Το τι δείχνει είναι ξεκάθαρο, δεν νομίζω να χωρά αμφιβολία.
«Καταραμένε Έλληνα ανακάλυψες τα πάντα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία. δεν άφησες τίποτα για εμάς» Johann Christoph Friedrich von Schiller. Αυτό δεν το περίμενε ο Γιόχαν (γερμανός φιλόσοφος), ότι βρήκαμε και το ποδόσφαιρο!!! Πάλι στο μηδέν οι άγγλοι στο θέμα των ανακαλύψεων.
Υπάρχουν ανακαλύψεις και για άλλα αθλήματα (χόκεϊ, κρίκετ), αλλά δεν είναι της παρούσης.
Από μικρός μια ερώτηση ήταν που με βασάνιζε (με βασανίζει ακόμα). Ποιοι είναι μεγαλύτερα λαμόγια οι αθλητικοί ή οι πολιτικοί δημοσιογράφοι; Δυστυχώς ακόμα δεν μπορώ να βρω την απάντηση.
Ας ασχοληθώ με τους αθλητικούς προς το παρόν.
Στην Ελλάδα υπάρχουν 11 αθλητικές καθημερινές εφημερίδες πανελληνίας κυκλοφορίας συν 4 της Θεσσαλονίκης συν 2 της επαρχίας (Θεσσαλία, Κρήτη) σύνολο 17. Την ιδία στιγμή στις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης οι αντίστοιχες είναι:
Ισπανία 4, 2 η Μαδρίτη (Μάρκα, Ας) 2 η Βαρκελώνη (Ελ Μούντο Ντεπορτίβο, Σπορτ).
Ιταλία 3, 1 το Μιλάνο (Γκαζέττα) 1 η Ρώμη (Κοριέρε) και 1 το Τορίνο (Τούτοσπορ).
Αγγλία 0, οι μεγάλες πολιτικές έχουν ένθετα.
Γαλλία 1, η Εκίπ.
Πορτογαλία 3, 2 η Λισαβόνα (Α μπόλα, Ρέκορντ) και μια το Οπόρτο (Ο τζόγο).
Εκτός από τις 17 αθλητικές καθημερινές εφημερίδες, υπάρχουν και τα αθλητικά ραδιόφωνα που 24 ώρες το 24ωρο βομβαρδίζονται από τηλεφωνήματα φιλάθλων, που θέλουν να πουν την άποψη τους επί παντός επιστητού.
Συν ότι τα μεγάλα αθλητικά sites είναι πρώτα σε επισκεψιμότητα (μεταξύ όλων των ελληνικών sites) και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.
Η προσωπική μου άποψη είναι απλή. Απαξιώ να μιλήσω για μπάλα με όποιον καταλάβω ότι τους ακούει και επηρεάζεται από αυτούς. Τους άσχετους, τους ανίδεους, που δεν έχουν μυρωδιά από το άθλημα.
Προτιμώ να μιλήσω με την κυρά Αθηνά (90+ γιαγιά που μένει στο χωριό μου) για θέματα όπως το Μουντιάλ, ο Μέσι ή ακόμα και πιο εξειδικευμένα ζητήματα, όπως η εξέλιξη που θα έχουν τα νέα μεγάλα αστέρια της Σάντος, Νεϊμάρ και Πάολο Ενρίκε Γκάντσο (18 και 20 ετών αντίστοιχα), παρά με άνθρωπο που ακούει αυτούς.
Το πόση απαξίωση θέλουν, φαίνεται και από το γεγονός ότι όλοι λένε το ίδιο παραμύθι. «Εγώ δεν υποστηρίζω καμιά ομάδα» (οι αντικειμενικοί). Μπα σοβαρά, εγώ θυμάμαι από μικρός, όποιο παιδάκι δεν υποστήριζε κάποια ομάδα, δεν ασχολούταν και με τη μπάλα. Αυτοί και ομάδα δεν υποστήριζαν αλλά τώρα ως εκ θαύματος γίνανε οι απόλυτοι κριτές του ποδόσφαιρου (ελληνικού και ξένου)!!!!!
Πιο πολύ πλάκα έχουν όμως με το θέμα των επεισοδίων. Τρίβουν τα χέρια τους κάθε φορά που θα γίνει το παραμικρό. Βάζουν τίτλους όπως «Άγρια νύχτα», «Χύθηκε αίμα» ή το σύνηθες «Μαύρη νύχτα για το ελληνικό ποδόσφαιρο», ενώ ταυτόχρονα ξέρουν ότι με το μίσος μεταξύ των οπαδών συντηρούνται. Είπαμε 17 εφημερίδες είναι αυτές. Δεν τις διαβάζει κανείς για το τένις ή την κωπηλασία.
