Mundial 2104: Οι μεγάλες απογοητεύσεις! (pics)
Θοδωρής Βασίλης
(Πηγή : http://www.gazzetta.gr)
Εξέφραζαν τα όνειρα ενός ολόκληρου έθνους και ταξίδεψαν με πολλά όνειρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τα βλέμματα των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων ήταν στραμμένα πάνω τους.
Οι ίδιοι όμως δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και τις περισσότερες φορές γύρισαν πίσω στις χώρες τους ντροπιασμένοι. Το gazzetta.gr σας θυμίζει τις ομάδες και τα αστέρια τους που απογοήτευσαν στην τελική φάση του Μουντιάλ.
Βραζιλία-Μπαρμπόζα
Έχει μείνει στην ιστορία ως το Μαρακανάζο. Ετσι είχε ονομαστεί η πιο επώδυνη ήττα της Βραζιλίας στο τελευταίο παιχνίδι του Μουντιάλ του 1950 από την Ουρουγουάη μέσα στο Μαρακανά με την «Σελέστε» να σηκώνει την κούπα και τους γηπεδούχους να μένουν με άδεια χέρια Στο Μαρακανά, δύο άτομα πήδηξαν από τις κερκίδες. Πολλοί πέθαναν από καρδιακή προσβολή. Ο κόσμος θρηνούσε αφού θεωρούσε σίγουρο το τρόπαιο. Τραγική φιγούρα στην ήττα αυτή; Ο τερματοφύλακας της Βραζιλίας Μπαρμπόζα ο οποίος πλήρωσε τα σπασμένα για την ήττα. Στην χώρα του καφέ δεν τον άφησαν ποτέ να ξεχάσει και είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα όταν σε ένα σουπερμάρκετ, μια κυρία που τον αναγνώρισε δείχνοντας τον στον γιο της είπε: «Βλέπεις αυτόν εκεί αγόρι μου; Αυτός έκανε όλη την Βραζιλία να κλάψει».
Ουγγαρία- Σάντορ Κότσις
Η Ουγγαρία του Πούσκας, του Κότσις, του Τσίμπορ και των άλλων παικταράδων ετοιμάζεται για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ελβετίας ως το απόλυτο φαβορί. Και δικαίως. Πέντε χρόνια αήττητη σε σύνολο 32 αγώνων, έχοντας κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο ενώ ήταν και η πρώτη ομάδα που είχε νικήσει την Αγγλία μέσα στο Νησί την οποία Αγγλία είχε συντρίψει με 7-1 λίγες ημέρες πριν το Μουντιάλ. Στον τελικό βρέθηκε αντίπαλος με την Δυτική Γερμανία και όλοι πίστευαν ότι θα είχε εύκολο έργο αν σκεφτεί κανείς ότι οι δύο ομάδες είχαν βρεθεί στην φάση των ομίλων με τους Μαγυάρους να επικρατούν με το εκκωφαντικό 8-3. Εκεί όμως συντελέστηκε αυτό που ονομάστηκε το «θαύμα της Βέρνης» αφού οι Γερμανοί παρότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ με 2-0, κατάφεραν την ολική ανατροπή και τη νίκη με 3-2, μία νίκη που σήμαινε πολλά για την χώρα που προσπαθούσε να συνέλθει από τον καταστροφικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που ακουγόταν ο ύμνος της Δυτικής Γερμανίας σε ένα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός και όπως αναφέρουν οι ιστορικοί της χώρας ήταν το σημείο-κλειδί για την επανεκκίνηση της Γερμανίας. Ο Σάντορ Κότσις δεν υστέρησε καθόλου, αντίθετα αναδείχτηκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 11 γκολ (δύο χατ-τρικ), αλλά στον πιο σημαντικό αγώνα, στον τελικό έμεινε άσφαιρος.
