Από τον B-Rok-er
Αφορμή για το κείμενο αυτό αποτέλεσε η σημερινή διαδικασία στην Βουλή για την αντισυνταγματικότητα η μη του «νέου» πολυνομοσχεδίου. Ασχέτως των επί της ουσίας απόψεων μου -τις οποίες άλλωστε έχω διεξοδικά αναπτύξει και παλαιότερα- θέλω, με αφορμή τα όσα κωμικοτραγικά σημειώθηκαν εντός του Κοινοβουλίου σήμερα, να θέσω μερικούς προβληματισμούς.
Η διαδικασία πολλές φορές δείχνει να γίνεται και με εθυμικούς όρους, με τεκμαρτές λογικές και με αυτοματοποιημένα αυτονόητα. Ίσως αυτό επιτάσσει η "συμφωνία κυρίων" στις οργανωμένες θεσμικά δημοκρατίες.
Στην δημοκρατία την δική μας όμως δεν έχουμε καταλάβει ότι κάθε μέρα πρέπει να ανακαλύπτουμε την Αμερική...
Πώς άλλωστε... Ευτυχώς για την βραδινή ψηφοφορία που σώθηκε και θα παραγματοποιηθεί, αφού οι Βενιζέλος και Βορίδης (που έσωσαν την παρτίδα) παρουσίασαν κάτι αυτονόητο, ήτοι την αρχή της δεδηλωμένης, η οποία δεν υφαρπάζεται στις δημοκρατίες, αλλά αντικρούεται μόνο παληκαρίσια και εκλογικά.
Μήπως όμως, όταν την αμφισβητείς εκ πλαγίου, αποδυναμώνεις τα όποια θετικά επιχειρήματα σου;
Μήπως, όταν μιλάς για αντιποίηση αρχής, αυτό έχει μόνο τον ακροδεξιό μανδύα της Χρυσής Αυγής, ενώ όταν γίνεται με την αριστερή μπέρτα, αφορά προάσπιση ατομικών, συλλογικών και κινηματικών δικαιωμάτων;
Μήπως την δημοκρατία την θέλουν κάποιοι ως μειοψηφία, για να τους ακούει χωρίς έλεγχο η πλειοψηφία;
Μήπως η δημοκρατία δεν πρέπει να είναι τόσο ανεκτική;
Η ευθύνη δεν αφορά όμως μόνο το θεσμό. Η προάσπιση του γίνεται από εμάς...
Πώς όμως;
Όταν μεταξύ άλλων, η νομοθετική εξουσία εκλέγεται από εμάς, αλλά όσοι την αποτελούν δεν κατέχουν τα στοιχειώδη νομικά...
Αρχικοί προβληματισμοί, επιφυλασσόμενος να επανέλθω βέβαια και επί των μέτρων...
B-Rok-er
