Από το Μυστήριο
Ο Bet o Mixer είχε τις προάλλες μία από εκείνες τις καταπληκτικές ιδέες που σου φτιάχνουν το κέφι. Αντίστοιχη προφανώς ιδέα με εκείνη, όταν, μικρός ων, είχε αποφασίσει να γίνει Αρειανός (σκουλήκι εννοώ, όχι εξωγήινος, αν και κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι έννοιες ταυτίζονται) με αποτέλεσμα να μην έχει δει από την γέννησή του μέχρι σήμερα τίτλο.
Πρότεινε λοιπόν να πάμε εχθές να απολαύσουμε (τρόπος του λέγειν όπως απεδείχθη) τον Τζίμη τον Πανούση.
Δεν κρατήθηκε μάλιστα, αλλά προέβλεψε ότι "θα περάσουμε καλά", η δε πρόβλεψή του αυτή απεδείχθη εξίσου επιτυχής με εκείνη ότι το "ΝΑΙ" θα κερδίσει στο δημοψήφισμα,
Τέλος πάντων, φταίω κι εγώ, που πείστηκα σχεδόν αμέσως, οπότε αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη των συνεπειών της επιλογής αυτής.
Πρέπει να ομολογήσω ότι είχα την περιέργεια να δω τον Πανούση, μια και δεν τον είχα δει ποτέ, ούτε την εποχή που μεσουρανούσε. Δυστυχώς η χρονική υστέρηση αυτή φάνηκε ιδιαιτέρως επιζήμια για τον βράδυ μου.
Η αλήθεια είναι ότι έφθασα στο Gagarin με 10-15΄ καθυστέρηση. Με το που κάθισα, η ομήγυρις σύσσωμη μου δήλωσε ότι ο Τζιμάκος είχε πει κάποια χαριτωμένα, αλλά ήμουν σίγουρος ότι, δεν μπορεί, θα πει και άλλα.
Εις μάτην. Επί 3 ώρες η μόνη ενασχόληση του Τζιμάκου ήταν να περιγράψει με διαφορετικούς τρόπους τη σεξουαλική πράξη και τα εμπλεκόμενα σε αυτή όργανα των ανδρών, γυναικών, τοιούτων κλπ. Μηδέν φαντασία. Μηδέν.
Είχα την απατηλή εντύπωση, ότι ναι μεν είναι ακραίος στις τοποθετήσεις του, άλλα η κριτική του θα είναι τουλάχιστον καυστική και επιτυχημένη. Επλανήθην πλάνην οικτρά, καθώς απλώς δεν υπήρχε καν κριτική. Μόνο για sex μιλούσε ο Τζίμης. Ίσως να φταίει και η ηλικία (του), δεν ξέρω. Τίποτε απωθημένα. Πολλές δε φορές το αισχρό και προσβλητικό ήταν εξόχως απωθητικό.
Όλα είχαν μείνει στα τέλη της δεκαετίας του '80, άντε αρχές του '90. Κείμενα, βίντεο, θεματολογία. Ακόμη και τα τραγούδια απευθύνονταν σε ένα ακροατήριο που θύμιζε σαραντάρηδες (plus) χεβμεταλάδες.
Φυσικά, αν αυτή ήταν μόνο η δική μου αίσθηση, μικρό το κακό. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που δε μου αρέσει ένα θέαμα. Παναθηναϊκός και δεξιός είμαι. Συνηθισμένος. Σε ένα όμως ασφυκτικά γεμάτο χώρο, ελάχιστοι ήσαν εκείνοι που έστω χαμογελούσαν με τα "αστεία" του Τζιμάκου.
Εννοείται ότι ο ένας ήταν επάνω στον άλλο, οι τιμές ήταν επιπέδου μπουζουκιών, ενώ το "show" διήρκεσε 3 ώρες (με διάλειμμα φυσικά...). Αριστεροί είναι άλλωστε οι άνθρωποι, δεν είναι τίποτε κορόιδα.
Να πάτε.
Υ.Γ. 1ο. Πολλά μπράβο στο νεαρό εκείνο που μόνος του από εκατοντάδες θαμώνες, σηλώθηκε και χόρευε στα άσματα του Τζίμη (!!!). Τη βαθύτατη συμπαράστασή μου στη σύντροφό του που προσπαθούσε να τον κατεβάσει.
Υ.Γ. 2ο. Ενδεικτικό της ποιότητας των "επιφανών διασκεδαστών" αυτού του είδους είναι ότι όλοι τους είναι κοντά στα 60 και πάνω. Έχουν πιάσει όμως τα πόστα εδώ και χρόνια, λένε τα ίδια και τα ίδια, τα αυτά αστεία, και κονομάνε. Και φυσικά δεν επιτρέπουν σε νέους συναδέλφους τους να αναδειχθούν και εκείνοι. Είπαμε, αριστεροί είναι οι άνθρωποι...
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