Αργεντινή-Άνχελ Λαμπρούνα
Επέστρεφε για πρώτη φορά σε τελική διοργάνωση μετά το 1934 και οι ειδικοί περίμεναν με αγωνία την παρουσία της, αφού πολλοί θεωρούσαν ότι η ομάδα της Αργεντινής είχε ρεαλιστικές ελπίδες να αναδειχθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια. Η «αλμπιτσελέστε» όμως ήταν η πλήρης απογοήτευση της Σουηδίας χάνοντας τα αυγά και τα πασχάλια με αποκορύφωμα το παιχνίδι με την Τσεχοσλοβακία και την συντριβή με 6-1. Μάλιστα ο πρόωρος αποκλεισμός έφερε και οργή στην Αργεντινή όπου πλήθος κόσμου περίμενε στο αεροδρόμιο την αποστολή για να αποδοκιμάσει με τον Άνχελ Λαμπρούνα, τον θρύλο της Ρίβερ Πλέιτ και μέλος της «La Maquina», που στα ελληνικά σημαίνει «Η Μηχανή», να τα ακούει για την αναιμική του παρουσία.
Ισπανία- Φέρεντς Πούσκας
Η Ισπανία μπορεί να μην είχε ελπίδες για να κατακτήσει ένα Μουντιάλ αλλά θα περίμενε κανείς με τους Ντι Στέφανο, Πούσκας, Σουάρες και τον Ελένιο Ερέρα στον πάγκο να έκανε μία αξιοπρεπή πορεία στα γήπεδα της Χιλής. Παρόλα αυτά οι «φούριας ρόχας» γνώρισαν τον αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο μένοντας στην τελευταία θέση με μόλις δύο βαθμούς. Και αν ο Ντι Στέφανο δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού σε κανένα από τα τρία ματς, ο Πούσκας από την άλλη έδειξε έξω από τα νερά του και δεν βοήθησε καθόλου με την παρουσία του την Ισπανία.
Βραζιλία-Γκαρίντσα
Η χειρότερη παρουσία της Βραζιλίας σε τελική φάση Μουντιάλ. Στα γήπεδα της Αγγλίας η «σελεσάο» παρέταξε μία από τις δυνατότερες ομάδες όλων των εποχών με παγκόσμιους πρωταθλητές όπως ο Πελέ, ο Γκαρίντσα, Ζιλμάρ, αλλά και με νέο αίμα τους Ζαϊρζίνιο, Τοστάο, και Ζέρσον. Παρά τα πολλά αστέρια η ομάδα γνωρίζει ντροπιαστικό αποκλεισμό από τον πρώτο γύρο παρότι ξεκίνησε με νίκη επί της Βουλγαρίας με 2-0. Ο Πελέ αποχωρεί με φορείο εξαιτίας των βίαιων τάκλιν των Βουλγάρων και χάνει το δεύτερο ματς με την Ουγγαρία. Η ανάγκη για νίκη στον τρίτο αγώνα με την Πορτογαλία φέρνει τον Πελέ στην 11αδα παρότι ακόμα ανάρρωνε από τον τραυματισμό του, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό αφού και οι Πορτογάλοι χρησιμοποίησαν το σκληρό παιχνίδι για να βγάλουν εκτός αγώνα τον Πελέ (αγωνίστηκε σχεδόν σε όλο το ματς κουτσαίνοντας δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν αλλαγές), με τα άλλα μεγάλα αστέρια με χαρακτηριστικότερο τον Γκαρίντσα-ο οποίος είχε κατακτήσει ήδη δύο φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο-απλά να εξαφανίζονται και να μην δηλώνουν παρών χωρίς τον Πελέ στο πλάι τους.
