χώρα, ελάχιστοι έχασαν τον ύπνο τους.
Θα μου πείτε, δεν χάνουν τη δουλειά τους παρά μόνον καμιά διακοσαριά ταλαίπωροι βιβλιοθηκονόμοι, οι οποίοι δεν διαθέτουν ούτε ΕΣΗΕΑ ούτε και ΠΟΕΣΥ. Θα μου πείτε, επίσης, ότι τα βιβλία ούτε συναυλίες μπορούν να δώσουν ούτε και να τραγουδήσουν στα προαύλια, ως εκ τούτου μικρό το κακό.
Ο διαχωρισμός ανάμεσα στα γράμματα και τον πολιτισμό είναι ένα από τα σταθερά κεκτημένα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα πρώτα χρησιμεύουν μόνον στους κουλτουριάρηδες, ενώ ο πολιτισμός είναι ζήτημα δημοκρατίας. Και όπως μάθαμε από την πρώτη κιόλας ημέρα της αποκατάστασής της, το 1974, η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς «πολιτισμό», κοινώς χωρίς συναυλίες και τραγούδια, κατά προτίμηση τα ίδια. Οσο για τις βιβλιοθήκες, αυτές, αχρείαστες να είναι, όπως και ο τροχός του οδοντογιατρού ή τα όργανα βασανισμού του γυναικείου φύλου που χειρίζονται οι άκαρδοι γυναικολόγοι. Η υποκρισία συνεργάζεται άκρως εποικοδομητικά με την έλλειψη σοβαρότητας.
Εδώ και μία εβδομάδα κάποιοι προσπαθούν να με πείσουν πως με το «μαύρο» της ΕΡΤ κινδυνεύει ο πολιτισμός μας. Πολλοί μάλιστα πληροφορήθηκαν πως υπάρχουν και τα μουσικά σύνολα και ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ που δεν κρατιόνταν και χειροκροτούσαν στο τέλος κάθε μέρους του Ρέκβιεμ του Φορέ, όπως γίνεται, θα μου πείτε και με τα τραγούδια στις συναυλίες. Χύνουν δάκρυα για την ΕΡΤ του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, αυτή που, εξ αμελείας, είχε χάσει ένα ολόκληρο ντοκιμαντέρ του. Για την ΕΡΤ της Μελίνας η οποία το 1981 καλούσε τον ελληνικό λαό να μην πληρώνει την εισφορά μαζί με τη ΔΕΗ. Για την ΕΡΤ του Χατζιδάκι - ας μην επαναλάβω τα γνωστά.
Πόσος πολιτισμός κυκλοφορούσε στην ΕΡΤ; Οσος πολιτισμός κυκλοφορούσε και κυκλοφορεί στον δημόσιο χώρο, κοινώς ελάχιστος, όσος μπορεί να ακουστεί κάτω από τον θόρυβο που ξεσηκώνουν τα τραγούδια της δημοκρατικής «καψούρας», βαρυπενθούντα για κάποια ελευθερία που κάποιοι τους στερούν, αδικημένα από ένα μέλλον στο οποίο «γυρίζουν την πλάτη» τους. Υπήρχαν σειρές, όπως οι αγγλικές παραγωγές που είδαμε φέτος τον χειμώνα, υπήρχε το ιστορικό «Παρασκήνιο», ή η προωθημένη «Εποχή των Εικόνων» και τα «Πρωτοσέλιδα Ιστορίας». Υπήρχε και το Τρίτο Πρόγραμμα. Υπήρχαν κι άλλες, όμως ας σοβαρευτούμε. Διότι εδώ και μια εβδομάδα οι αρχιτραγουδιστές της δημοκρατίας προσπαθούν να μας πείσουν πως με το κλείσιμο της ΕΡΤ τελειώνει και ο πολιτισμός και η ελεύθερη ενημέρωση - λες και υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι την έκλεισαν γιατί δεν μπορούσαν να ελέγξουν την ανεξάρτητη δημοσιογραφία που ασκούσαν εκεί.
Ο κ. Σαμαράς αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ για να εντυπωσιάσει με το μεταρρυθμιστικό του θάρρος. Δεν τον ενδιέφερε το μέλλον της. Ούτως ή άλλως οι σχέσεις του με τον πολιτισμό υπήρξαν πάντα χαλαρές και αν τον ενδιέφερε η ΕΡΤ θα είχε ήδη εκπονήσει ένα σχέδιο για το μέλλον της - η Ελλάς με το βλέμμα στραμμένο στην αγάπη του κ. Κεδίκογλου για τα γράμματα και τον πολιτισμό. Οι άλλοι δύο εταίροι, επειδή ούτε εκείνοι έχουν σχέδιο για την ΕΡΤ, έμειναν στον αιφνιδιασμό, στις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες, και στην κουζίνα τους. Οι αρχιτραγουδιστές της δημοκρατίας βρήκαν και πάλι την ευκαιρία για να τραγουδήσουν και ο μητροπολίτης Ανθιμος δήλωσε ότι πιστεύει στην ανάσταση της κυριακάτικης εκπομπής του.
Και κανείς δεν μιλάει για τη φυσιογνωμία της δημόσιας τηλεόρασης. Διαπρέψαμε με τα αρχαία μας ερείπια. Τα σύγχρονα, όμως, μόνον την ασχήμια μας περιγράφουν.
