Η γενοκτονία των Αρμενίων και οι Κούρδοι
Κένταλ Μάνης στο AzadNews, όργανο των Κούρδων στη Γαλλία (μτφ. Κριστιάν)
24 Απρ. 2013. Σαν σήμερα, πριν από 98 χρόνια διαπράχτηκε η γενοκτονία των Αρμενίων.
Με πολιτική απόφαση από τους ηγέτες του εθνικιστικού κινήματος των Νεοτούρκων, που θα εκπαιδεύσουν στη συνέχεια πάνω από το 95% των κεμαλικών μελλοντικών στελεχών, η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα τοποθετηθεί στο πλευρό της Τριπλής Συμμαχίας (Γερμανικής Αυτοκρατορίας, Αυστροουγγαρικής Αυτοκρατορίας και Ιταλίας) κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και θα αρχίσει να εφαρμόζει την πολιτική της, τη πολιτική της εξόντωσης.
Ισχυριζόμενη ότι οι Αρμένιοι χριστιανοί υποστήριζαν τους Ρώσους, νομιμοποίησε επιπλέον την πολιτική της με μια ιδεολογική διάσταση.
Κατηγορώντας τους Αρμενίους ως «άπιστους», χρησιμοποίησε τον θρησκευτικό παράγοντα (το Ισλάμ) για την κινητοποίηση του μουσουλμανικού πληθυσμού και εκμεταλλεύτηκε την αγανάκτηση του εναντίον των Αρμενίων οι οποίοι ήταν σε καλλίτερη οικονομική θέση.
Οι Νεότουρκοι ενθάρρυναν έτσι τους πληθυσμούς με την υπόσχεση ότι θα τους δοθούν οι αρμενικές γαίες και περιουσίες , αλλά και ρίχνοντας ταυτόχρονα και συνθήματα όπως: «Σκότωσε έναν Αρμένιο και θα πας στον παράδεισο».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ανάδυε η ιδέα του παντουρκισμού που εξαπλωνόταν όλο και περισσότερο στο κίνημα των Νεότουρκων.
Έτσι, η εξαφάνιση των Αρμενίων από τον χάρτη ήταν απαραίτητη προϋπόθεση, κατ’ αυτούς, για την συνένωση και τη δημιουργία ενός μεγάλου τουρκόφωνου κράτους που ξεκινούσε από την Τουρκία μέσω του Αζερμπαϊτζάν και πήγαινε μέχρι τη Μογγολία.
Ωστόσο, εκείνη τη εποχή, ο πρώτος συντελεστής ταυτότητας παρέμεινε η θρησκεία (όχι η εθνικότητα) για την πλειοψηφία των πληθυσμών της Αυτοκρατορίας.
Το Τζιχάντ στο όνομα του Ισλάμ επέτρεψε να ενταχθούν ορισμένες κουρδικές μουσουλμανικές φυλές, μεταξύ άλλων, παραστρατιωτικές οργανώσεις όπως η «Hamidiye Alaylari» που εργάζονταν για λογαριασμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και που βρίσκουμε σήμερα ακόμα με τη μορφή των «φυλάκων των χωριών» (Korucu).
Στην περιοχή του Ντέρσιμ, οι Κούρδοι Αλεβίτες κατάφεραν να περισώσουν περισσότερα από 36.000 Αρμένιους. Οι τελευταίοι ενσωματώθηκαν στην κοινωνία του Ντέρσιμ, αυτός είναι ο λόγος που σήμερα πολλοί Ντερσιμιώτες έχουν Αρμενίους παππούδες.
Στο σύνολο, 1,5 εκατομμύρια Αρμένιοι γενοκτονήθηκαν, εκτοπίστηκαν, χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν και πολλά παιδιά σκοτώθηκαν με τελείως βάρβαρο τρόπο.
Ο Μουσταφά Κεμάλ, ο λεγόμενος «Ατατούρκ», προώθησε τον πρώτο νόμο της νέας Τουρκικής Δημοκρατίας: ήταν απαγορευμένο να μιλήσει κανείς για την «γενοκτονία των Αρμενίων».
Ακόμα και σήμερα, η τουρκική κυβέρνηση αρνείται να αναγνωρίσει αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Από τη κουρδική μουσουλμανική πλευρά, ο βουλευτής Αχμέτ Τουρκ ζήτησε συγγνώμη εξ ονόματος των προγόνων του για τις σφαγές που διαπράχτηκαν κατά των Αρμενίων και των Ασσυρίων-Χαλδαίων.
Στην καρδιά του τουρκικού Κουρδιστάν, στην Αμέντ (Ντιγιαρμπακίρ), καθορίστηκαν πολιτικές για την προώθηση της αρμενικής γλώσσας και την αποκατάσταση των αρμενικών εκκλησιών.
Μια γνήσια αλληλεγγύη έχει αναπτυχθεί μεταξύ των Κούρδων και των Αρμενίων κατά τα τελευταία έτη.
Οι Αρμένιοι θέλουν την Τουρκία να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για γενοκτονία.