Αγγλία-Τζέφρι Χαρστ
Τα «λιοντάρια» ως παγκόσμιοι πρωταθλητές ταξιδεύουν στο Μεξικό αλλά γνωρίζουν ότι μόνο με θαύμα θα επαναλάβουν αυτό που πέτυχαν τέσσερα χρόνια πριν στο Γουέμπλεϊ. Άλλωστε εκεί παραμονεύει η καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών η οποία είναι το ξεκάθαρο φαβορί για το τρόπαιο. Η ομάδα του Σερ Άλφ Ράμσεϊ περνάει ως δεύτερη από τον όμιλο πίσω από την παρέα του Πελέ και στα προημιτελικά πέφτει πάνω στην Δυτική Γερμανία. Η Αγγλία προηγείται δύο φορές, αλλά τελικά γνωρίζει την ήττα με 3-2 στην παράταση με μοιραίο τον Χαρστ ο οποίος έχασε σπουδαία ευκαιρία να κλειδώσει την πρόκριση αλλά αστόχησε δίνοντας την ευκαιρία στην Δυτική Γερμανία να μπει ξανά στο παιχνίδι.
Ιταλία-Ρομπέρτο Μπονισένια
Η Ιταλία ήταν η μεγάλη απογοήτευση στην Γερμανία. Η ομάδα του Φερούτσιο Βαλκαρέτζι παρότι διέθετε την αφρόκρεμα του ιταλικού ποδοσφαίρου (Ριβέρα, Ρίβα, Ματσόλα, Φακέτι, Τζοφ) γνωρίζει τον αποκλεισμό από την πρώτη φάση. Οι γείτονες με μόλις μία νίκη, και αυτή απέναντι στην Αϊτή, μένουν εκτός συνέχειας, αφού τερματίζουν τρίτοι κάτω από την Πολωνία του Λάτο και την Αργεντινή με τον Ρομπέρτο Μπονισένια να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όλων των Ιταλών.
Δυτική Γερμανία-Μπέρτι Φογκτς
Τέσσερα χρόνια μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ στο Μόναχο η Δυτική Γερμανία δεν θύμιζε σχεδόν καθόλου την ομάδα του Μπεκενμπάουερ και του Μίλερ. Στην Αργεντινή εμφανίστηκε μία ομάδα κατώτερη των περιστάσεων που γνώρισε τον αποκλεισμό στην δεύτερη φάση μετά την ήττα από την Αυστρία, με τον Φογκτς να πετυχαίνει αυτογκόλ. Στην Αυστρία ακόμα μνημονεύεται η νίκη αυτή ως το θαύμα της Κόρδοβα,η πρώτη νίκη της Αυστρίας.
Βραζιλία-Σερζίνιο
Χωρίς αμφιβολία η Βραζιλία που κατέβηκε στα γήπεδα της Ισπανίας ήταν με διαφορά η καλύτερη «σελεσάο» τουλάχιστον μεσοεπιθετικά. Κάτι απολύτως λογικό όταν στο ρόστερ σου έχεις τους Σόκρατες, Ζίκο, Έντερ, Ζούνιορ και Φαλκάο. Μία ομάδα που χαιρόσουν να την απολαμβάνεις και προκαλούσε τον τρόμο σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Και όμως αυτή η Βραζιλία δεν κατάφερε να φτάσει καν στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου γνωρίζοντας την ήττα στο σημαντικότερο ματς της δεύτερης φάσης από την Ιταλία με 3-2. Μοναδική παραφωνία σε όλη αυτή την Βραζιλία ήταν ο Σερζίνιο. Ο επιθετικός της Σάο Πάολο ήταν τουλάχιστον ανεπαρκέστατος για αυτή την ομάδα και αυτό το ρόστερ.
Ιταλία-Γκαετάνο Σιρέα
Η Ιταλία ήταν η Παγκόσμια πρωταθλήτρια αλλά γνώριζε ότι στο Μεξικό θα είχε δύσκολο έργο. Ο Έντζο Μπεαρζότ είχε ξεκινήσει την σταδιακή ανανέωση στην ομάδα, αλλά παρόλα αυτά δεν έλειπαν οι σπουδαίοι παίκτες όπως ο αείμνηστος Γκαετάνο Σιρέα ο οποίος μάλιστα ήταν και ο αρχηγός της ομάδας. Η «Σκουάντρα Ατζούρα» πέφτει στον ίδιο όμιλο με την Αργεντινή του Μαραντόνα και όπως είναι φυσικό υποκύπτει και τερματίζει στην δεύτερη θέση ένα αποτέλεσμα που την οδηγεί στην Γαλλία του Πλατινί. Οι «τρικολόρ» δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα και με ένα γκολ σε κάθε ημίχρονο εκθέτουν την άριστη αμυντική λειτουργία των Ιταλών με τον Σιρέα και τους άλλους αμυντικούς να εκτίθενται ανεπανόρθωτα.
