Από το Μυστήριο
Τα πράγματα, όπως τουλάχιστον εγώ αντιλαμβάνομαι, είναι ιδιαιτέρως απλά. To 3o Μνημόνιο προβλέπει χρηματοδότηση της Ελλάδος μέχρι το 2018. Μετά σταματά η χρηματοδότηση και η χώρα θα πρέπει να εξεύρει άλλους τρόπους για να εξυπηρετήσει το χρέος της και να καλύψει τυχόν ελλείμματα της.
Αν η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να βγει στις αγορές μέχρι το τέλος του 2017 και να δανειστεί με βιώσιμους όρους, δεν θα υπάρχει άλλη οδός χρηματοδότησης πλην της υπογραφής ενός 4ου Μνημονίου κάποια στιγμή στα τέλη του 2018, αρχές του 2019.
Για να βγει όμως στις αγορές εντός του 2017 πρέπει προηγουμένως να τις έχει πείσει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, συνεπώς δεν έχουν να φοβούνται ότι θα χάσουν τα χρήματά τους δανείζοντας την Ελλάδα.
Οι αγορές, τα μεγάλα funds δηλαδή, θα λάβουν κυρίως υπ' όψιν τη στάση και τις θέσεις του ΔΝΤ. Αν το ΔΝΤ επιμείνει στη θέση του ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και για το λόγο αυτό δεν θα συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, αποκλείεται να βρεθούν funds που θα διακινδυνέψουν τα χρήματά τους σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, όπως η Ελλάδα.
Το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, αν δεν αποφασιστεί το κούρεμα του ελληνικού χρέους ή έστω να ρυθμιστεί και να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του.
Το δίδυμο Μέρκελ - Σόιμπλε ούτε που θέλει να ακούσει για κούρεμα, πριν τις γερμανικές εκλογές το Σεπτέμβριο 2017, καθώς οι Γερμανοί ευλόγως θα θεωρήσουν ότι η κυβέρνησή τους, τούς κορόιδεψε όταν τους είχε υποσχεθεί ότι δεν θα χαθούν τα χρήματα τους δανείζοντας τους Έλληνες.
Η δε Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αν δεν έχει συμφωνηθεί οριστική λύση του χρέους, καθώς θα κατηγορηθεί ότι φορτώνεται τα junks ελληνικά ομόλογα.
Πολιτική λύση φυσικά και δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού money talks που λέμε και στο χωριό μου, συνεπώς το ανωτέρω σενάριο φαντάζει γόρδιος δεσμός. Και η Ελλάδα πληρώνει τις συνέπειες.
Την ίδια στιγμή δεν έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, η οποία έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί από πέρσι το φθινόπωρο, και δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα, αφού η μεν κυβέρνηση είναι εκτός τόπου και χρόνου, οι δε δανειστές θέτουν μαξιμαλιστικές κάθε φορά απαιτήσεις.
Και όλα αυτά ενώ η ύφεση βαθαίνει, χωρίς ακόμη να έχουν ακόμη εφαρμοσθεί τα νέα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα που ψηφίστηκαν το Μάιο. Στην πραγματική οικονομία επί της ουσίας δεν κινείται τίποτε, και η πλειοψηφία των επιχειρήσεων προσπαθεί να παρατείνει την επέλευση του μοιραίου. Το πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων μας πηγαίνει κατευθείαν πια για την κάλυψη υποχρεώσεων προς το Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ.
Φυσικά, η κυβέρνηση έχει γνώση των ανωτέρω και έχει αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει προοπτική, γι' αυτό και καταφεύγει σε μεθόδους αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης και σε εξωθεσμικές εκτροπές, εφευρίσκοντας εχθρούς και στοχοποιώντας αντιπάλους. Δεν της βγαίνει όμως επικοινωνιακά, αφού το λογαριασμό τον πληρώνουμε εμείς, και όχι οι Καρανίκας και Σια.
Καθώς λοιπόν δεν θα επιτευχθεί ούτε η ρύθμιση του χρέους, ούτε η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, ούτε συνακόλουθα και η έξοδος της χώρας στις αγορές το 2018, ένα 4ο Μνημόνιο θα είναι το πιο πιθανό σενάριο. Και η χώρα θα έχει τότε κλείσει 10 έτη υπό μνημονιακό ζυγό. Αν φυσικά δεν έχουμε εν τω μεταξύ εξωθεί εκτός Ευρωζώνης.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
