Από τον Ανένταχτο
Πέρασαν κιόλας 7 χρόνια από το ξέσπασμα της κρίσης, και παρά τα αμέτρητα μέτρα και τα πλέον διαπιστωμένα προβλήματα μας, δεν εννοούμε να δώσουμε λύσεις.
«Για να κάνεις ομελέτα, πρέπει να σπάσεις αυγά» λέει μία παροιμία.Εμείς όχι μόνο δεν σπάμε αυγά, δεν θέλουμε καν να φάμε ομελέτα...
Άπαντες (πολιτικοί, ψηφοφόροι) σκεπτόμενοι μικροκομματικά, συντεχνιακά και εν κατακλείδι αντεθνικά, εθελοτυφλούν μπροστά στα προβλήματα και αρνούνται πεισματικά να κάνουν την υπέρβαση.
Και να σπάσουν αυγά.
Δεν μένουν όμως μόνο εκεί. Συνεχίζουν και συντηρούν την «θεωρία των 2 στρατοπέδων» με προφορικές κορώνες (παραιτηθείτε, όχι δεν παραιτούμαστε) και άλλες τέτοιες εκφράσεις, μονότονες, άγονες, κληρονομιά μίας άλλης εποχής που σήμερα δεν πείθουν κανέναν υγιώς σκεπτόμενο.
Βεβαίως υπάρχουν ακόμη συμφέροντα, τα οποία εξαρτώνται από αυτή την λογική και προφανώς η συντήρηση τέτοιων νοοτροπιών έχει ψηφοθηρική απήχηση.
Δίχως άλλο έχει έλθει η στιγμή που πρέπει όλοι να πάρουμε μπόι και να σταθούμε ανώτεροι των περιστάσεων και επιτέλους να ανακαλύψουμε την Εθνική μας συνείδηση.
Αν δεν το κάνουμε, σε λίγο καιρό δεν θα έχει καμία σημασία αν είσαι δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, συνταξιούχος, μικρομεσαίος και οτιδήποτε άλλο.
Δεν έχει σημασία τι θα κερδίσει ο καθένας, αλλά να μην χαθούν τα πάντα.
Σε μία κατεστραμμένη χώρα δεν θα έχει καμία σημασία.
Εις το επανιδείν
Ο Ανένταχτος
