Είναι φαλλοκρατικό και σεξιστικό δηλαδή να λέμε ότι το ποδόσφαιρο είναι αντρική υπόθεση;
Κώστας Βαϊμάκης
(Πηγή : http://www.koolnews.gr/)
Σόρι κορίτσια, δεν είναι σεξιστικό, δεν είναι φαλλοκρατικό, αλλά το ποδόσφαιρο ήταν και είναι «αντρικό σπορ».
Κι αν εξαιρέσουμε κάτι λίγες γυναίκες που «νιώθουν» από μπάλα και κάθονται μαζί μας να δούμε μπάλα χωρίς να μας πρήζουν τα συκώτια με ερωτήσεις τύπου «τι είναι το οφσάιντ;», «εμείς είμαστε με τους πράσινους ή τους κόκκινους;», «τι θα πει τελικός; Δεν έχει δηλαδή κι άλλο παιχνίδι σε λίγες μέρες;» και «πω πωωωω τι ωραίος αυτός ο Μπουφόν», οι υπόλοιπες κατά βάθος ΔΕΝ θέλετε να βλέπετε μπάλα μαζί μας και κάθεστε από ευγένεια στην παρέα. Όπως και εμείς από ευγένεια απαντάμε σε κάθε ανούσια ερώτηση που κάνετε.
Ήταν, είναι και (ελπίζω ότι) θα είναι αντρική υπόθεση το ποδόσφαιρο, όπως ας πούμε το κομμωτήριο είναι γυναικεία υπόθεση κι ας πηγαίνουμε κι εμείς εκεί για ένα κούρεμα – δεν θα πάμε όμως για νύχια, χτένισμα ή περμανάντ και κυρίως όταν πάμε, θέλουμε να καθίσουμε τον λιγότερο δυνατόν χρόνο και σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να περάσουμε τρεις ώρες κουτσομπολεύοντας. Θα έρθουμε μαζί σας στο κομμωτήριο για παρέα ακόμα κι αν έχουμε ένα εκατομμύριο καλύτερα πράγματα να κάνουμε, όπως θα καθίσετε μαζί μας να δούμε Τσάμπιονς Λιγκ: επειδή «πρέπει». Θα έρθετε μαζί μας σινεμά να δούμε Τζέισον Στέιθαμ, όπως θα έρθουμε μαζί σας σινεμά να δούμε τη Τζούλια Ρόμπερτς (ανταλλαγή πληθυσμών λέγεται...) Αλλά όπως ΔΕΝ θα έρθουμε μαζί σας να δούμε «Sex and the City», έτσι ακριβώς ΔΕΝ χρειάζεται να έρθετε στο γήπεδο ή να καθίσετε μαζί μας να δούμε παρέα Παναθηναϊκός – Αστέρας Τρίπολης, ή Λίβερπουλ – Σουόνσι. Εγώ για παράδειγμα διασκεδάζω πάρα πολύ με τις «φάσεις από τον τάδε αγώνα», που είναι οι φωτογραφίες από διάφορες «δροσερές παρουσίες στις εξέδρες», ωραίες κοπέλες με άλλα λόγια που πάνε στο γήπεδο με μίνι, καυτά σορτσάκια, ντεκολτέ και τακούνες και κάθονται – τάχα μου αδιάφορες και αμέριμνες – σταυροπόδι και μιλάνε στο κινητό. Και ντροπή σε όποιον κάφρο πει καμιά κουβέντα στο κορίτσι, το οποίο προφανώς πήγε για να απολαύσει τη μπάλα κι όχι για να διαφημίσει τα κάλλη της, να ασχοληθούν μαζί τους οι φωτογράφοι ή να κάνει καμιά καλή καινούργια γνωριμία... Προς Θεού!
Στο ίδιο πλαίσιο, αυτό που γράφει «Το ποδόσφαιρο είναι αντρική υπόθεση», μπορούμε να εντάξουμε και το πρόσφατο περιστατικό με τον Σαραμαντά του Ηρακλή, το διάλογο με την βοηθό διαιτητή Χρύσα Κουρομπίλια και τις κουβέντες του ποδοσφαιριστή που οδήγησαν στην αποβολή του. Αν ο παίκτης είπε όντως αυτά που μάθαμε κι αυτά που γράφτηκαν στο φύλλο αγώνα, δηλαδή «είσαι για γέλια», χωρίς να το εμπλουτίσει με «μωρή κ......α» και χωρίς να την προτρέψει να πάει να πλύνει κανένα πιάτο, τότε η αποβολή του είναι τουλάχιστον αστεία. Όχι μόνο διότι στη διάρκεια του αγώνα, προς τους διαιτητές ακούγονται τέρατα από ποδοσφαιριστές, προπονητές και παίκτες, αλλά κυρίως διότι το «είσαι για γέλια» δεν είναι δα και τίποτα φοβερό και τρομερό. Οπότε είτε θα δοθεί σαφής και ρητή οδηγία σε κάθε διαιτητή να βγάζει κόκκινη σε οποιονδήποτε πει «ρε!» σε διαιτητή ή τον στραβοκοιτάξει, σε όλους ανεξαιρέτως και χωρίς διακρίσεις, είτε η κυρία Κουρομπίλια και όλες οι Κουρομπίλιες του κόσμου τούτου, που μπορεί να ακούει ένα σωρό καφρίλες από την εξέδρα ή μπορεί να έχει δεχθεί παρενόχληση από ένα σωρό συναδέλφους της, δεν θα «ξεσπάει» πάνω στους Σαραμαντάδες που μπορεί να πουν μια (light) κουβέντα.
Βεβαίως οφείλουμε να σεβόμαστε τις γυναίκες, δυο και τρεις φορές παραπάνω από τον άντρα. Να είμαστε κύριοι και όχι κάφροι, να είμαστε ευγενικοί και όχι κατσαπλιάδες, να έχουμε τρόπους και να μην φερόμαστε στα κορίτσια όπως φερόμαστε με τους κολλητούς μας. Αλλά όταν τα κορίτσια «μπαίνουν στον κόσμο μας», πρέπει να είναι ψυχολογικά έτοιμες να παίζουν με τους κανόνες μας. Μπαίνεις στο γήπεδο; Να είσαι έτοιμη ότι θα ακούσεις καμιά κουβέντα παραπάνω – καλώς; κακώς; αυτή είναι μια άλλη κουβέντα, αλλά θα ακούσεις. Μπαίινω στο δικό σου κόσμο; Θα είμαι έτοιμος ότι θα φάω τη μισή μου μέρα μπαίνοντας στα μισά μαγαζιά της πόλης για να βρεις ΕΝΑ ζευγάρι παπούτσια. Αλλά πάντα πρέπει να έχει στο μυαλό της κι εκείνη κι εσύ, ότι ο Λουμπούτης και τα «Λουμπουτέν», είναι δυο ευθείες που ποτέ δεν θα συναντηθούν...
