Εάν μπορεί (ο Κοντονής), ας το κλείσει (το πέταλο)
Αλέξης Σπυρόπουλος
(Πηγή : http://www.sdna.gr/)
Την Πέμπτη τρόμαξα, να σας πω, με τον επιτετραμμένο της ΠΑΕ στην επικοινωνία. Ανήγγειλε ότι ο ΠΑΟΚ θα ζούσε τις επόμενες 72 ώρες μες στον εκνευρισμό για τον ορισμό του διαιτητή.
Δεν ακούστηκε σε καφέ της Παραλίας, δεν γράφτηκε σε κάποιο σάιτ, δεν κελάηδησαν τα ράδια. Το είπε, αυτοπροσώπως, ο πολύ αγαπητός μου Κυριάκος Κυριάκος.
Σκέφτηκα αμέσως τον παλαιό Καραμανλή. Υπάρχουν (στην πολιτική), είχε πει κάποτε, πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται. Επίσης, πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Ισχύει και στην (παρα)πολιτική του ελληνικού πρωταθλήματος. ‘Η κάνε κάτι, αν μπορείς. ‘Η, αν δεν μπορείς, μη κάνεις. Αλλά, κάνεις/δεν κάνεις, μη λες. Ιστορικά, κανείς δεν κέρδισε κάτι με το να λέει.
Απεναντίας, έχεις μόνο να χάσεις. Αρκεί να διαχυθεί στον κύκλο της ομάδας, η προαίσθηση. Τότε, και πενήντα-πενήντα να παίξει ο ρέφερι, 72 ώρες στον εκνευρισμό αρκούν για να σε έχουν διαλύσει, νοητικά, πνευματικά, ηθικά, προτού καν μπεις ν’ αγωνιστείς. Κυριακή λοιπόν, 72 ώρες μετά, οφείλω να εξάρω τους ποδοσφαιριστές και το επιτελείο του ΠΑΟΚ.
Για την προσήλωσή τους στο πλάνο, για την πειθαρχία, για την αλληλεγγύη. Για τον καλύτερο εαυτό τους. Το έβγαλαν, δεν ξέρω πώς, αλλ’ όταν μπήκαν να παίξουν το είχαν βγάλει απ’ το μυαλό. Ηταν 100% νηφάλιοι. Μονάχα στην ίσως βεβιασμένη αντικατάσταση του Κάνιας, επειδή είχε ήδη κίτρινη κάρτα, θα μπορούσε κανείς να δει ότι «υπήρχε διαιτησία» διάχυτη μες στο μυαλό του προπονητή.
Το άθλημα-ποδόσφαιρο δεν έχει συντελεστή, δεν προσμετράς πόντους ούτε παίρνεις σημεία υπεροχής, για το «καλλιτεχνικό μέρος». Ποιος παίζει σωστά, με οργάνωση, ισορροπία, γενναιότητα κ.λπ. Καταγράφεται, μόνον, πόσες φορές έκανες να περάσει η μπάλα τη γραμμή. Αρα, η νίκη του Ολυμπιακού είναι εντάξει. Δύο, με μία. Τελεία.
Γενικώς, ο Ολυμπιακός το έχει πιο εύκολο (απ’ τον εγχώριο ανταγωνισμό) στο να κάνει, ανεξαρτήτως πώς αποδίδει, να περνά η μπάλα τη γραμμή. Εξι ματς, έχει βάλει 15 γκολ. Ο ΠΑΟΚ, 6. Είναι μεγάλο το χάντικαπ, για να το καλύπτει ολόκληρο η διαιτησία. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει γκολ απ’ τον σέντερ-φορ, απ’ τους δύο ακραίους του, απ’ τα δύο εξάρια του, απ’ τα δύο δεκάρια του, από ένα σέντερ-μπακ.
