Τι ήθελε ο Ολάντ από τον Τσίπρα
Αλέκος Παπαναστασίου
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
Ο πρόεδρος της Γαλλίας παίζει, για επικοινωνιακούς λόγους, το χαρτί της επιφύλαξης έναντι της Τουρκίας στο Προσφυγικό. Ο ελληνας Πρωθυπουργός ενώ θα όφειλε να το έχει πράξει πρώτος, φαίνεται ότι αποδέχεται τον ρόλο του αριστερού άλλοθι των γάλλων σοσιαλιστών, οι οποίοι κοιτούν να μαζέψουν κάθε αδέσποτη ψήφο εν όψει προεδρικών εκλογών του 2017Τέσσερα χρόνια έπειτα από εκείνη την πρωτοφανή επίθεση του Αλέξη Τσίπρα στον Φρανσουά Ολάντ και την «πρόβλεψη» ότι ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θα γινόταν «Ολανδρέου», ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας ήλθε το μεσημέρι του Σαββάτου αντιμέτωπος με άλλη μία πτυχή της Ιστορίας.
Εχοντας, πλέον, κάνει όλα τα βήματα ώστε να φέρει την Ελλάδα σε θέση πολύ χειρότερη από εκείνη στην οποία την άφησε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο κ. Τσίπρας βρέθηκε στο Παρίσι προσκεκλημένος του προέδρου Ολάντ σε μία συνάντηση των σοσιαλδημοκρατών ηγετών. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει βασίμως, ότι με όλα όσα έχουν μεσολαβήσει, ο κ. Τσίπρας είναι εκείνος που επαξίως έχει κατακτήσει τον τίτλο «τσιπραντρέου» – ειδικώς αφότου προσδέθηκε σφιχτά στο άρμα της καγκελαρίου Μέρκελ.
Η ειρωνεία είναι πως ο κ. Τσίπρας προσήλθε στην συνάντηση αυτή του Παρισιού προκειμένου να διδάξει αριστεροσύνη στους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι κατά την ανάλυση και εκτίμηση των συντρόφων του Πρωθυπουργού και του ιδίου, ετοιμάζονται για μία αριστερή στροφή και προσαρμογή στις αρχές του… ΣΥΡΙΖΑ. Διαβάστε εδώ τις δηλώσεις του και θα καταλάβετε. Ολα αυτά την στιγμή που στην Αθήνα η κυβέρνησης της Αριστεράς συζητεί για την υλοποίηση του σκληρότερου, τρίτου μνημονίου.
Χωρίς να είναι το θέμα της συνάντησης το ελληνικό πρόγραμμα ή η αξιολόγηση ο Τσίπρας έδωσε κατά την ομιλία του στην άτυπη αυτή συνάντηση μία είδηση. Αν τα λεγόμενά του πρέπει να λαμβάνονται τοις μετρητοίς, θα πρέπει πλέον να θεωρείται αναμενόμενη εξέλιξη η εμπλοκή στην αξιολόγηση. Και αυτό επειδή όπως είπε ο Πρωθυπουργός: «Κάποιοι επιμένουν να ζητάνε από την Ελλάδα εν όψει της πρώτης αξιολόγησης, περισσότερα από όσα προβλέπει η Συμφωνία. Ξεκαθαρίζω ότι η Ελλάδα δε θα κάνει τίποτα λιγότερο αλλά και τίποτα περισσότερο από όσα προβλέπει η Συμφωνία του Ιούλη».
Είναι συζητήσιμο αν ζητείται κάτι περισσότερο απ’ ό,τι είχε συμφωνηθεί το καλοκαίρι, αυτό που έχει σημασία είναι ότι έτσι παρουσιάζει το σκηνικό για τους δικούς του επικοινωνιακούς λόγους ο Πρωθυπουργός.
Απευθυνόμενος δε στους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες ο κ. Τσίπρας τους συμβούλευσε: «Το χειρότερο για την Ευρώπη είναι να συνεχιστεί η ανοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στην νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Είναι απαραίτητο οι προοδευτικές δυνάμεις να συμφωνήσουν σε ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, σε ένα Σύμφωνο αλληλεγγύης με στόχο την ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την αναδιανομή μέσα στα πλαίσια ισορροπημένων προϋπολογισμών, προκειμένου να αποφύγουμε τη δημιουργία νέων ελλειμμάτων. Η κοινωνική Ευρώπη δεν είναι διεκδίκηση, είναι ανάγκη».
Τέσσερα χρόνια έπειτα από την ιστορική απρέπεια του κ. Τσίπρα σε βάρος του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, ο Ελληνας πρωθυπουργός είναι σαφές ότι αισθάνεται μία υποχρέωση έναντι του «Ολαντρέου».
