ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ "ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ" (ΜΕΡΟΣ 4ο)




Από τον Ερυθρό Δευκαλίωνα

Συνεχίζουμε σήμερα την εξιστόρηση των κυριότερων ελληνοτουρκικών μαχών.
Α΄ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ. Οι ελληνικές δυνάμεις υπό τον βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνο (τότε ήταν πρίγκήπας) επιτίθενται στο Σαραντάπορο κοντά στην Ελασσόνα. Οι Τούρκοι κρατάνε καλή οχυρωματική θέση και για πρώτη φορά στην ιστορία είναι λιγότεροι αριθμητικά. Η μάχη κράτησε δύο μέρες. Εν τέλει οι Τούρκοι υποχώρησαν αφήνοντας πίσω όλο το πυροβολικό τους.
ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ. Στο Σαραντάπορο ένας Γερμανός στρατιωτικός είχε πει ότι θα ήταν το νεκροταφείο του ελληνικού στρατού λόγω θέσης. Τώρα πια στα Γιαννιτσά με 80.000 στρατό οι Έλληνες και 25.000 στρατό οι Τούρκοι, η μάχη ήταν περίπατος. Πανωλεθρία για τους Τούρκους. Είκοσι μέρες μετά ο ελληνικός στρατός εισέρχεται στη Θεσσαλονίκη.
ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΠΗΓΑΔΙΩΝ. Αφού απελευθερώθηκε η Πρέβεζα μετά από μια εύκολη νίκη στη Νικόπολη, ο ελληνικός στρατός έπρεπε να περιμένει να τελειώσουν οι επιχειρήσεις στη Μακεδονία προκειμένου να έλθουν αναγκαίες ενισχύσεις, καθώς το τούρκικο οχυρό στο Μπιζάνι (έξω από τα Γιάννενα) ήταν πολύ ισχυρό. Ο Εσάτ Πασάς όμως επιτίθεται στον ελληνικό στρατό στα πέντε πηγάδια κοντά στην Άρτα. Οι επιθέσεις του κρατάνε μία εβδομάδα χωρίς αποτέλεσμα όμως, έτσι και αποσύρεται.
ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΟΡΟΒΙΤΣ (ΑΜΥΝΤΑΙΟ). Η μοναδική ψιλοεπιτυχία των Τούρκων και αυτή κατά λάθος. Ένα μικρό απόσπασμα του ελληνικού στρατού αποκομμένο από τα υπόλοιπα, το οποίο προελαύνανε προς στη Θεσσαλονίκη, πέφτει πάνω σε μεγάλη δύναμη υποχωρούντων Τούρκων από τη Σερβία. Σκληρές μάχες. Αφήσαμε πίσω 168 νεκρούς.

 

ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΜΠΙΖΑΝΙ. Τεράστια μάχη με δυνάμεις μεγάλες και μικρή αριθμητικά υπεροχή των Ελλήνων. Οι ξένοι ιστορικοί λένε ότι ήταν η μεγαλύτερη μάχη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου συνολικά. Θρίαμβος του Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου, μετέπειτα βασιλιά. Ακολούθησε μετά την παράδοση του Εσάτ Πασά μεγάλη παρέλαση στα Ιωάννινα. 3.000 νεκροί Τούρκοι και 9.000 αιχμάλωτοι. 300 νεκροί δικοί μας ανάμεσα τους και ο Τσικλητήρας.

Δύο σημαντικές παρατηρήσεις για την ανωτέρω περίοδο.
1η παρατήρηση. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης της Στοκχόλμης, Τσικλητήρας, όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήταν 24 ετών. Του προτάθηκε η βυσματική θέση στο μάχιμο πόστο του Φρουραρχείου Αθηνών. Αυτός όμως με τρομερή εθνική συνείδηση πάει στην πρώτη γραμμή του πολέμου, όπου τελικά αφήνει την τελευταία του πνοή στο Μπιζάνι προσβεβλημένος από μηνιγγίτιδα.
2η παρατήρηση. Αν ένας άνθρωπος δικαιούται στη σύγχρονη ελληνική ιστορία να αποκαλείται ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, αυτός είναι ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ο πρώτος. Αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού στο πόλεμο. Παρών σε όλες τις μεγάλες μάχες από κοντά, όχι από κάνα μπαρ στο Παρίσι ή dj στη Στοκχόλμη. Παρεμπιπτόντως διέλυσε και τους Βούλγαρους στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι υπέρ της βασιλείας, είμαι υπέρ των ηρώων. Τί να κάνουμε τώρα, αν η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ οφείλεται κυρίως στον Καραΐσκάκη, τον Κολοκοτρώνη και τους υπόλοιπους μαχητές του '21.
Ο ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ οφείλεται αποκλειστικά στον βασιλιά Κωνσταντίνο και τους ήρωες του '12 - '13.
Και κάτι τελευταίο. Ήταν γιος του βασιλιά Γεωργίου, που κήρυξε τον πόλεμο στους Τούρκους και όμως το πήρε πάνω του. Φανταστείτε να κάναμε πόλεμο με τους Τούρκους τότε με το Σισμίκ και αρχιστράτηγος να ήταν ο ....Γιωργάκης ή ο Κωστάκης, οι τωρινοί καρπαζοεισπράκτορες της Άγκυρας δηλαδή.
Ο γαλαζοαίματος δεν διάλεξε τα χόμπι των συναδέλφων του, ιππασία, ξιφασκία, πάρτι, δεξιώσεις. Αφού έβγαλε τη στρατιωτική σχολή Ευελπίδων, ακολούθως έβγαλε και την ανωτάτη σχολή πολέμου στο Βερολίνο και είχε και είχαμε την τύχη να του διδάξει ιστορία ο ίδιος ο Παπαρηγόπουλος. Αν τον είχε διδάξει η Δραγώνα και η Ρεπούση, θα μας έβγαινε Τσίπρας...
(Συνεχίζεται...)
ΕΡΥΘΡΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