Ολλανδία-Φρανκ Ράικαρντ
Δύο χρόνια πριν η Ολλανδία οδηγούμενη από την τριάδα Φαν Μπάστεν-Γκούλιτ-Ράικαρντ το Euro μέσα στην Γερμανία. Τώρα οι «οράνιε» δείχνουν έτοιμοι να βάλουν τέλος στην λειψανδρία των Παγκοσμίων Κυπέλλων στην Ιταλία. Εκεί όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα είχε σχεδιάσει ο Λίο Μπενάκερ. Με τρεις ισοπαλίες στον όμιλο η Ολλανδία τερματίζει τρίτη και πέφτει πάνω στην Δυτική Γερμανία η οποία έψαχνε για εκδίκηση για τον αποκλεισμό στα ημιτελικά δύο χρόνια πριν στο σπίτι της. Τα «πάντσερ» της Ίντερ (Μπρέμε, Ματέους, Κλίνσμαν) επικρατούν των Ολλανδών της Μίλαν με τον Ράικαρντ να αποβάλλεται από νωρίς και μάλιστα να φτύνει τον Φελερ. Κατώτεροι των περιστάσεων η Ολλανδία γνωρίζει την ήττα-αποκλεισμός με 2-1 με τον Ράικαρντ να μετατρέπεται σε αρνητικό πρωταγωνιστή.
Αργεντινή-Ντιέγκο Μαραντόνα
Η Αργεντινή ταξιδεύει στις ΗΠΑ ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου με τον Ντιέγκο Μαραντόνα να κάνει αγώνα δρόμου και τελικά να προλαβαίνει να είναι σε κατάσταση να αγωνιστεί. Παρότι η ομάδα ξεκινάει καλά με την τεσσάρα κόντρα στην Ελλάδα και τη νίκη επί της Νιγηρίας. Κάπου εκεί όμως αρχίζει το δράμα. Ο «Ντιεγκίτο» βρίσκεται θετικός σε χρήση εφεδρίνης και αποβάλλεται από την συνέχεια της διοργάνωσης. Όπως ήταν λογικό η Αργεντινή δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη και μετά την ήττα από την Βουλγαρία, έρχεται η παρέα του Χάτζι και του Ντουμιτρέσκου στην φάση των «16» να της βάλει δύσκολα και να την αποκλείσει.
Αγγλία-Ντέιβιντ Μπέκαμ
Η Αγγλία πάει στο Παγκόσμιο Κύπελλο με όνειρα που φτάνουν ακόμα μέχρι και την κατάκτηση του τροπαίου. Η ομάδα του Γκλεν Χοντλ τερματίζει δεύτερη και δίνει ραντεβού στην φάση των «16» με την Αργεντινή σε μία σπουδαία αναμέτρηση. Μία από τις ελπίδες των «λιονταριών» ήταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Κόντρα στην «αλμπιτσελέστε» ο Μπέκαμ θα γευτεί την χειρότερη στιγμή της καριέρας του όταν χτυπάει εκτός φάσης τον Σιμεόνε με συνέπεια να αντικρίσει την κόκκινη κάρτα. Η Αγγλία μένει με δέκα παίκτες για πάνω από μία ώρα και παρά τις ηρωικές προσπάθειες γνωρίζει την ήττα στα πέναλτι και γυρίζει πίσω στο Νησί με την ουρά στα σκέλια. Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο της Daily Mirror την επομένη του αγώνα: «Δέκα λιοντάρια κι ένα χαζό παιδί».