Να πούμε και για το όφσαϊντ. Καλώς το άφησε ο βοηθός (κι έγινε 1-1), αυτό του λέει ο κανονισμός. Αμφιβάλλεις; Το αφήνεις. Κόβεις, εκεί που είσαι βέβαιος. Πώς γίνεται στις δέκα φορές, ο Ολυμπιακός να παίρνει το benefit of the doubt στις εννέα κι ο αντίπαλος στη μία, αυτό δεν είναι ερώτηση μιας Κυριακής. Αυτό είναι ερώτηση μιας εικοσαετίας.
Ελεγαν στον Μπλαχίν για να τον πειράξουν, όταν ήταν προπονητής στον Ιωνικό, ότι είναι αναχρονιστικό να παίζει με βάθος. Λίμπερο και δύο στόπερ. «Δεν βλέπεις τον Μπάγεβιτς που παίζει με τέσσερις στην ευθεία;» Ο Ουκρανός απάντησε, «δώσε μου τους επόπτες του Μπάγεβιτς και θα παίξω κι εγώ μοντέρνα». Αλλά, δεν μπορείς να ζεις έτσι. Να κάνεις τακτική, ή αλλαγές, με τον φόβο.
Παίξε όπως νομίζεις και, αν είναι, ασ’ τους να γελοιοποιηθούν. Ο Ιβιτς, με το να βγάλει τον Κάνιας από φόβο πως ήταν σημαδεμένος, έδωσε αυτοβούλως ένα μικρό, ή όχι και τόσο μικρό, αβαντάζ. Ο Πάουλο Μπέντο δεν έβγαλε στην ανάπαυλα τον Μιλιβόεβιτς που, κι εκείνος, είχε κάρτα. Αν το αφήσεις να διεισδύσει μες στον νου, το σίγουρο είναι ότι θα σ’ τον χαλάσει.
Η ήττα, ιδίως όταν είναι σκληρή, συναισθηματικά οδηγεί τον οπαδό στους εύκολους στόχους. Κατανοητό, όμως α-ποδοσφαιρικό. Ο πιο εύκολος στόχος στον ΠΑΟΚ τώρα, τις πρώτες ώρες μετά την ήττα, είναι ο Βαρέλα. Δεν έχει λογική. Και δεν βοηθά, σε κάτι. Οπωσδήποτε, δεν βοηθά την ομάδα. Κι ο Ολυμπιακός έχασε ματς από αυτογκόλ, στο 90’ μάλιστα, του Μιλιβόεβιτς στη Λάρισα.
Σαν τι, έπρεπε εκεί και τότε να γίνει; Οσο για μαρκαρίσματα, χάνονται, χάνονταν, θα χάνονται, ειδάλλως δεν θα έμπαιναν γκολ ποτέ. Στο 0-1 ο Μαλεζάς παίρνει την κεφαλιά, όχι από ένα, από δύο, Ιντέγε και Σεμπά. Κι ο Βαρέλα αρπάζει το ριμπάουντ, όχι από ένα, από δύο, Μπρούνο Βιάνα και Ντα Κόστα. Να…εκτελεστούν, λοιπόν, και οι τέσσερις για εσχάτη ολιγωρία;
Τα γύρω-γύρω. Ο,τι και να είπε ο διαιτητής, ό,τι και να άκουσε ο προπονητής, δεν είναι βάσιμη συζήτηση το να διακόπτονται αγώνες εις βάρος ομάδων λόγω θολούρας από βεγγαλικά. Δεν θα συνέβαινε, πουθενά. Ούτε σε Τσάμπιονς Λιγκ/Γιουρόπα Λιγκ, ούτε σε Μουντιάλ/EURO. Σοβαρή συζήτηση στέκει, επί των κυρώσεων μετά. Οπουδήποτε αλλού, εκείνο που θα συνέβαινε είναι κλείσιμο θυρών.
Το κόκκινο πέταλο, άλλωστε, ξεκάθαρα πέταξε γάντι στον υφυπουργό. Με (τα βεγγαλικά και με) το πανό. Εν ολίγοις του είπαν, αν μπορείς κλείσε μας. Εάν μπορεί συνεπώς, όπως μπόρεσε με τα πέταλα στη Λεωφόρο και στην Τούμπα, ας το κλείσει.
