Κρίση ξανά στη Βουλγαρία
Μαζικές διαδηλώσεις μόλις ένα μήνα μετά τις βουλευτικές εκλογές
Σταύρος Τζίμας
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Πριν καν συμπληρώσει ένα μήνα ζωής η κυβέρνηση των σοσιαλιστών και των συμμάχων τους, οι Βούλγαροι πολίτες βγήκαν στους δρόμους αξιώνοντας την παραίτησή της.
Την κατηγορούν με το «καλημέρα» για διαφθορά, όμως τα αίτια δείχνουν να είναι βαθύτερα.
Την άνοιξη, με μαζικές διαδηλώσεις μετά την αύξηση στο τιμολόγιο του ηλεκτρικού ρεύματος των νοικοκυριών, είχαν υποχρεώσει την τότε κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μπόικο Μπορίσοφ σε παραίτηση· έτσι η χώρα οδηγήθηκε τον Μάιο στις κάλπες.
Οι εκλογές έδωσαν κυβέρνηση με «κορμό» το Σοσιαλιστικό Κόμμα και εταίρους του το κόμμα των τουρκόφωνων Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (ΚΔΕ) και την ακροδεξιά ξενοφοβική ΑΤΑΚΑ, υπό τον διακεκριμένο οικονομολόγο Πλάμεν Ορεσάρσκι, ο οποίος υποσχέθηκε βελτίωση της ζωής των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, που υφίστανται τα αποτελέσματα μιας πολύχρονης, σκληρής λιτότητας.
Τώρα, τέσσερις εβδομάδες μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, οι πλατείες της Σόφιας και άλλων πόλεων σφύζουν από πολίτες που φωνάζουν συνθήματα όπως «μαφιόζοι», «κάτω οι διεφθαρμένοι», «εκλογές τώρα», κ.ά.
Τι συνέβη, λοιπόν, και οι Βούλγαροι αρνούνται την παραμικρή περίοδο χάριτος σε μια κυβέρνηση που τα μέλη της δεν πρόλαβαν να γνωριστούν μεταξύ τους, πόσω μάλλον να υλοποιήσουν την πολιτική της;
Αφορμή για το ξέσπασμα του νέου κύματος διαδηλώσεων υπήρξε η τοποθέτηση στη θέση του επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (κάτι σαν τη δική μας ΕΥΠ), ενός αμφιλεγόμενου, μεγαλοεπιχειρηματία ΜΜΕ, βουλευτή του ΚΔΕ -όχι τουρκικής καταγωγής- ονόματι Ντέλιαν Πέεφσκι, ο οποίος είχε κατηγορηθεί για υποθέσεις διαφθοράς.
Μολονότι η κυβέρνηση με τις πρώτες αντιδράσεις δήλωσε ότι θα επανεξετάσει το θέμα και ο ίδιος εμφανίστηκε διατεθειμένος να παραιτηθεί, οι διαδηλώσεις φούντωσαν και χιλιάδες άνθρωποι ζητούσαν να εγκαταλείψει την εξουσία.
Μετά τον Πέεφσκι οι διαμαρτυρόμενοι εμφανίστηκαν να αντιτίθενται και στην τοποθέτηση αρκετών περιφερειαρχών και ο κατάλογος των αιτημάτων εμπλουτίζεται καθημερινά.
Μια πρώτη και επί του παρόντος ανομολόγητη προσέγγιση, θέλει το συλλογικό εθνικό υποσυνείδητο των Βουλγάρων να προκλήθηκε από την τοποθέτηση σε ένα τόσο ευαίσθητο εθνικά πόστο ενός στελέχους του «τουρκικού κόμματος» έστω και εάν στις φλέβες του κυλάει σλάβικο αίμα.
Η εμφάνιση στις διαδηλώσεις ομάδων της ακροδεξιάς, με μαύρα ρούχα, κουκούλες και σιδηρολοστούς, που κραύγαζαν συνθήματα περί «προδοτών», κ.λπ. ενίσχυσε τις ανησυχίες ότι οι κινητοποιήσεις μπορεί να λάβουν εθνοτικές διαστάσεις.
Το αίτημα των διαδηλωτών για ξερίζωμα της διαφθοράς συμμερίζεται και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Ρόσεν Πλεβενλίεφ, η μοναδική πολιτική προσωπικότητα που δείχνει να εμπνέει σήμερα εμπιστοσύνη στους πολίτες, αλλά μια βαθύτερη ματιά στο νέο ξέσπασμα των Βουλγάρων, αναδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης στην πολιτική τάξη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διαδηλώσεις των περασμένων ημερών περνούσαν από τα γραφεία των κομμάτων όπου οι άνθρωποι φώναζαν συνθήματα όπως «διεφθαρμένοι», «μαφιόζοι» κ.λπ.
Η κυβέρνηση Ολερσάρσκι ξεκίνησε τη δύσβατη πολιτική της διαδρομή με την καχυποψία ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στην κοινωνία, που εξακολουθεί να βυθίζεται στη φτώχεια και την ανέχεια.
Από τις πρώτες μέρες της, μάλιστα, προσγείωσε εκείνους που είχαν πιστέψει (;) ότι από την επομένη κιόλας θα άλλαζε ρότα, αίροντας την πολιτική λιτότητας.
Οι φτωχοί Βούλγαροι γρήγορα συνειδητοποίησαν πως οι ελπίδες ότι θα δουν φως στο τούνελ εξανεμίζονται και βγήκαν πάλι στους δρόμους. Για να προλάβει τα χειρότερα η κυβέρνηση «απέσυρε» τον Πέεφσκι από τη θέση του, όμως τίποτα δεν εγγυάται ότι οι διαδηλωτές, ακόμα και αν επιστρέψουν στα σπίτια τους, δεν θα επανεμφανιστούν σύντομα, με αφορμή κάποιοι άλλο, φαινονομενικά ασήμαντο γεγονός. Το καζάνι στη γειτονική χώρα βράζει.