Και οι Κούρδοι θέλουν την Τουρκία να αναγνωρίσει ότι υπάρχουν ...
Κένταλ Μάνης.
(Στην αρχή του άρθρου εμφανίζεται χάρτης από το βιβλίο του Φρανσουά Μπαλζάν "Οι Εκπλήξεις του Κουρδιστάν", βραβείο Γκαλουά 1945.
Σχετικά με τον χάρτη του Φρανσουά Μπαλζάν (1945):
«Υπάρχει, ανάμεσα στα βουνά της Αρμενίας και τα πεδινά του Ιράκ, ανάμεσα στο οροπέδιο του Ταύρου και τους πρόποδες του Ζάγκρου, μια χώρα όπου οι λέξεις είναι παράνομες και για αυτό τον λόγο μπλοκάρονται και παγώνουν στο στόμα των ανθρώπων.
Αυτή η χώρα είναι η Χώρα-των-Παγομένων-Λέξεων, και οι κάτοικοι της έχουν σήμερα μια από τις πιο μυστηριώδες υπάρξεις.
Ήταν εκεί χωρίς να είναι εκεί, είναι εκεί όμως αλλά χωρίς μεγάλη ντροπή εκ μέρος τους, επειδή σχεδιάστηκε και αποφασίστηκε για όλη την αιωνιότητα ότι ποτέ δεν υπήρχαν. Ποτέ.
Δεν υπάρχουν, αυτός ο λαός είναι μια εφεύρεση, μια χούφτα προβοκατόρων, και από την πιο βαθειά αρχαιότητα δεν υπήρχε τίποτα σε αυτά τα εδάφη, μόνο το κενό.
Οι τύμβοι, τα θαμμένα ανάκτορα, οι θολωτές εκκλησίες, τα πέτρινα μοναστήρια, οι βοσκοί στα βουνά, οι νομάδες με τις σκηνές, οι έμποροι, οι μάγοι, οι υφαντουργοί κιλιμιών, οι άρχοντες των κάστρων, οι τρομεροί πολεμιστές με τα πανέμορφα άλογα, ήταν και δεν ήταν, γιατί από πάντα, και για πάντα, δεν υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα. Και ό, τι βεβαιώνει το αντίθετο πρέπει να καταστραφεί».
Στην αφήγηση του Εκπλήξεις του Κουρδιστάν (εκδόσεις Susse, Παρίσι, 1945), ο Φρανσουά Μπαλζάν (François Balsan), μεγαλέμπορος μαλλιού, ταξιδεύει στο Κουρδιστάν, στη Τουρκία, λίγο πριν το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Μεγάλος θαυμαστής του καθεστώτος της νέας Τουρκίας, καμία συμπάθια προς τους Αρμένιους, «αιρετικούς χριστιανούς» και που την επιδίωξαν τη γενοκτονία τους, επομένως ένα βιβλίο μη ύποπτο για τη τουρκοφοβία.
Ωστόσο, σημειώνει αυτή τη τουρκική λύσσα εναντίον ό, τι απομένει από το αρμενικό παρελθόν, τη καταστροφή των εκκλησιών, των μοναστηριών, όλων των ιχνών της παραμονής του αρμενικού πληθυσμού παράλληλα με τις ψευδο-επιστημονικές διατριβές του ιδίου του Ατατούρκ, που προσπαθούν αξιοθρήνητα να αποδείξουν ότι οι Τούρκοι κατάγονται από τους Χετταίους (μάλλον ήταν πριν να αποκρυπτογραφηθούν τα Χετταιϊκά ως ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, και ως εκ τούτου, ειρωνεία, πλησιέστερα των αρμενικής και κουρδικής γλωσσών;)
Να εξοντώσεις έναν λαό, μετά να αρνηθείς αυτή την σφαγή αρνούμενος την ύπαρξη των γενοκτονημένων, και νάτο, το καταχθόνιο σπιράλ, να αφαιρέσεις τελικά όλα τα ίχνη του θύματος, αφαιρώντας την ιστορική παρουσία αυτού του λαού στον τόπο των δολοφονιών.
Τέλος, λίγα χρόνια αργότερα, η ίδια στάση απέναντι στους Κούρδους: δεν υπάρχουν Κούρδοι. Δεν υπήρξαν ποτέ.
Πρέπει να καταλάβουμε αυτή τη σχιζοειδή άρνηση από το φάντασμα του νεκρού που κρύβεται πίσω από τη πρόσφατη νίκη.
Το να παραδεχτούν ότι υπάρχουν Κούρδοι θα ήταν σαν να παραδεχθούν ότι δεν υπήρχαν πάντα μόνο Τούρκοι στην Ανατολία, και, συνεπώς, πριν από τους Κούρδους στο Βαν, Μους, Μπιτλίς, Καρς, οι Αρμένιοι, και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σήμερα, πρέπει να υπάρχει αδήλωτος λόγος για αυτό.
Για να αρνηθείς μια γενοκτονία, ξεκινάς μια δεύτερη, την οποία θα αρνηθείς επίσης αργότερα,. Κλπ. Κλπ…
