Από τον Ερυθρό Δευκαλίωνα
Ολοκληρώνουμε σήμερα την εξιστόρηση των κυριότερων ελληνοτουρκικών μαχών, με τις τελευταίες μάχες της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΑΤΛΙ. Ο Κεμάλ αποφασίζει να χτυπήσει τους εξαντλημένους απο τις συνεχόμενες προελάσεις Έλληνες στρατιώτες. Στέλνει αρκετές δυνάμεις να καταλάβουν τη γραμμή των Ελλήνων. Οι μάχες διαρκούν μία εβδομάδα και οι Τούρκοι αποκρούονται πολύ εύκολα από τις ελληνικές δυνάμεις και επιστρέφουν στο Σαγγάρειο.
Ακολουθεί ένας χρόνος σχεδόν χωρίς εχθροπραξίες. Είναι αυτός ο χρόνος, στον οποίο υπάρχουν οι μεγάλες ευθύνες για την μετέπειτα μικρασιατική καταστροφή. Αλλά εδώ αναλύουμε τις μάχες. Το τι έφταιξε ίσως το αναλύσουμε σε άλλο άρθρο, γιατί είναι τεράστιο το θέμα. Εν τάχει λίγα πράγματά για την κατανόηση της συνέχειας. Αρχηγός στρατού ορίζεται ο Χατζηανέστης, που είχε αράξει στη Σμύρνη 500 χλμ μακρυά από το μέτωπο. Άλλαξαν και οι 3 αρχηγοί σωμάτων στρατού. 25.000 έμπειροι μάχιμοι στρατιώτες και αξιωματικοί γύρισαν πίσω με σκοπό να καταλάβουμε την ανυπεράσπιστη Κωνσταντινούπολη, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ, γιατί οι Άγγλοι μας απείλησαν με πόλεμο!!!! Οι Ρώσσοι έδιναν σύγχρονο (τότε) άφθονο πολεμικό υλικό (κανόνια, όπλα, πυροβόλα) στον Κεμάλ, ενώ Ιταλοί και Γάλλοι προμήθευαν και αυτοί στρατιωτικό υλικό στους Τούρκους.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ. Και ενώ οι δικοί μας αγρόν ηγόραζαν, οι Τούρκοι διατάζουν επίθεση και παίρνουν για πλάκα το Αφιόν Καραχισάρ, ενώ ο στρατός μας αποκόπτεται σε κομμάτια διάσπαρτα εν μέσω τούρκικης επίθεσης!!! Το δε στρατηγείο της Σμύρνης δεν ξέρει τίποτα, αν είναι δυνατόν...
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΥΡΚΟΙ - ΙΛΜΠΟΥΛΑΚ. Η ομάδα του Στρατηγού Τρικούπη βρέθηκε περικυκλωμένη στην εν λόγω τοποθεσία. Πολέμησε όμως γενναία, έχασε τους καλύτερους της αξιωματικούς και αποχώρησε αποδεκατισμένη.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΤΟΥΜΛΟΥ ΜΠΟΥΝΑΡ. Μια διευκρίνηση καταρχήν. Μάχη του Τουμλού Μπουνάρ λέγεται συνολικά η τούρκικη αντεπίθεση μετά το Αφιόν Καραχισάρ, οπού σε 5 μέρες τα χάσαμε όλα. Και πάλι νέα συντριβή μας και αποχώρηση δυτικότερα. Τη μάχη την έδωσε η ομάδα του Στρατηγού Φράγκου.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΤΟΥΜΛΟΥ ΜΠΟΥΝΑΡ. Μια διευκρίνηση καταρχήν. Μάχη του Τουμλού Μπουνάρ λέγεται συνολικά η τούρκικη αντεπίθεση μετά το Αφιόν Καραχισάρ, οπού σε 5 μέρες τα χάσαμε όλα. Και πάλι νέα συντριβή μας και αποχώρηση δυτικότερα. Τη μάχη την έδωσε η ομάδα του Στρατηγού Φράγκου.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΗ ΒΕΡΑΝ. Ή καλύτερα το σφαγείο του Αλή Βεράν. Η ομάδα Τρικούπη πέφτει πάνω στο κύριο σώμα του τούρκικου στρατού με χιλιάδες πολυβόλα τάγματα ιππικού κτλ. Να μην τα πολυλογούμε. 4.500 χιλιάδες αιχμάλωτοι δικοί μας. Πολλοί στρατιώτες μας αυτοκτόνησαν για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών. Ο Νικόλαος Τρικούπης γίνεται ο πρώτος Έλληνας στρατηγός που παραδίνεται. Συν τους αρκετούς νεκρούς που είχαμε στη μάχη. Ταπείνωση των αιχμαλώτων, μέχρι και Τουρκάλες τους πετάνε πέτρες ξύλα και τούβλα. Ενώ οι Τούρκοι αναζητούν ανάμεσα στους αιχμαλώτους το Μαύρο Καβαλάρη (Πλαστήρας) ή άντρες από το σύνταγμα των Ευζώνων του για να πάρουν ρεβάνς για όσα είχαν τραβήξει τρία χρόνια από αυτούς. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, η σπαρτιάτικη συμπεριφορά στο Αλή Βεράν του Σπαρτιάτη Αντισυνταγματάρχη Αθανάσιου Σακέτα, ο οποίος αρνούμενος να παραδοθεί, έκοψε με το σπαθί του ένα Τούρκο και μετά κάποιος άλλος τον πυροβόλησε (το στρατόπεδο στον Βύρωνα είναι προς τιμήν του). Επίσης πιο πριν, άλλη μια μονάδα του ελληνικού στρατού δύναμης 1.500 αντρών αποκομμένη και χωρίς πυρομαχικά, παραδόθηκε στους Τούρκους.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΛΙΧΛΗ. Περισσότερο οδομαχία του Σαλιχλή πρέπει να ονομάζεται. Οι Τούρκοι, 10 πλάσιοι απο τους δικούς μας, κάνουν το ονειρό τους πραγματικότητα και πετυχαίνουν στο Σαλιχλή τον Πλαστήρα και τους Εύζωνές του. Εκεί στα καλντερίμια του Σαλιχλή παίρνουν ένα ακόμα μάθημα ελληνοτουρκικής ιστορίας. Μάθημα, το οποίο λέει ότι όσοι περισσότεροι και αν είναι αυτοί, σε μάχες σώμα με σώμα δεν έχουν καμία τύχη. Επαίσχυντη ήττα των Τούρκων πάνω στο θρίαμβό τους.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Την τελευταία μάχη και μάλιστα την ώρα της καταστροφής, την έδωσε πάλι ο Πλαστήρας με τους Εύζωνες του στην περιοχή Σταυρός στο Τσεσμέ για να προστατεύσει την ατελείωτη φάλαγγα από την Σμύρνη των προσφύγων και των τελευταίων τμημάτων του στρατού που πηγαίναν προς τα πλοία, από τους Τούρκους που ερχόντουσαν σαν αρπακτικά της ζούγκλας οσμώμενα αίμα. Και τα καταφέρανε και σώσανε χιλιάδες Ελλήνων, χαρίζοντας στις ορδές των Τούρκων ακόμα μια, την τελευταία αναμνηστική ήττα. Έτσι για την τιμή των όπλων...
ΕΡΥΘΡΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ
