Η φάκα
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Εχω μερικές φορές τον φόβο ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και οι σύμμαχοί του δίνουν αβέρτα σχοινί στην ελληνική κυβέρνηση... Η επιφανειακή ανάγνωση λέει ότι η Ευρώπη δεν θέλει μια ελληνική κρίση την ώρα που κλυδωνίζεται από τα τρομοκρατικά χτυπήματα, την προσφυγική κρίση και την απειλή του Brexit. Πράγματι, είναι σαφές πως καταβάλλεται κάθε προσπάθεια να μαλακώσει κάπως η ελληνική αξιολόγηση και να ικανοποιηθούν οι πολιτικοί στόχοι του κ. Τσίπρα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις κύριες συντάξεις. Η γραμμή είναι πλέον σαφής: «Συμφωνήσαμε ένα πλαίσιο το περασμένο καλοκαίρι, το πώς θα πετύχετε τους στόχους είναι δικό σας θέμα».
Κάπου εκεί, λοιπόν, συναντώνται οι κυβερνητικές ιδεοληψίες με την πρόθεση των Ευρωπαίων να μην ταράξουν τα νερά. «Τι θέλετε, αύξηση εισφορών;», ρωτούν και συμπληρώνουν: «Κανένα πρόβλημα». «Θέλετε και άλλους φόρους; Βάλτε όσους νομίζετε». Στα χαρτιά, λοιπόν, για ακόμη μία φορά, όλα θα μοιάζουν τακτοποιημένα και «τα νούμερα θα βγαίνουν». Για τις μεταρρυθμίσεις δεν γίνεται μεγάλη συζήτηση γιατί οι πλέον ειδήμονες έχουν καταλάβει ότι το μεταρρυθμιστικό όχημα έχει κολλήσει για τα καλά στη λάσπη. Για τις ιδιωτικοποιήσεις επίσης δεν υπάρχουν μεγάλες ελπίδες, πλην του λιμανιού του Πειραιά, διότι το ενδοκυβερνητικό αντάρτικο απομακρύνει την πιθανότητα να ολοκληρωθεί επιτυχώς και σύντομα κάποια θεαματική συναλλαγή. Οπότε, «τα νούμερα να βγαίνουν» και όλα καλά. Αυτό άλλωστε που ενδιαφέρει αυτή την ώρα είναι να μη χρειαστεί η έγκριση, από το γερμανικό ή άλλο βορειοευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ελληνικού αιτήματος για πρόσθετη χρηματοδότηση.
Η κυβέρνηση είναι ευτυχής γιατί πιστεύει ότι έχει τον κ. Σόιμπλε με το μέρος της. Δεν βλέπει προφανώς τη φάκα. Με τους φόρους που σχεδιάζει και την αύξηση των εισφορών η οικονομία θα επηρεασθεί αρνητικά, ενδεχομένως και πολύ αρνητικά. Δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής προσέγγισης. Μια απλή βόλτα στην αγορά θα πείσει κάθε υπουργό ή άλλο αρμόδιο για του λόγου το αληθές. Ο κ. Τσίπρας πιστεύει στο καλό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο η αξιολόγηση θα φέρει αναπτυξιακό σοκ μέσω της αποπληρωμής των κρατικών οφειλών και της βελτίωσης του επενδυτικού κλίματος. Μακάρι να έχει δίκιο και να πληρώσει παράλογα, αλλά προσωρινά, το τίμημα το παραγωγικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Πάντως, επενδυτικό σοκ με τη σημερινή σύνθεση της κυβέρνησης δεν βλέπω. Εκτός αν ορισμένοι πολέμιοι της επιχειρηματικότητας αποδειχθούν μαέστροι και καταφέρνουν να διώχνουν τους επενδυτές στα λόγια, αλλά να τους πείθουν στην πράξη να βάλουν τα λεφτά τους στη χώρα μας.
Ο κίνδυνος, όμως, είναι να βρεθούμε όλοι, και η κυβέρνηση και η κοινωνία, σε αδιέξοδο σε λίγους μήνες, όταν συνειδητοποιήσουμε ότι στην πραγματικότητα τα νούμερα δεν βγαίνουν. Ακόμη και το πιο φιλοευρωπαϊκό κομμάτι της κοινωνίας θα γυρίσει και θα πει «δεν πάει άλλο». Ο κ. Σόιμπλε θα έχει δώσει όλο το σχοινί που ζητούσε ο κ. Τσίπρας για να... πνιγεί, μαζί του όμως θα έχει πνιγεί και ό,τι έχει απομείνει όρθιο στον παραγωγικό ιστό. Και είναι πολύ εύκολο μέσα στις συνθήκες αδιέξοδου τέλματος να ενταθούν οι φωνές που θα ζητούν επίμονα εκείνο που ήθελε ο κ. Σόιμπλε πέρυσι το καλοκαίρι, ένα λυτρωτικό τάιμ άουτ από τον ζουρλομανδύα ενός προγράμματος που δεν επρόκειτο ποτέ να υλοποιηθεί. Θα είναι, βεβαίως, πολύ άδικο και κρίμα να φτάσουμε εκεί, έπειτα από τόσο πόνο, κόπο και δρόμο.
