Από τον Red-A
Κάποτε, ήταν κάτι τύποι αραγμένοι σε έναν καφενέ. Μπορεί και σε δύο καφενέδες, πάντως τρίτο δεν χρειάζονταν για να χωρέσουν.
Μαζεύονταν μετά το πρωινό ξύπνημα, στις 3-4 το απόγευμα, για βαθυστόχαστες αναλύσεις. Η μεγάλη αρετή αυτών των τύπων ήταν ο αντεθνικισμός τους και αισθάνονταν φοβερή καταπίεση που ζούσαν σε μια φασιστική χώρα που δεν επιτρέπει τον αυτοπροσδιορισμό των "Μακεδόνων" γειτόνων τους και κάνει τέτοιο σαματά για κάτι βράχους στη μέση του πουθενά, ενώ στην πραγματικότητα το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του.
Βέβαια οι επίσημοι χάρτες των βορείων γειτόνων έφταναν μέχρι τη Λάρισα, ενώ οι άλλοι γείτονες δεν φαίνονταν να ασχολούνται με τα ψάρια, τους άρεσε η Μύκονος. Όμως ο εθνικισμός των άλλων ήταν προπαγάνδα του φασιστικού κράτους στο οποίο ζούσαν και όλα θα μπορούσαν να λυθούν πολύ απλά αν αφήναμε τα μίση, πιανόμασταν χέρι - χέρι και στήναμε χορό.
Κάποια στιγμή, είπαμε, για να μην κάθονται όλη την ώρα, να τους ψηφίσουμε. Τα υπόλοιπα στις οθόνες.
Red-A
