Ηλθε το καλοκαίρι
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)Οποιος άκουσε το τελεσίγραφο που υπαγόρευσε προς την κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας δεν επιτρέπεται να έχει αμφιβολίες για τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ).
Από τη στιγμή που ζητεί απεριφράστως από την κυβέρνηση να μην κυβερνήσει και, επιπλέον, ζητεί επισήμως εκλογές, είναι πρόδηλο ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα κάνει ότι μπορεί, με τα μέσα που διαθέτει, για να το πετύχει.
Το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ της συγκεκριμένης πρόβλεψης είναι το ποσοστό που πέτυχαν οι Τσιπριστές-Λαφαζανιστές. Κατά τι μικρότερο από εκείνο των εκλογών του 2012, παρά τον χαλαρό χαρακτήρα της ψήφου, το 26,6% επιβάλλει στον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) να εντείνει την πίεση που ασκεί στην κυβέρνηση. Οι ακτιβιστές πρέπει να συνεχίσουν να τρέχουν με το ηθικό ακμαίο, γιατί αν χαλαρώσουν λίγο, υπάρχει ο κίνδυνος να καταλάβουν ότι ωρύονται, τρέχουν, χτυπιούνται, αλλά δεν πάνε πουθενά: μένουν κολλημένοι εκεί που ήσαν. Εξ ου το ιταμό ύφος, η έπαρση και η αμετροέπεια του Αλέξη Τσίπρα στα επινίκια για την Περιφέρεια Αττικής, αλλά και στις χθεσινές δηλώσεις. Την αδράνεια των δικών του προσπαθεί να ξορκίσει, έστω και αν για να το πετύχει αυτό καταλήγει να χρησιμοποιεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ― δεν περιμένει, βέβαια, ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε ποτέ να πάρει σοβαρά τις απαιτήσεις που προβάλλει.
Αυτό δεν συνεπάγεται όμως ότι οι προσεχείς μήνες θα είναι περίοδος πολιτικής αναστάτωσης. Διότι, κοιτάξτε γύρω σας. Τι βλέπετε; Ηλθε το καλοκαίρι! Οσο κρίσιμη και αν είναι η περίσταση για την περαιτέρω πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ), μπορείτε να φαντασθείτε ότι η καλοζωισμένη και προνομιούχος Αριστερά του Τσίπρα θα δεχόταν να θυσιάσει τις διακοπές της; Αν είναι ποτέ δυνατόν! Πάω στοίχημα, λοιπόν, ότι, μετά τα μέσα του Ιουνίου, τον Αλέξη θα τον χάσουμε για τους επόμενους δύο μήνες. Τα μπάνια του λαού είναι πασοκικό κεκτημένο. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) συμβαίνει να είναι και ο πραγματικός κληρονόμος του κινήματος του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και ενσάρκωση της πολιτικής συνείδησης του ελληνικού λαού! (Το είπε ο Γλέζος αυτό το ωραίο...) Συνεπώς, ας μη δίνουμε μεγάλη σημασία στα πυροτεχνήματα των πανηγυρισμών του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ). Στην Ελλάδα του εθνολαϊκισμού, η Αριστερά έχει αποκτήσει τέτοιο χαρακτήρα, ώστε η καλοπέραση να προηγείται της επανάστασης. Κατόπιν τούτων, συμπεραίνω ότι τουλάχιστον ένα μέρος του περιβόητου μηνύματος έχει αποκρυπτογραφηθεί: φέτος το καλοκαίρι θα κάνουμε διακοπές. Μετά βλέπουμε...
Δεν ήξερε
Ο Βενιζέλος εξεμάνη με τον Τσίπρα. Του καταλόγισε ότι προσέβαλε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επειδή τον υπέβαλε στη δοκιμασία να ακούσει τα αντισυνταγματικά επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ/Λ-Τ) υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Μπορεί ο Βενιζέλος να έχει δίκιο επί της ουσίας, αλλά και τι μ’ αυτό; Κατ’ αρχάς, είναι προφανές ότι τον Τσίπρα δεν τον απασχολεί αν προσβάλλει τον οποιονδήποτε. Επιπροσθέτως, δεν είχε αντίληψη της αντισυνταγματικότητας του αιτήματός του. Ξεχάσαμε πως, τις προάλλες, επέμενε σε πρόταση μομφής κατά του Στουρνάρα, ισχυριζόμενος ότι «το πολιτικό υπερτερεί του νομικού»; Καιρός είναι να αποδεχθούμε ότι μέρος αυτού που κάνει τον Τσίπρα ξεχωριστό είναι η άγνοιά του για πάρα πολλά πράγματα και, επίσης, η αδιαφορία του για αυτή την άγνοια. Δεν τον πειράζει που δεν ξέρει, γιατί δεν τον νοιάζει να ξέρει ― ούτε τον ίδιο ούτε τους ψηφοφόρους του. Αυτά, για να ξέρουμε επιτέλους με τι έχουμε να κάνουμε...
Τι τον περιμένει...
Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση να συμπαθείς κάποιον ώστε να τον λυπάσαι για τη μοίρα του. Ας είναι ο άλλος και το χειρότερο τέρας που υπάρχει στον κόσμο. Εσύ δεν θα λυπόσουν, αν τον έβλεπες να τον κατασπαράζουν τα πιράνχας; Πόσο μάλλον, επομένως, όταν πρόκειται για πολιτικό αρχηγό, ο οποίος όσο και δεν μου είναι αρεστός, δεν παύει να έχει εκλεγεί με την ψήφο εκείνων που τον επέλεξαν ελεύθερα. Τα λέω αυτά, για να εξηγήσω κάτι περίεργο που μου συμβαίνει, το οποίο δεν θα μπορούσα ποτέ να φαντασθώ. Μην το πάρετε στραβά, παρακαλώ, αλλά λυπάμαι τον πρόεδρο Πάνο Καμμένο. Αυτό -επαναλαμβάνω- δεν έχει σχέση με το ποιόν του Καμμένου. Θα λυπόμουν οποιονδήποτε είχε να αντιμετωπίσει τη Ραχήλ Μακρή. Αυτή η γυναίκα είναι η εσχάτη των ποινών...
Μη βιαζόμαστε
Γιατί σπεύδουμε να προεξοφλούμε ότι οι εκλογές θα γίνουν με αφορμή την προεδρική εκλογή του χρόνου; Βασιζόμενος εν μέρει σε πληροφορίες, εν μέρει και στη διαίσθησή μου όμως, τείνω προς την εκτίμηση ότι, μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, θα πληθύνουν στη Βουλή οι φωνές εκείνων που συζητούν το ενδεχόμενο ευρύτερης συναίνεσης για την προεδρική εκλογή. Ολοι οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ, καθώς και οι διάφοροι ανεξάρτητοι, γνωρίζουν από τώρα ότι, με την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών, ο μόνος τρόπος για να να ξαναδούν τη Βουλή θα είναι από το απέναντι πεζοδρόμιο. Κατά συνέπεια, γιατί να επισπεύσουν το δικό τους τέλος;
(Στην φωτογραφία : Βρέχει φωτιά στη στράτα του. Στη στράτα του Τσίπρα, εννοώ· όχι της Δούρου. Περιμένετε και θα δείτε...)