Μια άλλη καψούρα τους είναι οι συλλήψεις. Ζητάνε μαζικές συλλήψεις οπαδών, χωρίς να τους ενδιαφέρει το ποιος. Αποτέλεσμα αυτής της πίεσης ήταν ο αθλητικός νόμος που έχει στείλει φυλακή αρκετούς οπαδούς όλων των ομάδων. Το ότι αυτές οι συλλήψεις ήταν το 99% άδικες παιδιών που ή έτυχε να είναι παρόντες ή ήταν περαστικοί ή ορισμένες φορές δεν ήταν καν παρόντες, αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο για τους εν λόγω αθλητικογράφους.
Εντύπωση προκαλεί επίσης η "σταθερότητα" των απόψεων, κυρίως των μη οπαδικών εφημερίδων.
Έτσι «Το μόνος μου και όλοι σας» γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη «Μαύρη τρυπά 874 δισεκατομμυρίων ευρώ» ή ο αιώνιος πρωταθλητής γίνεται σε ένα 24ωρο «Σωκράτη κοίτα τι έκανες».
Ή το «Αχ κύριε πρέσβη» γίνεται εν ριπή οφθαλμού «Από τριάρα σε τριάρα»
Δεν λείπουν και τα «έγκυρα» ρεπορτάζ τύπου «Έκλεισε ο Τόρο στην ΑΕΚ»…
«Μέγας τεχνίτης ο Άντονσον» (ΠΑΟ)…
«Καλύτερος του Πάτο ο Ντιόγκο» (!!!!!!!!!!!!!!!)…
«Απόψε ντύνεται στα κόκκινα ο Γιασκεβίτσιους»…
«25 γκολ το χρόνο ο Μπόρχα»…
«Μπαμ με Μοριέντες ετοιμάζει η ΑΕΚ»…
«Με Μπίσκαν ξεκινάει η πράσινη αντεπίθεση για πολλούς τίτλους»…
«Διπλά γκολ ο Ντράγκον από τον Ντάρκο» (όπου Ντράγκον ο Πόστιγκα, Ντάρκο ο Κοβάσεβιτς)...
Ενώ επίσης οι αγνοί φίλαθλοι και οι πεντακάθαροι κρυστάλλινοι δημοσιογράφοι τα έχουν και με τους οργανωμένους. Αυτούς τους αλητήριους που αποτελούνται από ναρκομανείς, μεθύστακες, πρεζόνια, κατακάθια, μπράβους, φονιάδες, ψυχασθενείς, και είναι ο προσωπικός πληρωμένος στρατός κάθε μεγάλης ομάδας στην Ελλάδα.
Έτσι δικαίωμα στην κάθε ομάδα έχουν να κάνουν
μόνο οι αγνοί οπαδοί - φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι εκθειάζουν βέβαια τους οργανωμένους για την παρουσία τους στα ματς των ελληνικών ομάδων στο εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρω πόσο περήφανοι ήταν όλοι οι γάβροι για τα 7 τσάρτερ του Ρόζεμποργκ και το 1 πούλμαν από Αθήνα σε ψιλοαδιάφορο αγώνα;
Ή όλοι οι βάζελοι για την μεγάλη παρουσία τους στη Ρώμη; (μη χαίρεστε βάζελοι, εμείς έχουμε πάει και περισσότεροι).
Ή όλοι οι Αεκτζήδες για τις καλές παρουσίες σε Παρίσι και Μιλάνο;
Ή όλοι οι Παοκτζήηδες για τα 9 πούλμαν και αρκετά αυτοκίνητα σε φιλικό ματς με τη Λάτσιο στη Ρώμη γύρω στις 10 Αύγουστου (δεν θυμάμαι καλά);
Ή όλοι οι Αρειάνοι που στο Μπόλτον ακουγόντουσαν λες και ήταν 5 χιλιάδες;
Επίσης όλοι χάρηκαν την άμεση αντίδραση της θύρας 7 στο Ολίμπικο με τη Λάτσιο με το προκλητικό πανό που έλεγε «Πάντεφ, ο βασιλιάς της Μακεδονίας «και κατέβηκε άμεσα.
Όλοι χάρηκαν την παρουσία των βαζέλων στη Τουρκία με την Φενέρ.
Όλοι απένειμαν τα εύσημα στη Ορίτζιναλ που εν μέσω πολέμου έκανε εκδρομή για φιλικό στο Βελιγράδι.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στους Αρειανούς για τα όσα έγιναν στο τελικό του Τορίνο με την Εφές.
Έτσι συχνά έχουμε αβάντες από τα ΜΜΕ και τα σχόλια «άγριες νύχτες», «χύθηκε πολύ αίμα», «ορδές ανεγκέφαλων» αλλάζουν σε διθυραμβικά σχόλια για το λαό κάθε ομάδας, τύπου «12 παίχτης», «πύρινος λαός», «μαθήματα εξέδρας» κτλ.