Γαλλία-Ζινεντίν Ζιντάν
Η Γαλλία ταξιδεύει στην Άπω Ανατολή ως η πρωταθλήτρια Ευρώπης, αλλά και κάτοχος του παγκοσμίου κυπέλλου. Οι «τρικολόρ» με τον Ροτζέρ Λεμέρ στον πάγκο βρίσκονται στον πρώτο όμιλο με την Δανία, την Ουρουγουάη, αλλά και την πρωτάρα Σενεγάλη. Πολλοί περίμεναν εύκολο έργο για τους Γάλλους αλλά στη Νότιο Κορέα εμφανίζεται μια ξεζουμισμένη ομάδα με πρώτο και καλύτερο τον Ζινεντίν Ζιντάν. Ο «Ζιζού» είναι σκιά του εαυτού του και οι «τρικολόρ» αποχαιρετούν την διοργάνωση από την φάση των ομίλων με δύο ήττες και μία ισοπαλία χωρίς να έχουν ματώσει τα δίχτυα.
Ολλανδία-Ρουντ Φαν Νίστελροϊ
Η Ολλανδία του Μάρκο Φαν Μπάστεν είχε κληρωθεί στον όμιλο του θανάτου με τις Αργεντινή, Σερβία και Ακτή Ελεφαντοστού. Οι «οράνιε» χωρίς να εντυπωσιάσουν παίρνουν το εισιτήριο από τον όμιλο πίσω από την Αργεντινή εκμεταλλευόμενοι την εμπειρία τους. Στη νοκ άουτ φάση στο πρώτο πραγματικά σπουδαίο ματς αντιμετωπίζουν την Πορτογαλία. Οι Ολλανδοί με πολλά νεύρα (δύο αποβολές) γνωρίζουν την ήττα και ταυτόχρονα τον αποκλεισμό από τους Πορτογάλους και παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής από πολύ νωρίς. Με ελάχιστες εξαιρέσεις η απόδοση των αστεριών της ομάδας δεν κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα με τον Ρουντ Φαν Νίστελροϊ να πληρώνει τις κακές σχέσεις που είχε με τον Μάρκο Φαν Μπάστεν (έμεινε στον πάγκο στο ματς με την Πορτογαλία) αλλά και την όχι και τόσο καλή του αγωνιστική κατάσταση-ένα γκολ σε 3 ματς-με συνέπεια να μην βοηθήσει σχεδόν καθόλου την ομάδα του.
Ιταλία-Φάμπιο Καναβάρο
Η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ιταλία ταξίδεψε στη Νότιο Αφρική με στόχο να υπερασπιστεί το τρόπαιο που κατέκτησε τέσσερα χρόνια πριν στην Γερμανία. Αυτό όμως που θα έβλεπαν στον αγωνιστικό χώρο οι οπαδοί της «Σκουάντρα Ατζούρα» ήταν μία θλιβερή εικόνα της ομάδας που είχαν συνηθίσει με πρώτο και καλύτερο τον Φάμπιο Καναβάρο. Ο Ναπολιτάνος αμυντικός στα 37α σε εκείνη την διοργάνωση δεν θύμιζε καθόλου τον αμυντικό που θαυμάζαμε τα προηγούμενα χρόνια. Η Ιταλία ήταν τραγική με άμυνα που έμπαζε και η ομάδα του Μαρσέλο Λίπι επιστρέφει πολύ νωρίς στην Ρώμη ως τελευταία και καταϊδρωμένη με δύο ισοπαλίες (κόντρα σε Παραγουάη και Νέα Ζηλανδία) και μία ήττα από την Σλοβακία.
*Στο κείμενο δεν υπάρχει αναφορά στα προπολεμικά Μουντιάλ επειδή δεν είχαν την τωρινή μορφή, αλλά και πολλές ιδιαιτερότητες με ομάδες να μποϊκοτάρουν τις διοργανώσεις (Αργεντινή, Ουρουγουάη το 1934), ενώ άλλες όπως η Ιταλία του Μουσολίνι να «βαφτίζουν» Ιταλούς ποδοσφαιριστές από την Αργεντινή).
