End game
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)Η επιβίωση της Ελλάδας έχει δύο στάδια: το πρώτο είναι η βοήθεια από το εξωτερικό ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί και το δεύτερο να υπάρξουν πολιτικοί που να κρίνουν τι συνέβη ώστε να μην επαναληφθεί.
Μέχρι στιγμής η κρίση της Ελλάδας αντιμετωπίζεται σαν μια θεομηνία, στη λογική τού «τι ήταν αυτό που μας βρήκε» αντί να αντιμετωπιστεί ως αίτιο και αιτιατό. Οπως έλεγε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν, «παράνοια είναι να κάνεις το ίδιο και το ίδιο συνεχώς περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα».
Το μνημόνιο δεν μας κατέστρεψε, απλά ήταν οι όροι μιας δανειακής σύμβασης επειδή είχαμε καταστραφεί. Οι όροι μπορεί να ήταν ελαφρείς ή επαχθείς αλλά η πραγματικότητα ήταν ότι κανένας άλλος πλην της τρόικας δεν ήταν πρόθυμος να μας δανείσει. Σύμφωνα λοιπόν με το ρητό «beggars can’t be choosers», που μεταφράζεται σε «οι επαίτες δεν μπορεί να είναι εκλεκτικοί», αυτοί μόνο υπήρχαν και όταν υπάρχει μόνο μία προσφορά τα παίρνεις και δεν μιλάς.
Και στη συνέχεια προχωράς στις αλλαγές για να μη σου ξανατύχει. Ποιες όμως ήταν οι αλλαγές στις οποίες προχώρησε η κυβέρνηση; Οι επαναπροσλήψεις στο Δημόσιο, το άνοιγμα της ΕΡΤ ή οι παροχές στη ΔΕΗ; Είναι και το σημείο όπου η κυβέρνηση έστειλε το μήνυμα στην Ευρώπη ότι από τη μία θέλει τα λεφτά αλλά από την άλλη θέλει όχι ανανέωση αλλά αναπαλαίωση του κράτους. Ακολούθησαν διάφορες μαγκιές ένθεν και ένθεν, μέχρι το βράδυ της Τετάρτης -μετά τη συνάντηση Μέρκελ, Ολάντ και Τσίπρα- να βγει η είδηση ότι η Ελλάδα ζητάει επέκταση του μνημονίου με αντάλλαγμα την οικονομική στήριξη για την πληρωμή των χρεών και με την υποχρέωση από την πλευρά της να προχωρήσει σε αλλαγές σε όλα - χωρίς κόκκινες γραμμές ή όποια άλλη σαχλαμάρα είχε προβληθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, για να ψήνεται ο κόσμος ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά. Σαν να είναι η καθυστέρηση το ίδιο με τη διαπραγμάτευση.
Το ερώτημα είναι αν ένα τέτοιο πράγμα περνάει από τη Βουλή. Από την κυβερνητική πλειοψηφία αμφιβάλλω. Κάποιοι θα το δουν ιδεολογικά και κάποιοι -περισσότεροι- ωφελιμιστικά, ότι δηλαδή ανάμεσα στο κοινό και το προσωπικό καλό, που θα είναι αν περάσει στον κόσμο η εικόνα του άτεγκτου, προτιμότερο είναι το δεύτερο, ώστε να μείνει ανοιχτή η προοπτική της επανεκλογής με το φωτοστέφανο του αντιμνημονιακού αγώνα. Τέτοιες ακρίδες που πηδάνε από κόμμα σε κόμμα μαντεύοντας πού θα πάει η ψήφος και εξασφαλίζοντας την επανεκλογή τους, από τη Σακοράφα και τη Μακρή μέχρι τον Μιχελογιαννάκη και τον Κουρουμπλή, η κυβερνητική πλειοψηφία έχει άφθονες.
Ολα δείχνουν, σύμφωνα με την ορολογία του σκακιού, ότι πάμε στο end game. Οποιες κινήσεις ήταν να γίνουν έγιναν. Οποια κομμάτια ήταν να θυσιαστούν θυσιάστηκαν. Στο end game οι κινήσεις είναι μετρημένες και κάθε λάθος γίνεται μοιραίο. Το μόνο που η ελληνική πλευρά πρέπει να σκέφτεται είναι το αξίωμα του Αϊνστάιν: «Παράνοια είναι να κάνεις το ίδιο και το ίδιο συνεχώς περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα». Για πρώτη φορά η Ελλάδα δεν θα βρίσκεται από την άλλη αλλά στην ίδια πλευρά της σκακιέρας.
Διάκριση 1
Στις δηλώσεις της προηγούμενης εβδομάδας ξεχώρισε εκείνη του αγλαού Παναγιώτη Κουρουμπλή, ο οποίος δήλωσε στον ΣΚΑΪ ότι ο Ομπάμα βρίσκεται σε κατάσταση πανικού «γιατί αντιλαμβάνεται τι μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρξει συμφωνία». Τι ακριβώς θα συμβεί δεν είπε. Πιθανόν επειδή ήταν τόσο τρομακτικό που δεν το άντεχε ούτε ο ίδιος. Πιθανότερο επειδή δεν το σκέφτηκε ακόμα.
Διάκριση 2
Το να βγαίνει από τα αριστερά στον Γιάννη Πανούση η Ραχήλ Μακρή με την περικεφαλαία και το «Λ» των Λακεδαιμονίων σε τατουάζ έχει την πλάκα του. Επειδή ο γιος του Πανούση Απόστολος αρπάχτηκε με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλη Διαμαντόπουλο, η Ραχήλ Μακρή, προσπαθώντας να φτιάξει αριστερό προφίλ, έγραψε στο Facebook: «Αυτός που προσβάλει την κοινοβουλευτική Δημοκρατία είσαι μόνο εσύ. Δεν πήρες θέση ακόμα για την χυδαία, διαδικτυακή επίθεση του γιού σου σε Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που σημαίνει ότι την αποδέχεσαι. Όσο για την αρρωστημένη συμπεριφορά πάρε καθρέφτη. Το να έχεις στηρίγματα στην Ακροδεξιά το καταλαβαίνω αφού τους στήριζες από την ΔΗΜΑΡ. Λυπάμαι που έχεις και στηρίγματα σε μια αριστερή κυβέρνηση. Αποτελείς ντροπή για την αριστερά». Στο σημείο όπου η Ραχήλ των ΑΝ.ΕΛ. με τη σπαρτιάτικη περικεφαλαία και το «Λ» τατουάζ κατηγορεί τον Πανούση και τη ΔΗΜ.ΑΡ. ότι στήριξαν την Ακροδεξιά το τερματίσαμε οριστικά.
