Μπαράκ Ομπάμα, να ξέρεις, θα μας λείψεις πάρα πολύ
Κώστας Βαϊμάκης
(Πηγή : http://www.koolnews.gr)
Δεν ζω στις ΗΠΑ, οπότε δεν ξέρω αν ο Μπαράκ Ομπάμα είναι καλός, μέτριος ή κακός Πρόεδρος. Και κάθε συζήτηση δεκτή, σχετικά με τα πράγματα που έκανε ή δεν έκανε ως «Πλανητάρχης» για την οικονομία, για το περιβάλλον, για την παγκόσμια ειρήνη, τη δράση που ανέλαβε ή δεν ανέλαβε στη Συρία, την ευθύνη που έχει ή δεν έχει για τη γιγάντωση του ISIS και ό,τι άλλο θέλει να του προσάψει κανείς.
Βλέπεις όμως τον Ομπάμα από τη μία, βλέπεις από την άλλη τη Χίλαρι και (κυρίως) τον Τραμπ, σκέφτεσαι ότι ένας από τους δυο αυτούς ανθρώπους θα είναι ο επόμενος «Πλανητάρχης» και ένα σύγκρυο σε πιάνει. Ειδικά στην περίπτωση που οι Αμερικανοί αποφασίσουν την ύστατη στιγμή να ψηφίζουν τον βαθιά δημοκρατικό, ανθρωπιστή και νουνεχή Ντόναλντ Τραμπ...
Δεν μπορείς να μην συμπαθείς τον Μπαράκ Ομπάμα, σαν φάτσα, σαν χαμόγελο, σαν «κανονικό άνθρωπο». Που μιλάει, συμπεριφέρεται, χορεύει, παίζει μπάσκετ, αγκαλιάζει τη γυναίκα του, αυτοσαρκάζεται, λέει ανέκδοτα σαν «κανονικός άνθρωπος». Για εμένα, που ηλικιακά έχω προλάβει στη θέση του Προέδρου των ΗΠΑ σχεδόν σύσσωμη την οικογένεια Μπους (τόσο τον «Ανδρέα» όσο και τον «Γιωργάκη» Μπους), τον Ρίγκαν, τον Μπίλ Κλίντον με τα σαξόφωνα και τους «λεκέδες» του, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν μια ποιοτική αναβάθμιση. Μια όαση μέσα στην (παγκόσμια) πολιτική. Μια ανάσα δροσιάς μέσα στη μυρωδιά «σκόρδου» που αποπνέει η έννοια «πολιτικός» - στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη. Και φυσικά στην Ελλάδα – όχι μόνο τη σημερινή Ελλάδα, του Τσίπρα και του Καμμένου, αλλά και στην Ελλάδα του Κώστα Καραμανλή, του Γιώργου Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη και τόσων άλλων.
Ο Μπαράκ Ομπάμα σου δίνει την εικόνα ενός ανθρώπου που θα ήθελες να αράξεις και να πιεις καφέ και να μιλήσεις για τον Λεμπρόν και τον Κάρι και αν έκανε καλά ή όχι ο Ντουράντ που πήγε στο Golden State. Να χαζογελάσετε παρέα συζητώντας για τον κώλο της Κιμ Καρντάσιαν και το σόι της. Να σου πει για το Top – 5 των αγαπημένων του ταινιών στον κινηματογράφο και τι μουσικές ακούει όταν θέλει να χαλαρώσει. Να του πεις πόσο δύσκολο είναι να ζεις στην Ελλάδα του μνημονίου και της ηθικής απαξίωσης και να σου πει πόσο δύσκολο ήταν για έναν αφρο-Αμερικανό να φτάσει να διεκδικήσει και να κερδίσει την κούρσα για την Προεδρία των ΗΠΑ. Να σου πει πόσο δύσκολο είναι για τον ισχυρότερο άνθρωπο του πλανήτη να πει «όχι» στους πειρασμούς που βρίσκονται στο διάβα του, τι φοβάται περισσότερο, πώς είναι να μην μπορείς να πας ούτε για το «χοντρό σου» στην τουαλέτα χωρίς πέντε σωματοφύλακες γύρω σου και χωρίς να προηγηθεί κάποιος και να ελέγξει αν υπάρχει βόμβα στο καζανάκι, ακόμα κι αν σε έχει πιάσει κόψιμο. Να συζητήσεις με άλλα λόγια απλά καθημερινά πράγματα, που θα συζητούσες με έναν φίλο, με έναν ωραίο τύπο που δεν «κρύβεται» πίσω από την ιδιότητά του, δεν «οχυρώνεται» μέσα στη σιγουριά και τον καθωσπρεπισμό του «Οβάλ Γραφείου», δεν πνίγεται από τη γραβάτα αλλά μπορεί να κάνει μια με το χέρι, να τη βγάλει, να σηκώσει τα μανίκια του πουκαμίσου και να παίξετε ένα «μονάκι» στο μπάσκετ για να χαλαρώσει.
Όχι, δεν είναι «ένας από εμάς» ο Μπαράκ Ομπάμα, ούτε είναι «ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας», μη γελιόμαστε και μη λέμε σαχλαμάρες. Είναι όμως η ζωντανή και υπέροχη απόδειξη, ότι ένας πολιτικός, ένας Πρόεδρος, ένας πανίσχυρος άνθρωπος, μπορεί να συμπεριφέρεται όχι σαν τζιτζιφιόγκος, όχι σαν φασισταριό, όχι σαν να έχει καταπιεί μπαστούνι του γκολφ, όχι σαν «Ο Τα Ξέρω Όλα» και «Κάτσε να σου πω εγώ που ξέρω πώς έχει η κατάσταση», αλλά σαν κάποιος που γνωρίζει πολλά, που βρίσκεται σε ένα σημαντικό πόστο διότι πληροί τις προϋποθέσεις και τις προδιαγραφές, αλλά ταυτόχρονα θα συζητήσει, θα ακούσει τη γνώμη του άλλου και θα συμπεριφερθεί με σεβασμό.
Για όλα τα παραπάνω και για άλλα τόσα, ο Μπαράκ Ομπάμα θα μας λείψει. Πολύ όμως.
https://www.facebook.com/nextstudioal/videos/531251797085405/
