Από τον πρώτο τυχόντα
Από την Παρασκευή το βράδυ, όταν η σύζυγός μου και φίλοι μου, μου τηλεφώνησαν στην εργασία μου , για να ανοίξω και να δω το διάγγελμα του πρωθυπουργού κυρίου Τσίπρα, στροβιλίζεται στο μυαλό μου ένα και μοναδικό ερώτημα :
Τι σημαίνει το ΟΧΙ (Το ΝΑΙ το μελέτησα διεξοδικά και το ένιωσα και νιώθω στο πετσί μου...)
Και επειδή είμαι ανήσυχος άνθρωπος ή κανονικός που θα έλεγε και ο φίλος μου ο "Μυστήριος", άρχισα να βλέπω Βουλή των Ελλήνων, να παρακολουθώ τα ειδησεογραφικά sites, ώστε να ενημερωθώ για το ΟΧΙ.
Σε όλες τις ομιλίες των βουλευτών και υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ άκουσα γιατί δεν πρέπει να ψηφίσουμε ΝΑΙ. Αλλά δυστυχώς δεν πήρα απάντηση τι σημαίνει πρακτικά το ΟΧΙ. Κάτι γενικολογίες του στυλ για την περηφάνια του Ελληνικού λαού, για τους κακούς "άλλους", για την αξιοπρέπεια του Έλληνα, δεν με έπεισαν.
Α, συγνώμη να μην ξεχάσω και το ότι θα αποκτήσουμε στις 6 Ιουλίου και ρευστότητα, γιατί μας την οφείλουν... κατά Λαφαζάνη, μάλλον με τρόμαξε παρά με καθησύχασε. Βέβαια από την εκρηκτική -συγκινητική ομιλία της Προέδρου της Βουλής της κυρίας Κωνσταντοπούλου, λίγο πριν το τέλος της συνεδρίασης, μου δημιουργήθηκε μία νέα απορία που πήγε να με απροπροσανατολίσει προς στιγμήν. Αναφέρθηκε στο περήφανο ΟΧΙ των Ελλήνων το 1940, αλλά δεν μας εξήγησε ποιος το είπε. Η ιστορία γράφει ότι το είπε ο Ιωάννης Μεταξάς, αλλά καλό είναι να μην το λέμε και πολύ γιατί ήταν δικτάτορας δεξιός!! Τι θα γινόταν εάν ο Ι. Μεταξάς ζητούσε τότε δημοψήφισμα; Μήπως έπρεπε να ερωτηθεί ο κυρίαρχος ελληνικός λαός για την τύχη του; Το χρονικό περιθώριο της απάντησης δεν διαφέρει από το σημερινό και πολύ. Μήπως ένα ΝΑΙ τότε του λαού, μας επιφύλασσε καλύτερη μοίρα στην πορεία μας στον 20ο αιώνα; Αμείλικτα ερωτήματα σε ένα μόνο ΣΚ!!
Για να επανέλθω όμως στο αρχικό μου ερώτημα, τι σημαίνει το ΟΧΙ και εφόσον δεν πήρα απάντηση από τους κυβερνώντες, άρχισα να ρωτάω φίλους και γνωστούς τι σημαίνει για αυτούς. Οι απαντήσεις που πήρα ήταν πολλές και ο καθένας ερμήνευε διαφορετικά το ΟΧΙ .Πτώχευση, δραχμή, ευρώ αλλά όχι ευρωζώνη, ευρωδραχμή ως διπλό νόμισμα, έξοδος από ΕΕ ήταν μερικές από τις απαντήσεις που πήρα και μάλλον δεν ήταν τυχαίο ότι όλοι τις παρουσίαζαν ως αρνητικό παρά ως θετικό γεγονός (όπως θέλει η πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ -ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να τις εμφανίζει..).
Η προκήρυξη δημοψηφίσματος , που τη θεωρώ απαράδεκτη και ανεύθυνη, στην παρούσα χρονική στιγμή, δυστυχώς συνοδεύεται από τη μονόπλευρη θεώρηση των πραγμάτων. Είναι σαν ο πρόεδρος ενός δικαστηρίου μίας χώρας να ρωτήσει έναν που έχει διαπράξει ένα σοβαρό αδίκημα, το εάν θέλει ή όχι να φάει 100 βουρδουλιές και 5 χρόνια καταναγκαστικά έργα. Ο "καταδικασμένος" φυσικά θα απαντήσει όχι. Αλλά ο δικαστής να μην του έχει πει ότι το όχι σημαίνει ηλεκτρική καρέκλα! Και αυτό είναι που φοβάμαι πιο πολύ, ότι το 1,5 εκ άνεργοι , τα 3 εκ. πολιτών κάτω από τα όρια της φτώχειας, η μεσαία τάξη που κυνηγήθηκε και εξοντώθηκε από τις πολιτικές των κομμάτων που θεωρητικά τις εκπροσωπούσαν και οι "πολίτες" του καναπέ και των μεξικάνικων -τουρκικών σήριαλ, θα πάνε να ψηφίσουν το ΟΧΙ και θα μπούμε σε περιπέτειες.
Εκτός και εάν οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ, που μας εξέπληξαν με τις ακριβές προεκλογικές εκστρατείες των τριών τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, γνωρίζουν κάτι άλλο που δεν το ξέρουμε οι "κανονικοί" άνθρωποι.... (ή επιτέλους βρήκαν τα λεφτά που υπάρχουν κατά Γιωργάκη!)
Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ας ευχηθούμε να πάρει πίσω η κυβέρνηση τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, να συνεννοηθούν οι πολιτικοί αρχηγοί και να διαπραγματευτούμε σοβαρά και υπεύθυνα μία βιώσιμη λύση εντός Ευρώπης, εντός Ευρωζώνης και εντός Βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Με γνώμονα τον άνθρωπο και όχι τα νούμερα και τις διαπλεκόμενες επιχειρήσεις.
Υ.Γ. Να μην ξεχάσουμε ποτέ ότι η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, είναι πρωτίστως κατεξοχήν πολιτική απόφαση ασφάλειας και δευτερευόντως οικονομική.
Με τιμή
Ο πρώτος τυχόν
