Διάψευση προσδοκιών
Tου Σταύρου Τζίμα
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/)
Οι προσδοκίες, έστω περιορισμένες, των Σκοπίων ότι θα ελάμβαναν ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. που διεξάγεται από χθες στις Βρυξέλλες, διαψεύστηκαν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έτρεφαν αυταπάτες, καθώς δεν είχαν αξιοποιήσει την ευκαιρία που τους δόθηκε στη σύνοδο του περασμένου Δεκεμβρίου για την επιτάχυνση της πλήρωσης των κριτηρίων μέχρι τον Ιούνιο, εξέλιξη που θα επιβραβευόταν με την ικανοποίηση του αιτήματός τους.
Ηλπιζαν παρ’ όλα αυτά ότι ακόμα και εάν το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων απέρριπτε την αίτησή τους, μια και η ελληνική πλευρά θα την μπλόκαρε, θα είχαν την ευκαιρία να εκθέσουν για μια ακόμη φορά την Αθήνα στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης. Ούτε αυτό όμως έγινε.
Ο αρμόδιος για θέματα διεύρυνσης επίτροπος Στέφαν Φούλε δεν έφερε καν το θέμα προς συζήτηση και αυτό γίνεται, αν δεν κάνω λάθος, για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που τα Σκόπια διεκδικούν να λάβουν ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Η ιρλανδική προεδρία, με τη σύμφωνη γνώμη των κρατών-μελών από το παρασκήνιο, έκρινε ότι το πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό της FYROM που είχε διαταραχθεί μετά τις ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου δεν έχει στην πραγματικότητα βελτιωθεί, ούτε βήματα έκαναν τα Σκόπια για την καλυτέρευση των σχέσεων με τους γείτονές τους (Ελλάδα, Βουλγαρία). Για την Αθήνα, αυτή ήταν ασφαλώς μια ικανοποιητική εξέλιξη.
Γιατί είναι άλλο πράγμα να φέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Συμβούλιο θετική πρόταση προς έγκριση και να αναγκάζεται η ελληνική πλευρά να την μπλοκάρει ευρισκόμενη μόνη με τα άλλα κράτη-μέλη απέναντί της να υποστηρίζουν τα Σκόπια, και άλλο να κρίνει η ίδια η προεδρία ότι «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αλλάξουν τα δεδομένα σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της ΠΓΔΜ» και επομένως δεν πρέπει πέσει το θέμα στο τραπέζι.
Δεν πρέπει όμως να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Οι Ευρωπαίοι θα επιχειρήσουν σύντομα να κλείσουν το θέμα και αν αυτό δεν έγινε σε τούτη τη σύνοδο, μπορεί να συμβεί σ’ εκείνη του Δεκεμβρίου ή τον επόμενο Ιούνιο. Πιστεύουν ότι Αθήνα και Σκόπια μπορούν, και πρέπει, να φτάσουν σε συμβιβασμό και φέρουν ως παράδειγμα Σέρβους και το Αλβανοκοσοβάρους που μολονότι τους χωρίζουν ποτάμια αίματος κατάφεραν να συνεννοηθούν και οι Βρυξέλλες τους επιβραβεύουν.
Οι γνωρίζοντες βλέπουν την «καταιγίδα» να έρχεται σύντομα με αφόρητες πιέσεις, ακόμα και εκβιασμούς και φοβούνται ότι το οχυρό του «erga omes» ίσως αποδειχθεί ό,τι και η γραμμή Μαζινό για τα Πάντσερ του Γκουντέριαν.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: διαθέτει η Αθήνα «plan b» ή έχει αποφασίσει να πέσει ηρωικώς μαχόμενη στη γνωστή «κόκκινη γραμμή»;