Αυτός είναι που κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ το προηγούμενο καλοκαίρι, όταν επί ώρες προσπαθούσε να πείσει και να εξηγήσει στον Πρωθυπουργό τι θα σήμαινε η απόρριψη της συμφωνίας. Επίσης, αυτός ήταν ο πρώτος που έμαθε δια στόματος Τσίπρα σε εκείνη την βαρκάδα στον Νείλο πέρυσι το καλοκαίρι ότι ο πρωθυπουργός είχε αποφασίσει να οδηγήσει την χώρα (και) σε εκλογές, έπειτα από τα δημοψήφισμα του Ιουλίου. Ηταν επίσης και παραμένει ο μοναδικός ηγέτης χώρας της ΕΕ που επισκέφτηκε την Ελλάδα επισήμως κατά την περίοδο δακυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου.
Παρά ταύτα και παρόλη την σχέση εμπιστοσύνης (;) μεταξύ Τσίπρα και Ολάντ, η γαλλική στήριξη προς την ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αυτή που είχε διαφανεί τους προηγούμενους μήνες.
Από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του προηγούμενου Νοεμβρίου κι έπειτα, η γαλλική κυβέρνηση έχει ως βασική προτεραιότητα την ασφάλεια και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και σε καμία περίπτωση δεν έχει καιρό για χάσιμο και για ενασχόληση με πολιτικές και δηλώσεις τύπου Τασίας Χριστοδουλοπούλου.
Στις τελευταίες Συνόδους, η γαλλική πλευρά δεν φάνηκε να συμμερίζεται τις ανησυχίες του ελληνα πρωθυπουργού και να υιοθετεί πολιτικές διαφορετικές από εκείνες που επιθυμούν η Γερμανία, οι Βρυξέλλες ή οποιοσδήποτε άλλος στην Ενωση.
Παρά ταύτα, ο κ. Ολάντ θέλησε κατά την συνάντηση που διοργάνωσε το Σάββατο στο Παρίσι να διαφοροποιηθεί φραστικώς τουλάχιστον από την γραμμή Μέρκελ και να θέσει ένα ζήτημα, το οποίο δεν τέθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο και που πάντως θα όφειλε να έχει θέσει και ο έλληνας πρωθυπουργός.
«Δεν μπορούν να υπάρξουν παραχωρήσεις στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή στα κριτήρια για την απελευθέρωση της βίζας», δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος μετά την λήξη της συνάντησης του Παρισιού.
Οι δηλώσεις αυτές διαμορφώνουν μία εικόνα διάστασης μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου στο θέμα του Προσφυγικού και της επικείμενης συμφωνίας με την Τουρκία. Είναι όμως μόνο εικόνα και προφανώς έχει να κάνει με τις ανάγγκες της προεκλογικής εκστρατείας του Ολάντ. Οπως άλλωστε σημειώνουν καλά πληροφορημένες πηγές, στις συνόδους και τις προετοιμασίες τους ουδέποτε πρόβαλε κάποιο ζήτημα η γαλλική πλευρά.
Υπό αυτό το πρίσμα, το ερώτημα είναι για ποιον λόγο ο πρόεδρος Ολάντ ήθελε να βρίσκεται ο Τσίπρας στην συνάντηση αυτή.
Το πιθανότερο είναι πως δεν επιθυμούσε την παρουσία του κ. Τσίπρα για τους ίδιους λόγους που ο ελληνας πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται. Το ζήτημα του γάλλου προέδρου είναι ότι δεν υπάρχει αυτήν την στιγμή αξιόπιστος συνομιλητής από τον πολιτικό του χώρο στην Ελλάδα. Και η Ελλάδα είναι πρόβλημα όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή ο Ολάντ είχε «πάρει πάνω του» τη διατήρηση της χώρας στο ευρώ και ίσως κληθεί να δώσει εξηγήσεις και γι’ αυτήν την επολιγή. Είναι επίσης πρόβλημα για εκείνον ότι η ανάδειξη του προσφυγικού ζητήματος σε υπ’ αριθμόν 1 απειλή, δίνει πόντους στην ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν εν όψει των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2017.
Προφανώς και θέλει ο γάλλος πρόεδρος να έχει κάνει εγκαίρως κάποια ανοίγματα προς την γαλλική Αριστερά και το ΚΚ, καθώς θα χρειαστεί τις ψήφους τους μετά βεβαιότητας στις εκλογές του 2017. Υπό αυτήν την έννοια, η παρουσία του κ. Τσίπρα στο Παρίσι πιθανώς να εξυπηρετούσε τους στόχους του Ολάντ. Οσο εξυπηρετούσε και η προ ημερών παρουσία του Πρωθυπουργού στην Σμύρνη τους στόχους του Νταβούτογλου.
(Στην φωτογραφία : Μεσημέρι στο Ελιζέ: Ο Αλέξης Τσίπρας ανάμεσα στον Μανουέλ Βαλς και τον Φρανσουά Ολάντ. REUTERS/Dominique Faget/Pool)
