Από το Μυστήριο
Όντας κάτοικος Λεκανοπεδίου και επιθυμώντας να ψηφίσω την Κυριακή τον πολύ καλό μου φίλο Παντελή Βλασσόπουλο για να συνεχίσει το έργο του στον Δήμο Ηρακλείου, είμαι δυστυχώς υποχρεωμένος να ψηφίσω και για Περιφερειάρχη Αττικής.
Και λέω δυστυχώς, διότι οι δύο υποψήφιοι πόρρω απέχουν από το να χαρακτηριστούν ιδανικοί. Ούτε καν ανεκτοί.
Και οι δύο είναι ο ορισμός του απόλυτου τίποτα.
Η μεν κ. Δούρου έδειξε πόσο σέβεται το περιβάλλον γεμίζοντας την Αττική με χιλιάδες αφίσες της, ενώ με το αυταρχικό υφάκι της προς τους υποψηφίους αντιπεριφερειάρχες του δικού της συνδυασμού έδωσε να καταλάβουμε πώς εννοεί η συντρόφισσα την ιεραρχία. Η αλαζονεία της είναι πλήρως αποτυπωμένη σε κάθε σχεδόν έκφραση του προσώπου της.
Από την άλλη είναι ο κ. Σγουρός. Ίσως από τα πιο κλασσικά παραδείγματα του αποκρουστικού βαθέος ΠΑΣΟΚ. Εκπρόσωπος μιας εποχής που το Κίνημα είχε αλώσει όλο το φάσμα της πολιτικό-οικονομικής ζωής ακόμη και τον αθλητισμό και εν τέλει χρεοκόπησε την χώρα. Ως Περιφερειάρχης έλαμψε μοιράζοντας εκατομμύρια σε ΠΑΕ για γήπεδα λες και είναι από την τσέπη του. Συνοδοιπόρος και προφανώς οπαδός του ΓΑΠ έκανε πράξη τη ρήση του "ηγέτη" του "Λεφτά υπάρχουν". Λες και έχουν λυθεί όλα τα άλλα προβλήματα. Λες και έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα στα σχολεία, στο οδικό δίκτυο, τα αντιπλημμυρικά έργα. Φυσικά, για κάποιον "μυστήριο" λόγο τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ τον εμφανίζουν ως επιτυχημένο.
Αρνούμαι όμως να μπω στο τρυπάκι και να ψηφίσω με κρύα καρδιά τον Σγουρό, για να μην εκλεγεί ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ περιφερειάρχης. Αρνούμαι.
Ας ξεπεράσουμε το δίλημμα "το μην χείρον βέλτιστον", απαντώντας εμφατικά με λευκό ή άκυρο.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
