Ο "πονοκέφαλος" της Ουάσιγκτον με τον Ερντογάν και οι Κούρδοι
Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της Παρασκευής κάνουμε μια αναφορά στο καθεστώς της δημοκρατικοφανούς σουνιτικής απολυταρχίας που εγκαθιδρύει βήμα προς βήμα ο Ερντογάν, δημιουργώντας συνθήκες μόνιμης δουλείας για τους μη τουρκικούς και μη σουνιτικούς πληθυσμούς της Τουρκίας.
Το θέμα, όμως, είναι ότι το καθεστώς αυτό, έχει τάσεις επέκτασης της κυριαρχίας του με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους σε πληθυσμούς και χώρες εκτός των συνόρων της σημερινής Τουρκίας, στα πλαίσια του δόγματος του νεοοθωμανισμού. Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με κύκλους του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού (CHP) αλλά και του Εθνικιστικού Κόμματος (MHP), o Ερντογάν, για να προχωρήσει στην εγκαθίδρυση του απολυταρχικού καθεστώτος και στην επέκταση της επιρροής της Τουρκίας στα όρια της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επωφελήθηκε από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν στον ίδιο και στην Τουρκία ρόλο πυλώνα για την πολιτική που ασκεί η Ουάσιγκτον στα πλαίσια του Σχεδίου της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής.
Ίσως το πού έκαναν λάθος να αναζητούν οι σοβαρότεροι αναλυτές των ΗΠΑ στο 60σέλιδο πόνημα με τίτλο «Από τη Ρητορική στην Πραγματικότητα: Επαναπροσδιορίζοντας την Πολιτική των ΗΠΑ για την Τουρκία» (From Rhetoric to Reality: Reframing U.S. Turkey Policy), που υποβλήθηκε στην κυβέρνηση Ομπάμα από το διακομματικό Bipartisan Policy Center, στο οποίο συμπροεδρεύουν οι κ.κ. Αμπράμοβιτς και Έντελμαν, και οι δυο διατελέσαντες πρέσβεις των ΗΠΑ στην Άγκυρα. Ο μεν πρώτος, του Δημοκρατικού Κόμματος, πολιτικός υποστηρικτής και μέντορας του Ερντογάν, ο δε δεύτερος, Ρεπουμπλικανός, από εκείνους που έβλεπαν πάντα με καχυποψία τον Τούρκο πρωθυπουργό, λόγω των ισλαμικών του εμμονών, όπως αποδεικνύεται από τις αναφορές που υπέγραφε ο ίδιος και διέρρευσαν μέσω Wikileaks!
Ενώ, λοιπόν, κάποιοι στην Ουάσιγκτον προσπαθούν να δουν τι πήγε λάθος στην πολιτική τους στην Τουρκία και κάποιοι στην Άγκυρα μελετούν την ως άνω έκθεση και προσπαθούν να βρουν τρόπους να συνεχίσουν να δουλεύουν για άλλη μια πενταετία τα «αμερικανάκια», υπάρχουν εξελίξεις στο Κουρδικό που οδηγούν σε ανατροπές το σκηνικό που έχει στηθεί μέχρι στιγμής, πάντα υπό την καθοδήγηση της Ουάσιγκτον.
Να ξαναθυμίσουμε στους αναγνώστες μας το σκηνικό: Η Τουρκία έχει μεταβάλλει την πολιτική της και έχει αναγνωρίσει ντε φάκτο το κουρδικό κράτος στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), ο Μπαρζανί, που είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, έχει κάνει όλα όσα έπρεπε για να προσδεθεί οικονομικά το αυτόνομο Κουρδιστάν και να δεχτεί τον θανάσιμο εναγκαλισμό της Άγκυρας, ενώ το ΡΚΚ έχει δεχτεί ασφυκτικές πιέσεις για να προσαρμόσει την πολιτική του έτσι ούτως ώστε να μην υπάρχει σκηνικό κρίσης και ένοπλης σύγκρουσης στην περιοχή, για να υπάρξει κλίμα σταθερότητας και να διευκολυνθεί η ροή του πετρελαίου στον Κόλπο των Αδάνων-Αλεξανδρέττας.
Ταυτοχρόνως, όλο αυτό το διάστημα, στο αυτόνομο Κουρδιστάν, εταιρείες τουρκικών συμφερόντων, πέραν του ότι κερδίζουν πολύ περισσότερα από δέκα δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, στηρίζοντας την τουρκική οικονομία, δραστηριοποιούνται ΚΑΙ στον τομέα της εξόρυξης -μεταφοράς πετρελαίου, με προοπτικές που μιλούν για κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως για την τουρκική οικονομία. Μάλιστα, οι ...κακές γλώσσες μιλούν για εμπλοκή του υιού Ερντογάν αλλά και ισχυρών οικογενειών του Νοτίου Κουρδιστάν στις επίμαχες και χρυσοφόρες συμμαχίες, με μερίδια δισεκατομμυρίων δολαρίων!!!
Ενώ, λοιπόν, το σκηνικό έχει στηθεί όπως εν περιλήψει έχουμε περιγράψει ανωτέρω, οι Κούρδοι της Συρίας και συγκεκριμένα οι Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας (YPG), που είναι η ένοπλη πτέρυγα του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), το οποίο με τη σειρά του αποτελεί ιδεολογικό και οργανωτικό κλώνο του ΡΚΚ, με τη μαχητικότητά τους, έρχονται να δημιουργήσουν συνθήκες που τείνουν να αλλάξουν τα δεδομένα και να χαλάσουν τις ισορροπίες.
