Από τον πρώτο τυχόντα
Παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες το σήριαλ της σύγκρουσης ιατρών Ε.Ο.Π.Υ.Υ. με το Υπουργείο Υγείας.
Δυστυχώς 4 περίπου χρόνια μετά το μνημόνιο και τις τυμπανοκρουσίες περί αλλαγής σελίδας στη νεώτερη ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή, διακρίνω τα ίδια ακριβώς συμπτώματα της ελληνικής παθογένειας (έτσι για να χρησιμοποιούμε και ιατρικούς όρους και να είμαστε μέσα στο θέμα μας...). Η νοοτροπία κυβερνώντων και πολιτών δεν μεταβάλλεται, ακόμα και στη δυσκολότερη ίσως φάση της εκτέλεσης των μνημονιακών.... μας υποχρεώσεων. Και εάν κάποιοι πιστεύουν στην παρούσα συγκυρία, με τη βοήθεια φυσικά των καλών μας Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ότι οι ιατροί δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία συντεχνία που οφείλει για το δημόσιο (!!) και γενικό (!!!) καλό να παταχθεί, ως συμπεριφορά και ως κλάδος προνομίων, καλό είναι να δούμε και την άλλη πλευρά.
Η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας έχει εδώ και καιρό στα χέρια της ένα πλήθος μελετών τόσο από την ομάδα του Ράϊχενμπαχ, που διέγνωσε ότι ο μεγάλος ασθενής είναι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ), όσο και από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας και άλλους φορείς σχετικούς ή και "κατ' εντολή" σχετικούς με τη χάραξη πολιτικής υγείας. Και εκεί που θα περίμενε κανείς να δει το κράτος πρώτο να δίνει το καλό παράδειγμα αλλαγής στάσης και νοοτροπίας απέναντι στους συνεργάτες του και κατ' επέκταση στους πολίτες, το υπουργείο Υγείας χρησιμοποιεί τις γνωστές παλαιοκομματικές και αναχρονιστικές τακτικές του εκβιασμού, της απειλής χρήσης... των όπλων του και της σπίλωσης γενικευμένα ενός κλάδου ιδιαίτερου, εφόσον μιλάμε για ανθρώπους που συμβάλλουν στη διατήρηση του μέγιστου αγαθού, της υγείας.
Αναμένω εδώ και καιρό την κατάθεση ενός πλάνου με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και χωρίς αιφνιδιασμούς. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που να έχει σκοπό και στόχους. Θα μου πείτε, όλο φανφάρες και αερολογίες είσαι και εσύ, σαν την εκάστοτε αντιπολίτευση. Αγαπητοί μου αναγνώστες, εάν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας κατέθετε μία πρόταση (υπόθεση εργασίας κάνω), που έλεγε
1. Ο ΕΟΠΥΥ μόνο αγοραστής υπηρεσιών υγείας από Ιούνιο 2014.
2. Οι ιατροί που υπηρετούν τώρα και είναι σχετικοί με την έννοια της ΠΦΥ να συνεχίσουν, εάν το επιθυμούν, ως συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ και όχι ως υπάλληλοι αυτού.
3. Όσοι θέλουν να συμμετέχουν στις διαδικασίες ένταξης τους στο ΕΣΥ και
4. Στηρίζουμε, έμπρακτα, τον "μικρομεσαίο" ιατρό, κλινικό και εργαστηριακό και όχι τα μεγάλα κέντρα με τις μεγάλες υπερβάσεις σε προϋπολογισμούς και την εισφοροδιαφυγή στο ταμείο των υγειονομικών, τότε να είστε σίγουροι ότι και την κοινωνία θα είχαν μαζί τους και το ιατρικό σώμα θα έβλεπε απέναντι του έναν αξιόπιστο συνομιλητή και θα είχε άλλη στάση στη συζήτηση των επιμέρους θεμάτων.
Εκτός και αν δεν θέλουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα, ακολουθούμε την τακτική του ώριμου φρούτου και δίνουμε την ευκαιρία σε κάποιους να εκμεταλλευτούν το προδιαγεγραμμένο και προμελετημένο... μπάχαλο.Οι οποίοι φυσικά, θα έρθουν ως Μεσσίες έπειτα, για να σώσουν την υγεία του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού!!!
Το πρόβλημα με τις ηγεσίες των υπουργείων και τις εφαρμοζόμενες πολιτικές τους είναι ότι δεν έχουν πείσει ούτε έναν καλόπιστο πολίτη για τις αγαθές τους προθέσεις. Και ο κάθε εργαζόμενος, επιστήμονας, έμπορος, υπάλληλος, βλέπει στον χώρο του να γίνονται πράγματα που δεν προάγουν τον υγιή ανταγωνισμό, την αξιοκρατία, την φορολογική δικαιοσύνη, τους σταθερούς κανόνες στο χώρο εργασίας του και τόσα άλλα.
Οι πολιτικοί μας άρχοντες ζούνε μία αυταπάτη, αυτή που στην ουσία καθορίζει την πείρα που ο κάθε άνθρωπος αντλεί από τις επιμέρους εκφάνσεις της ζωής. Και τους προτείνω, αυτοί και οι σύμβουλοί τους, να διαβάσουν το "Ηγεσία και Αυταπάτη, Πως να βγείτε από το Κουτί" του The Arbinger Institute (Εκδόσεις Κλειδάριθμος). Αλλάζω εγώ και ζητάω και από τους άλλους να αλλάξουν....
Μετά τιμής
Ο πρώτος τυχόν
