Από το Σεμνό & Ταπεινό
Το 2010, με την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου από τον αξέχαστο ΓΑΠ, η ελληνική κοινωνία έζησε το τέλος των παραισθήσεων.
Των παραισθήσεων που ζούσαμε ΟΛΟΙ μας μέσα σε μια επίπλαστη ευδαιμονία, την οποία συντηρούσαν τα ολοένα και σωρευόμενα (ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, για να μην ξεχνιόμαστε) δανεικά.
Και παρότι μέχρι και το 2009 ζούσαμε, εν πολλοίς, μια «πραγματικότητα», όπου «δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα», εν τούτοις δεν περνούσε εβδομάδα, σχεδόν, που να μην έχουμε μια απεργία και μια πορεία διαμαρτυρίας στο Υπ.Οικ. ή στη Βουλή για να διατρανώσουμε τα «δίκαια και εύλογα» αιτήματα, κυρίως των Δ.Υ. και των συνταξιούχων των ευγενών ταμείων.
Δεν περνούσε εβδομάδα που να μην διατρανώνουμε το εύλογο δικαίωμα του Δ.Υ. να παίρνει 2.500 ευρώ το μήνα, βρέξει – χιονίσει, ανεξαρτήτως αν εργαζόταν πραγματικά ή «δούλευε τον κόσμο». Το εύλογο δικαίωμα σε συντάξεις με αναπλήρωση 120%! Το εύλογο δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη από τα 50 – 55 ! Το εύλογο δικαίωμα στο εφ’ άπαξ των 200.000 !!! Το εύλογο δικαίωμα στην μη αξιολόγηση! Το εύλογο δικαίωμα στην μη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ! το εύλογο αίτημα στην μη «εκποίηση των ασημικών» του κράτους, για να διορίζουμε σε αυτά κομματικούς κηφήνες... Εν πολλοίς, το δίκαιο και εύλογο δικαίωμα στην ήσσονα προσπάθεια!
Και μετά, ήρθαν τα μνημόνια και μας χτύπησαν κατακούτελα ... Και τώρα ΟΛΟΙ, μηδενός εξαιρουμένου, αναπολούμε εκείνες τις «όμορφες» ημέρες, ωσάν να ήταν τότε η Ελλάδα ο παράδεισος επί της γης... Θεία δίκη (;)...
Σήμερα, πλέον, ήλθε και το τέλος των ψευδαισθήσεων.
Με το 3ο μνημόνιο, το οποίο θα είναι και το πιο σκληρό και θα φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Πρωθυπουργού της Πρώτης Φοράς Αριστερής διακυβέρνησης, επέρχεται το τέλος της ψευδαίσθησης ότι η Αριστερά έχει λύσεις για όλα.
Το τέλος της ψευδαίσθησης ότι η πολιτική διαπραγμάτευση μπορεί να υποσκελίσει την οικονομική πραγματικότητα.
Το τέλος της ψευδαίσθησης ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις, αρκεί να υπάρχει «θέληση» και «πολιτική βούληση».
Το τέλος της ψευδαίσθησης ότι «λεφτά υπάρχουν» ...
Ίσως τελικά το τέλος των ψευδαισθήσεων και των παραισθήσεων να μας βοηθήσει να ωριμάσουμε πραγματικά... Και ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα. Βίαια μεν, αλλά πλέον δεν υπάρχει άλλος δρόμος... Ή βάζουμε μυαλό και ξεκινάμε την εκ βάθρων αναδιοργάνωση του κράτους και των οικονομικών δομών της χώρας ή σε ένα χρόνο από τώρα (ίσως και νωρίτερα) θα ξαναβρεθούμε μπροστά το (επίπλαστο) δίλημμα ευρώ ή δραχμή ...
Ίδωμεν...
Kalo kouragio Hellines !
Σεμνός & Ταπεινός
