Πολύ καλό άρθρο του Τ. Τέλλογλου για την αριθμητική του φιάσκου

Η αριθμητική του φιάσκου

Τάσος Τέλλογλου  

(Πηγή : http://www.protagon.gr/?)

Αν κατάλαβα καλά τα όσα δήλωσε ο επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας Γιάννης Δραγασάκης, η διαπραγμάτευση «χάλασε» για 0,6% του ΑΕΠ, κάπου 1 δισ. ευρώ.
Αυτό έπρεπε να αφορά τις δαπάνες του κράτους που από την αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ιδεολογικό πρόβλημα να αγγίξει (αντίστοιχο πρόβλημα είχαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ). Βλέπετε, οι δαπάνες του κράτους αποτελούνται κατά 70% από μισθούς και συντάξεις.

Πηγή κοντά στον Γιούνκερ είπε πάντως ότι ούτε για τα δύο δισ. του δημοσιονομικού κενού –πέραν του 0.6%- είχε η ελληνική πλευρά ολοκληρωμένες απόψεις.

Γιατί το είπε αυτό; Διότι οι προτάσεις της ελληνικής πλευράς αποτελούνται αποκλειστικά από φόρους. Όταν φτιάχνεις μια τέτοια λίστα, η επόμενη ερώτηση αυτού που βρίσκεται απέναντι είναι για την δυνατότητα είσπραξης όλων αυτών των φόρων. Οι θεσμοί υπολογίζουν ότι θα εισπραχθεί το 70%. Αυτό σημαίνει ότι από τα 2 δισ. θα εισπραχθεί τα 1,4 δισ. Συνεπώς, στον λογαριασμό θα πρέπει να προστεθούν άλλα 600 εκατομμύρια. Από πού θα προέλθουν; Από περικοπή δαπανών. Γυρίζουμε πάλι στην αρχή.

Η ελληνική πλευρά δεν θέλει να περικόψει μισθούς και συντάξεις, ακόμα και αν τα 600 εκατομμύρια είναι το 2% της ετήσιας δαπάνης για συντάξεις. Σε μία δεύτερη σκέψη, θα μπορούσε να συζητήσει την περικοπή των συντάξεων αν της διασφάλιζαν μια ρύθμιση για το χρέος. Αυτό η άλλη πλευρά, εκτός από το ΔΝΤ που επιμένει στην περικοπή των συντάξεων, δεν το συζητά. Ο κ. Γιούνκερ συνεπικουρούμενος από την κ. Μέρκελ πρότειναν μια ακόμα καλύτερη λύση για την ελληνική πλευρά: 400 εκατομμύρια από μείωση των αμυντικών δαπανών (0,25% του ΑΕΠ) και τα άλλα 200 από συντάξεις. Όμως το ΔΝΤ σημειώνει ότι υπάρχει και η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που θα ανεβάσει το κόστος των συντάξεων. 

Και για να μην δημιουργείται η εντύπωση ότι η ελληνική πλευρά πήγε προετοιμασμένη, δυστυχώς ούτε οι δικοί της υπολογισμοί με τον ΦΠΑ έβγαζαν τα νούμερα. Οι εταίροι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους. Και είχαν επενδύσει στη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να εισπράξει φόρους από εκεί που οι προηγούμενοι δεν το είχαν καταφέρει. Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο φιάσκο.