Το Αφγανιστάν και η τρόικα
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Η τρόικα και εμείς έχουμε λίγο αρχίσει να θυμίζουμε τους Αμερικανούς και το Αφγανιστάν. Πήγαν οι υπεροργανωμένοι Αμερικανοί στην ιστορική και περίπλοκη αυτή χώρα και προσπάθησαν να στήσουν ένα μοντέρνο κράτος, μια ανοικτή οικονομία κ.λπ.
Επειτα από λίγο κατάλαβαν ότι βυθίζονταν στο ίδιο τέλμα που είχαν βουλιάξει πριν από πολλά χρόνια οι Βρετανοί και άλλες μεγάλες δυνάμεις. Οπότε αποφάσισαν να κάνουν την τρίχα τριχιά και να πιαστούν από πολύ μικρά σημάδια για να πανηγυρίσουν σημαντικές «επιτυχίες». Η πραγματικότητα τούς διαψεύδει και γνωρίζουν καλά πως το Αφγανιστάν θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα ημι-αποτυχημένο κράτος. Εχουν πια πιστέψει όμως ότι μέχρι εκεί πάει αυτή η χώρα και προκειμένου να ρισκάρουν την πλήρη επαναποσταθεροποίησή της καλύτερα να αφήσουν τα πράγματα ως έχουν.
Τι σχέση έχουν τώρα όλα αυτά με την τρόικα και την Ελλάδα; Βλέπουμε να βαθαίνει ένας κυνισμός και μια «μαυρίλα» σε σχέση με το τι είναι εφικτό και τι όχι στην Ελλάδα. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι μια βιασύνη να αποδείξουν στον κόσμο ότι είμαστε success story. Οπως μου έλεγε πρόσφατα κορυφαίος Ευρωπαίος αξιωματούχος «είτε θέλετε είτε όχι, εμείς θα σας κάνουμε success story». Οι άνθρωποι έχουν το δικό τους πρεστίζ να προστατεύσουν, γιατί στο κάτω κάτω έχουν βάλει πολλά λεφτά στην Ελλάδα και πρέπει να δικαιολογήσουν το αποτέλεσμα στις γραφειοκρατίες τους ή στους ψηφοφόρους τους. Κάπου σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Περνάει ένας νόμος που απελευθερώνει μια συγκεκριμένη αγορά και έπειτα από λίγο εκδίδεται κάποια απόφαση που τον ακυρώνει. Ανοίγει υποτίθεται ένας κρίσιμος τομέας και στη συνέχεια κάποιος εγχώριος φύλαρχος-νταβατζής λειτουργεί όπως οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και ξανακλείνει μόνος του τον συγκεκριμένο κλάδο. Ερχονται Ολλανδοί σοβαροί ειδικοί για να δουν πώς θα βελτιώσουμε τις εξαγωγές μας και ο αρμόδιος υφυπουργός πετάει τις προτάσεις τους στο καλάθι των αχρήστων, προκειμένου να διορίσει 5-6 κολλητούς σε μια επιτροπή. Κοιτάνε γύρω και δεν βλέπουν ούτε περίσσευμα ικανών ανθρώπων που έχουν αναμειχθεί στα κοινά ούτε και κανένα μεταρρυθμισιτκό ρεύμα να παρασύρει την κοινωνία.
Αρχίζει, λοιπόν, η ευγενική νεκρολογία των μεταρρυθμίσεων εν Ελλάδι: «Μάλλον δεν μπορούν αυτοί εδώ να κάνουν ό,τι πρέπει, δεν έχουν το πολιτικό προσωπικό, δεν το σηκώνει η κουλτούρα τους, δεν, δεν...». Ετσι γινόμαστε εξ ανάγκης ένα λίγο τεχνητό success story. Ε, λοιπόν, είναι καιρός να θυμώσουμε με τους εαυτούς μας. Δεν είμαστε ούτε Αφγανοί της υπαίθρου ούτε μέλη φυλών. Εχουμε πολλούς ικανούς ανθρώπους, οι οποίοι τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στον δημόσιο στήνουν και τρέχουν επιχειρήσεις και projects που δεν έχουν τίποτα, μα τίποτα, να ζηλέψουν από τους έξω. Επειδή όμως έχουμε «μουλαρώσει» τώρα και δεν μας εμπνέει κανένα όραμα και κανένας ηγέτης, έχουμε αφεθεί στην τύχη του βούρδουλα της τρόικας. Ντροπή! Να το βράσω το τεχνητό success story που θα μας καταστήσει στο τέλος μια φτωχή χώρα που θα μοιάζει με το Πουέρτο Ρίκο της Ευρώπης. Μπορούμε πολύ καλύτερα. Αρκεί να σταματήσουμε να ανεχόμαστε φαύλους πολιτικούς, οπισθοδρομικούς συνδικαλιστές και να σαγηνευόμαστε από τις σειρήνες της άρνησης και της αδράνειας. Πρέπει να γίνουμε μόνοι μας το πραγματικό success story και να τιμήσουμε την πατρίδα μας χωρίς κομπλιμέντα ελεημοσύνης από κανέναν. Γιατί οι ξένοι μάς υποτιμούν δικαιολογημένα όταν εμείς υποτιμάμε τόσο πολύ τους εαυτούς μας.