Δεν θέλω να πω, ότι οι οπαδοί μας είναι λουλούδια ίσα - ίσα είναι οι χειρότεροι της Ευρώπης με μεγάλη διαφορά, ενώ στο τομέα του χουλιγκανισμού κρατάνε εδώ και 20 χρόνια τα ηνία της γηραιάς ηπείρου. Μάλιστα εξελίξαμε τόσο πολύ το σπορ, που θεωρούμαστε και όχι άδικα, από τους υπόλοιπους ευρωπαίους πρωτοπόροι σε αυτόν τον τομέα. Αλλά και εδώ είμαστε τυχεροί που υπάρχει ο κατευναστικός ρόλος των εφημερίδων με ειρηνικά πρωτοσέλιδα όπως:
«Τον ξεβράκωσε αλλά δεν τον γλέντησε»….,
«100 χρόνια στα 4»…,
«Πήδημα....... κορυφής»…,
«Το κλαρίνο της 10ετιας» και πολλά αλλά.
Ή τα προφητικά ρεπορτάζ των καναλιών πριν από ντέρμπι με καθησυχαστικούς τίτλους:
«Ξεθάβουν τα πολεμικά τσεκούρια»…,
«Διψάνε για αίμα»…,
«Βεντέτα οπαδών»….,
«Οι νεοναζί των γηπέδων»…. κ.α.
Εννοώ σε επίπεδο οργάνωσης, γιατί σε κάθε ματς παίρνουν γελοία μέτρα, αφού επικεφαλής συνήθως είναι άνθρωποι άσχετοι με το άθλημα, με αποτέλεσμα να αφήνουν τεράστιες τρύπες (τόσο τεράστιες που η τρύπα του όζοντος ωχριά μπροστά τους) με τα γνωστά αποτελέσματα. Για αυτές τις τρύπες μπορώ να αναφέρω για πλάκα από 500 παραδείγματα, αλλά δεν είναι εδώ ο κατάλληλος ιστοτόπος για τέτοια βάρβαρα πράγματα.
Τέλος θα αναφέρω ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στο αεροδρόμιο Ν. Καζαντζάκης του ηρακλείου Κρήτης. Σε ματς ΟΦΗ - ΟΣΦΠ το 2001 είχε πολύ άσχημο καιρό και είχανε πάει μόνο αεροπλάνα από την Αθήνα, όχι πλοία. Στο αεροδρόμιο μετά το τέλος του ματς συναντιόμαστε με γνωστό δημοσιογράφο φιλοαεκτζήδικων αισθημάτων, ο οποίος έκανε την περιγραφή του αγώνα για την ΝΟΒΑ. Μόλις μας είδε και εμάς στο αεροδρόμιο έχασε την μιλιά του, άσπρισε νομίζοντας ότι θα τον αφήναμε ανάπηρο. Αντιθέτως δεν το πείραξε κανένας, μόνο πλάκα του κάναμε (τον βγάλανε και φωτογραφία με το κασκόλ του θρύλου για χαβαλέ). Υπ’ όψιν ότι το Γεντί Κουλέ απαιτούσε πάντα την παρουσία δυναμικών οπαδών (η χαρά των χούλιγκαν ήταν). Άρα δεν ήταν και οι πιο ήρεμοι Ολυμπιακοί αυτοί που τον βρήκαν και όμως δεν του πειράξαμε ούτε τρίχα. Ο ίδιος μετά τη νίκη της ΑΕΚ στο Φάληρο το Γενάρη έγραψε στην εφημερίδα που αρθρογραφεί άρθρο με τίτλο «Τούρκοι ε; να!!!!!!!!!!»… Αντικειμενικότητα που υπάρχει σε αυτό το χώρο.
Υ.Γ.1 Ντέμη η Ορίτζιναλ δεν την άφησε ποτέ μόνη την ΑΕΚ. Αν αυτό το τραγούδι δε, το επέβαλε πρόεδρος στον Ολυμπιακό, μόνο ίσως στο διαστημικό σταθμό Μιρ των Ρώσων να μπορούσε να ζήσει με ασφάλεια
Υ.Γ.2 Η δεύτερη φωτογραφία είναι η μπάλα της Σαμοθράκης. Βρίσκεται στο μουσείο της Σαμοθράκης. Είναι και αυτή του 3 αιώνα πΧ και έχει απίστευτες ομοιότητες με τις σημερινές, όπως το ότι η επιφάνεια είναι χαραγμένη σε αρκετά πολυγωνικά τμήματα, ενώ υπάρχει και άνοιγμα για εισαγωγή κύστης αέρα. Τα εύσημα για το σπανιότατο αυτό εύρημα ανήκουν στην αμερικανίδα αρχαιολόγο Λιζ Ντουσμπερυ σε ανασκαφές που έγιναν το 1958.
ΕΡΥΘΡΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ
