Από τον G-G
Λίγες νομικές (και πολιτικές) σκέψεις για τη ρύθμιση του άρθρου 65 του ν. 4356/2015:
Είναι πραγματικά αδιανόητο αυτός ο ΥπΔικ να έχει βάλει υπογραφή σε αυτό το νομικό έκτρωμα. Για τον Παπαγγελόπουλο το καταλαβαίνω και μάλιστα δεν με αιφνιδιάζει. Αλλά ένας καθηγητής Πανεπιστημίου Ποινικού Δικαίου, διανοούμενος αριστερός, να υπερασπίζεται την εξουδετέρωση του τεκμηρίου αθωότητας, της ισότητας των όπλων, τον περιορισμό της προστασίας προσωπικών δεδομένων μπροστά στην ενδεχόμενη "επιτυχία" έκβασης μιας ποινικής υπόθεσης φοροδιαφυγής είναι αδιανόητο.
Κατ΄ αρχάς ας πάρουμε τα δεδομένα:
1) το άρθρο θεσπίστηκε σε άσχετο νομοσχέδιο (Σύμφωνο Συμβίωσης)
2) Δεν προηγήθηκε διάλογος με τους αρμόδιους φορείς, όπως σε άλλες διατάξεις του Π.Κ.
3) Είναι αντισυνταγματικό, προσκρούοντας στη διάταξη του Α 19 παρ. 3 Σ.
Νομικά θέματα:
- με μια (ψευδο)καταγγελία για φοροδιαφυγή δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία του καταγγελλομένου μέχρι τελεσίδικης απόφασης του δικαστηρίου.
- η διάταξη είναι στοχευμένη και όχι γενική, αφού αναφέρεται σε οικονομικά αδικήματα και όχι σε όλα τα κακουργήματα, που πολλά μάλιστα έχουν μεγαλύτερη κοινωνική απαξία.
- η αναζήτηση της ουσιαστικής αλήθειας δεν είναι αυτοσκοπός στη Δικαιοσύνη του πολιτισμένου κόσμου, για αυτό άλλωστε απαγορεύονται τα παράνομα αποδεικτικά μέσα και πρακτικές όπως τα βασανιστήρια.
Εκτός όμως από διάτρητη νομικά, σε πολιτικό επίπεδο η προσπάθεια ανεύρεσης της αλήθειας σε μια υπόθεση με κάθε μέσο, σταθμίζοντας την προστασία των προσωπικών δεδομένων, το τεκμήριο αθωότητας και άλλες αρχές του δυτικού κόσμου ως ήσσονος σημασίας μπροστά στην ανακάλυψη ενόχων είναι η επιτομή της νεοσυντηρητικής σκέψης.
GG