Εκτέλεση Κούρδων ανταρτών του PJAC στο Ιραν
Μέχρι σήμερα η Τουρκία, που θεωρεί θανάσιμη απειλή τη δημιουργία ενός δεύτερου κουρδικού κράτους στο μαλακό της υπογάστριο, τους πολεμούσε και συνεχίζει να τους πολεμά μέσω του εξοπλισμού και της παροχής "φιλοξενίας" στους τρομοκράτες της Αλ Νούσρα/Αλ Κάιντα, που διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στη Συρία και κυρίως στο Δυτικό Κουρδιστάν-Ροζάβα. Την ίδια περίοδο, οι δυνάμεις του Μπαρζανί, υποχρεωμένες, λόγω της προαναφερθείσας εξάρτησης, να εφαρμόζουν πολιτικές που δεν ενοχλούν την Άγκυρα, κρατούν αποστάσεις από το PYD και από τους μαχητές του YPG, ενώ την ίδια στιγμή είναι ενοχλημένες από την ενδυνάμωση του ΡΚΚ. Στα πλαίσια αυτά, οι αρχές του αυτόνομου κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν, είχαν εφαρμόσει ένα άτυπο εμπάργκο κατά των ίδιων των αδελφών τους στη Ροζάβα και παράλληλα προσπαθούσαν να συνενώσουν διάφορα κόμματα του Δυτικού Κουρδιστάν, για να τα στέψουν εναντίον και να περιορίσουν την επιρροή του PYD.
Μάλιστα, οι αρχές της αυτόνομης διοίκησης του Κουρδιστάν, την προηγούμενη εβδομάδα, έφθασαν στο σημείο να απαγορεύσουν τη διέλευση από τη συνοριακή πύλη του συμπροεδρεύοντος του PYD, Σαλίχ Μουσλίμ, ο οποίος ήθελε να μεταβεί στην Ουάσιγκτον μέσω Ερμπίλ, για να συμμετέχει σε εκδήλωση* που διοργάνωσε το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας που εκφράζει τους Κούρδους του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν. Ο λόγος προφανής. Η Άγκυρα ήθελε να αποφύγει την διεθνή νομιμοποίηση και ενίσχυση του προφίλ του Μουσλίμ και της Ροζάβα στην αμερικανική πρωτεύουσα!
Να σημειωθεί ότι λόγω του εμπάργκο που εφαρμόζει το αυτόνομο κράτος του Νοτίου Κουρδιστάν και του σφραγίσματος των συνόρων με την Τουρκία, η οποία, σημειωτέον, χτίζει τείχος κατά μήκος των συνόρων, για να χωρίσει τους Κούρδους της Ροζάβα από τα αδέλφια τους στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, οι Κούρδοι της Συρίας είναι απολύτως αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο, αφού από όλες τις άλλες πλευρές είναι περικυκλωμένοι από τους ισλαμιστές τρομοκράτες!
Ενώ, όμως, συνέβαιναν όλα αυτά, στις 26 Οκτωβρίου οι μαχητές του YPG, αφού συνέτριψαν τις δυνάμεις της Αλ Κάιντα, που ήλεγχαν την περιοχή ένθεν κακείθεν των συνόρων, καταλάμβαναν την στρατηγικής σημασίας συνοριακή πύλη Τιλ Κοτσέρ (Αλ Γιαρούμπια), που βρίσκεται στον ιστορικό δρόμο του Μεταξιού και οδηγεί μέσω Μοσούλης στη Βαγδάτη. Έτσι, έσπασε ο αποκλεισμός των Κούρδων της Ροζάβα, ενώ ο πρωθυπουργός Μαλίκι, που δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τη δράση των σουνιτών τρομοκρατών στο έδαφός του Ιράκ αλλά και στη Συρία καθώς και τη σχέση Άγκυρας-Ερμπίλ, υποδεχόταν με χαρά την ήττα των σουνιτών της Αλ Κάιντα και δήλωνε ότι ευχαρίστως θα συνεργαζόταν με τους Κούρδους της Ροζάβα, για το άνοιγμα του τελωνείου και της προαναφερθείσας συνοριακής πύλης!
Μετά απ’ όλα αυτά, όπως ήταν φυσικό, εμφανίστηκαν κάποιες κρίσεις πανικού σε Άγκυρα και Ερμπίλ!
* Πρόκειται για την εκδήλωση "Ο Ρόλος των Κούρδων στη Νέα Μέση Ανατολή", που έλαβε χώρα στο Εθνικό Κέντρο Τύπου στην Ουάσιγκτον, με την άτυπη στήριξη της αμερικανικής διοίκησης, ελπίζουμε στα πλαίσια κάποιου επανακαθορισμού της στάσης των ΗΠΑ απέναντι στους Κούρδους αλλά και απέναντι στην Τουρκία!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"
(Στην πρώτη φωτογραφία : Η πρώτη εκδήλωση που πραγματοποίησε το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, που θεωρείται η νόμιμη έκφραση του ΡΚΚ, στην Ουάσιγκτον, ίσως να υποδηλώνει επανακαθορισμό της πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία και τους Κούρδους!)
