Ήρωας κόμικ Αριέν Ρόμπεν
Του Αντώνη Καρπετόπουλου
(Πηγή : http://www.sport.gr)
Λατρεύω τους τελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ γιατί έχουν ένα νικητή που ανταμείβεται για τους κόπους μιας ολόκληρης σεζόν κι ένα χαμένο που αυτούς τους κόπους δεν τους ξεχνάει ποτέ.
Κυρίως μου αρέσουν γιατί πάντα έχουν ωραίες ιστορίες για να αφηγηθεί κανείς: ο τελευταίος τελικός, αν και γερμανικός, ήταν η ιστορία ενός Ολλανδού που έχασε πολλά γκολ στην καριέρα του, τραυματίστηκε περισσότερες φορές από όσες αντέχει άνθρωπος, αλλά πέτυχε ένα γκολ ενάμισι λεπτό πριν το τέλος του, ξορκίζοντας τον τίτλο του looser με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο που θυμάμαι.
Πάντα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για το Ρομπέν που γεννήθηκε στο Μπέντουμ, ένα προάστιο του Γκρόνινγκεν στην βόρειο-ανατολική Ολλανδία. Στην ομάδα της πόλης του, την Γκρόνιγκεν ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία την περίοδο 1999-2000, για να καταξιωθεί και να κερδίσει τον τίτλο του «παίκτη της χρονιάς» στο ολλανδικό πρωτάθλημα ένα χρόνο αργότερα.
Πολλά είναι γνωστά για το Ρόμπεν. Η μεταγραφή του στην PSV για 5.900.000 ευρώ το 2002-03, το τρομερό του πρωτάθλημα εκεί ως συμπαίκτης του Ματίας Κέζμαν που έκανε τους οπαδούς να τους αποκαλούν «Μπάτμαπν και Ρόμπιν» - η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μετά η μεταγραφή στην Τσέλσι, στη Ρεάλ, στην Μπάγερν: όλα τα ξέρουμε.
Όπως θυμόμαστε τους χαμένους του τελικούς με τους Βαυαρούς, το χαμένο του πέναλτι πέρυσι με αντίπαλο τον Τσεχ, τα χαμένα του γκολ με την Εθνική Ολλανδίας στον τελικό του μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής: όλα αυτά ακόμα κι όποιος δεν τα θυμάται ακριβώς, με τη σειρά και τις λεπτομέρειες τους, όταν ακούγονται προκαλούν αντιδράσεις συνήθως συμπάθειας, σαν αυτές με τις οποίες αντιμετωπίζουμε ένα ασθενή. Ο Ρόμπεν μέχρι το Σάββατο το βράδυ ήταν κάτι σαν αστείο της μοίρας: προικισμένος ώστε να κάνει τη διαφορά, και την ίδια στιγμή περίπου καταραμένος.
Ένα από τα πράγματα που λατρεύω με τους καταραμένους (κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο…) είναι να σκέφτομαι πως και πότε η ζωή τους θα μπορούσε ν αλλάξει, ποιες είναι δηλαδή οι στιγμές που καθόρισαν το σκληρό τους πεπρωμένο. Ο Ρόμπεν έχει κάμποσες τέτοιες.
Το χειμώνα του 2003 ταξίδεψε στο Λονδίνο και συναντήθηκε με τους ανθρώπους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον προπονητή της Σερ Αλεξ. Η προσφορά του Φέργκιουσον (περίπου 10 εκατ λίρες) κρίθηκε πολύ χαμηλή από τον πρόεδρο Χαρυ Βαν Ράιχ που είπε στους ανθρώπους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ότι με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να αγοράσουν μόνο μια μπλούζα με το αυτόγραφο του παίκτη.
Σχεδόν αμέσως, ο ιδιοκτήτη της Τσέλσι Ρομάν Αμπράμοβιτς προσφέρει 12.100.000 λίρες και η PSV κάνει την πρόταση δεκτή. Αλλά στο υπόλοιπο της σεζόν με την PSV και πριν πάει στην Τσέλσι, η προσφορά του Ρόμπεν ήταν απογοητευτική. Τραυματίστηκε, έμεινε έξω δυο μήνες, πήγε στην Τσέλσι με προβλήματα: πιθανότατα κάποια από τις θρυλικές κατάρες του Σερ Αλεξ έπιασε τόπο!
Το ίδιο το ξεκίνημα του στην Τσέλσι υπήρξε σκέτη καταστροφή: τραυματίστηκε σε ένα φιλικό αγώνα εναντίον της Ρόμα, σπάζοντας το μετατάρσιο του δεξιού του ποδιού μετά από ένα σκληρό τάκλιν του Ντακούρ. Είναι λιγότερο γνωστό ότι κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης περιόδου, είπε στους γιατρούς της Τσέλσι ότι ένοιωθε ενοχλήσεις στα γεννητικά του όργανα κι αυτοί πίστεψαν ότι έχει καρκίνο! Η ιατρική ομάδα του λονδρέζικου συλλόγου του έκανε γρήγορα εξετάσεις, τον τρόμαξαν λέγοντάς του αρχικά ότι κάτι κακό του συμβαίνει, πριν αποδειχτεί ότι δεν είχε τίποτα!
Στο Ρόμπεν χρειάστηκαν σχεδόν δύο χρόνια για να γίνει βασικός της Τσέλσι. Τουλάχιστον ήταν από τους καλύτερους όταν η ομάδα του κέρδισε για δεύτερη συνεχόμενη φορά την Πρέμιερ λιγκ κάνοντας το πρώτο back-to-back της ιστορίας της.
Λίγοι ξέρουν ότι ο λόγος που έφυγε από το νησί ήταν ένας καυγάς του με το Ρέινα. Το 2005-06 ο Ρόμπεν κατηγορήθηκε για αντιαθλητική συμπεριφορά μετά από ένα τσακωμό με τον τερματοφύλακα της Λίβερπουλ. Προς το τέλος του αγώνα του πρωταθλήματος μεταξύ της Τσέλσι και της Λίβερπουλ στο Στάμφορντ Μπριτζ, κι ενώ η Τσέλσι κέρδιζε με 2-0, ο Ρέινα έχωσε το χέρι του στο πρόσωπό του Ρόμπεν μετά από κάποια γαλλικά που αντάλλαξαν μεταξύ τους. Ο Ολλανδός έπεσε θεατρικά στο χλοοτάπητα και ο Ρέινα αποβλήθηκε για «βίαιη συμπεριφορά». Όμως την ιστορία καμιά φορά τη γράφουν οι ηττημένοι. Ο Ρέινα δήλωσε ότι ο Ρόμπεν «έκανε αρκετά για να κερδίσει ένα Όσκαρ».
Ο προπονητής της Λίβερπουλ Ράφα Μπενίτεθ αστειεύτηκε στη συνέντευξη μετά τον αγώνα ζητώντας από τους δημοσιογράφους να μην κάνουν ερωτήσεις γιατί αυτός και η ομάδα του « θα πρέπει να παν στο νοσοκομείο για να συμπαρασταθούν στο Ρόμπεν που χαροπαλεύει». Η κόκκινη κάρτα του Ρέινα δεν ακυρώθηκε, κι ο Ρόμπεν σφυρίζονταν σε όλα τα γήπεδα που έπαιζε: Δεκέμβριο του 2006, ζήτησε να φύγει!
Μετά από ένα νέο τραυματισμό του σε έναν αγώνα μάλιστα εναντίον της Λίβερπουλ στις 20 Ιανουαρίου 2007 αποφάσισαν να μην του χαλάσουν το χατίρι: ο Ρόμπεν έβγαλε τη χρονιά κάνοντας ελάχιστες εμφανίσεις. Όταν στο τέλος του Μαρτίου του 2007, ο Ρόμπεν υποβλήθηκε σε μια νέα επέμβαση στα γόνατα μετά από ένα τραυματισμό σε ματς της Εθνικής, απογοητεύτηκε και δήλωσε ότι η επιλογή του να ρθει στο Λονδίνο του χει καταστρέψει την καριέρα! Που να ήξερε ότι έξι χρόνια αργότερα στην πόλη αυτή θα σημείωνε το σημαντικότερο γκολ της ζωής του!
Πολλές φορές, όταν την κοιτάζω αυτή την καριέρα νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ήρωα κόμικ. Πριν φύγει από την Τσέλσι πρόλαβε να επιστρέψει για να αγωνιστεί σε ένα ημιτελικό του Τσάμπιονς λιγκ κόντρα στη Λίβερπουλ: βρήκε απέναντι του το Ρέινα που ο καυγάς μαζί του του είχε κάνει τη ζωή δύσκολη, είχε τη δυνατότητα να τον νικήσει από τα 11 μέτρα και να τον εκδικηθεί, αλλά αστόχησε και η Τσέλσι τελικά αποκλείστηκε!
Μολονότι στο τελευταίο του ματς την είδε να κερδίζει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στον τελικό του κυπέλλου, έφυγε από το Λονδίνο με τρεις εγχειρήσεις και τον τίτλο του απατεώνα να τον συνοδεύει! Νομίζετε ότι η φυγή του ήταν απλή υπόθεση; Αμ, δε! Μετά από ένα καλοκαίρι στο οποίο συζητούσε με όλους απορρίπτοντας προτάσεις που δεν τον ικανοποιούσαν, ο Ρόμπεν συμφώνησε με τη Ρεάλ την τελευταία μέρα των μεταγραφών: αν δεν το είχε κάνει, θα είχε μείνει στην Τσέλσι και η καριέρα του θα είχε άλλη τροπή!
Η Ρεάλ πλήρωσε 24 εκατ. ευρώ για την απόκτησή του. Έκανε 28 εμφανίσεις την πρώτη του σεζόν και σκόραρε πέντε γκολ κερδίζοντας το πρωτάθλημα. Την επόμενη τα πήγε ακόμα καλύτερα αφού έπαιξε 35 ματς βασικός σκοράροντας οκτώ φορές. Γιατί έφυγε; Γιατί λέγεται πως δεν είδε με καλό μάτι τις μεταγραφές των Κριστιάνο Ρονάλντο και Κακά.
Η Ρεάλ Μαδρίτης κι ο Φλορεντίνο Πέρεθ μαθαίνοντας τις γκρίνιες του τον έβγαλαν στο σφυρί ζητώντας 25 εκατ. ευρώ: τα έδωσε η Μπάγερν Μονάχου στην οποία υπέγραψε με το ζόρι! Στην τελευταία του συνέντευξη στην Ισπανία ισχυρίστηκε ότι πιέστηκε να αφήσει την Ρεάλ Μαδρίτης δηλώνοντας ότι θα προτιμούσε να μείνει ή έστω να πάει στη Μίλαν, όπου «αγαπούν τους Ολλανδούς ποδοσφαιριστές»! Αυτή κι αν ήταν μια επιλογή καριέρας που άργησε πολύ να δικαιωθεί, αλλά εν τέλει, όπως στα κόμικ, έμελλε να περιέχει και το πλέον θεαματικό επεισόδιο...
