Από το Μυστήριο
Είναι εξόχως ενδιαφέρον το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα πολλοί εκ των εξωχώριων πρωταγωνιστών του ελληνικού δράματος υποδύονται με μεγάλη ευκολία και υποκριτικά, είναι αλήθεια, τον ρόλο του Ποντίου Πιλάτου.
Κυρίως από την πλευρά του ΔΝΤ γίνεται προσπάθεια απόσεισης των ευθυνών του Ταμείου για την αποτυχία του προγράμματος στην Ελλάδα. Ενός προγράμματος που οδήγησε σε μείωση του ΑΕΠ κατά 30% αθροιστικά, σε επίσημη ανεργία επίσης 30% (με τους υποαπασχολούμενους και τους ελευθέρους επαγγελματίες χωρίς αντικείμενο ξεπερνά ενδεχομένως το 50%...) και σε δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, οδηγώντας σε εξαθλίωση μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
Το ΔΝΤ λοιπόν για τους δικούς του λόγους, που μάλλον έχουν σχέση με την προσπάθειά του να μην «χρεωθεί» την αποτυχία του ελληνικού «προγράμματος», εμφανίζεται «ειλικρινές» και με διάθεση «αυτοκριτικής» για «αβλεψίες» και «σφάλματα»…
Από κοντά και κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί που προσπαθούν να πείσουν ότι για όλα ευθύνεται η Γερμανία και η «κακιά» Μέρκελ. Λες και αυτοί δεν γνώριζαν και δεν συναποφάσισαν...
Πολλοί λοιπόν είναι εκείνοι που παραδέχονται ότι το Μνημόνιο ήταν λάθος. Ότι η επιλογή των σκληρών και ανεφάρμοστων όρων του είχε οδηγήσει ευθύς εξαρχής το πρόγραμμα σε αποτυχία.
Στο σημείο αυτό όμως θα πρέπει επιτέλους να αναζητηθούν οι ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών εκείνων, που δεν τόλμησαν, ή ακόμη χειρότερα αδιαφόρησαν να διαπραγματευτούν τους όρους του Μνημονίου. Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή το Μάιο του 2010 παρά να προσφύγει σε ένα μηχανισμό στήριξης, αφού οι αγορές ήταν ερμητικά κλειστές και δεν μπορούσε να δανειστεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις της. Φυσικά ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία, ούτε οι Άραβες, ούτε καν ο άγνωστος ακόμη Τσάκας, θα μας δάνειζαν 100 δισ. για τα ωραία μάτια μας και τον ήλιο.
Η επιλογή να δανειστούμε ήταν μεν μονόδρομος, το κρίσιμο όμως ζήτημα είναι ότι η χώρα οδηγήθηκε με προσωπική ευθύνη του τότε Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, ως πρόβατο σε σφαγή. Ενώ γνώριζε πολύ καλά από τις αρχές του 2009 – επισήμως – ότι η Ελλάδα οδηγείται στα βράχια, εντούτοις από την ανάληψη της διακυβέρνησης ουχί μόνο δεν έπραξε τίποτε για να το αποτρέψει, αλλά δυσφημώντας («Είμαι πρωθυπουργός μια διεφθαρμένης χώρας» έλεγε) και παίζοντας θέατρο, εξώθησε τα πράγματα στα άκρα, νομίζοντας ότι και πάλι οι Ευρωπαίοι θα κατανοήσουν τους «σπάταλους» και «ψεύτες» Έλληνες.
Το χειρότερο όμως είναι ότι, ενώ είχε προαποφασίσει την προσφυγή της Ελλάδος στο ΔΝΤ από τα τέλη του 2009, παρά τα όσα ηρωικά και ανόητα εκστόμιζε περί «πιστολιού στο τραπέζι» και άλλα φαιδρά, εντούτοις αρνήθηκε επί της ουσίας να διαπραγματευτεί τους όρους δανεισμού, όταν ακόμη η χώρα δεν είχε καταρρεύσει. Αντ’ αυτού είχε αφήσει εκουσίως έναν υπουργό οικονομικών, παντελώς άγνωστο, ως μαθητευόμενο μάγο, προκειμένου να χρεωθεί εκείνος την όποια αποτυχία.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, δεδομένου ότι η χώρα ήταν εκ των πραγμάτων αναγκασμένη πια να προσφύγει σε τρίτους για το δανεισμό της, το μείζον ήταν να επιλεχθεί ο πλέον πρόσφορος τρόπος ούτως ώστε το όποιο πρόγραμμα να είναι περισσότερο εφαρμόσιμο. Το πρόβλημα όμως τελικά ήταν ότι ουδείς διαπραγματεύτηκε τους όρους του Μνημονίου.
Αν ο κ. Παπανδρέου ήταν Διευθύνων Σύμβουλος σε μία εταιρεία, CEO για να μας καταλάβει κι εκείνος, και αφενός μεν είχε εξωθήσει την εταιρεία με πράξεις ή παραλείψεις να λάβει ένα επαχθές δάνειο, αφετέρου δεν είχε διαπραγματευτεί τους όρους του δανείου, είναι πλέον βέβαιο ότι θα εγκαλείτο κάποια στιγμή από τους μετόχους της εταιρείας για απιστία εις βάρος της.
Ο κ. Παπανδρέου με τις πράξεις και παραλείψεις του τέλεσε εις βάρος της Ελλάδος, του Ελληνικού Δημοσίου, των Ελλήνων και της περιουσίας τους, το αδίκημα της απιστίας.
Κάποια στιγμή, σε χρόνο που δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί σήμερα, μην αποκλείετε να καθίσει και ο κ. Παπανδρέου στο σκαμνί του κατηγορουμένου για την περίοδο της διακυβερνήσεώς του πριν την υπογραφή του Μνημονίου. Αν βέβαια είναι ακόμη στην Ελλάδα…
Άλλωστε προ 10 ετών ποιος πίστευε ότι ο Άκης, ο παραλίγο πρωθυπουργός, θα ήταν προφυλακισμένος για μίζες;
Το πολιτικό γίγνεσθαι είναι πια τόσο ασταθές και ρευστό, που ενδεχομένως να καταστεί δυνατή στο μέλλον η δίκη ενός τέως πρωθυπουργού για αδικήματα που τέλεσε εις βάρος της Ελλάδος.
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
