Υστατη προσπάθεια να βρεθεί λύση για βραχυπρόθεσμη λειτουργία του Δημοσίου
The New York Times
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/)
Τη δεκαετία του ’70, η διεθνώς απομονωμένη κομμουνιστική Κίνα βρισκόταν στο έλεος της «συμμορίας των τεσσάρων». Κάποιες φορές, οι οδηγοί ενθαρρύνονταν να περνάνε τα φανάρια με κόκκινο, γιατί αυτό ήταν το χρώμα που σηματοδοτούσε την πρόοδο στον κώδικα των επαναστατών.
Το αποτέλεσμα ήταν, βέβαια, το πολύ χαρακτηριστικό για την περίοδο αυτή χάος.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες όλα γίνονται στον υπερθετικό βαθμό. Υπό αυτό το πρίσμα, αποτελεί φόρο τιμής στον εξαιρετικό χαρακτήρα του έθνους μας το γεγονός ότι ξεπεράσαμε κατά πολύ την Κίνα στο πεδίο των ιδεολόγων του εξτρεμισμού. Δεν περιοριστήκαμε σε μια αξιοθρήνητη τετραμελή ομάδα, αλλά δημιουργήσαμε την απαράμιλλη «συμμορία των 40».
Αυτό είναι το όνομα που διάλεξα για τους 40 σκληροπυρηνικούς Ρεπουμπλικανούς βουλευτές που προκάλεσαν το «λουκέτο» σε λειτουργίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και τώρα φλερτάρουν με την ιδέα της στάσης πληρωμών στο αμερικανικό δημόσιο χρέος, κάτι που θα μπορούσε να παρασύρει την παγκόσμια οικονομία στην ύφεση.
Προφανώς υπάρχουν διαφορές – η δική μας «συμμορία των 40» απεχθάνεται τα στρατιωτικά χιτώνια του Μάο. Ωστόσο, αναδίδεται η ίδια αίσθηση, πως ένα ολόκληρο έθνος τελεί υπό ομηρία μιας μικρής ομάδας ανθρώπων, που δεν έχουν ιδέα για τα οικονομικά θέματα ούτε γνωρίζουν σε ποια κατεύθυνση οδηγούν τη χώρα.
Το «λουκέτο» που επέβαλε η «συμμορία των 40» είχε ήδη αρνητικές επιπτώσεις, όπως η αναστολή των αποζημιώσεων για τις οικογένειες θυμάτων πολέμου και η διακοπή της χρηματοδότησης κέντρων βοήθειας σε θύματα βιασμού. Και είναι δύο φορές οδυνηρό το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν ενώ τα γυμναστήρια της Βουλής και της Γερουσίας παραμένουν ανοιχτά.
Το πιο ανησυχητικό είναι ο τρόπος με τον οποίο οι ακραίοι Ρεπουμπλικανοί υποβαθμίζουν τους κινδύνους για τις επιπτώσεις από ενδεχόμενη αδυναμία του Κογκρέσου να αυξήσει το όριο δανεισμού, φέρνοντας το κράτος μπροστά στο φάσμα της στάσης πληρωμών. Αίφνης, ο βουλευτής Φλόριντα Τεντ Γιόχο δηλώνει ότι μια παρόμοια εξέλιξη θα μπορούσε «να φέρει σταθερότητα στις διεθνείς αγορές». Αλλά και ο γερουσιαστής Ραντ Πολ υποστηρίζει πως η άρνηση του Κογκρέσου να αυξήσει το όριο δανεισμού θα μπορούσε να θεωρηθεί «αρκετά λογική ιδέα».
Παρόμοιες ανοησίες αναπαράγονται καθημερινά από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όπως το Fox Channel και από ιστοσελίδες των Ρεπουμπλικανών, προσδίδοντάς τους αξιοπιστία, κάτι που καθιστά πιο δύσκολη την αποτροπή της καταστροφής. Πρόσφατη δημοσκόπηση του ινστιτούτου Pew έδειξε ότι 54% των Ρεπουμπλικανών πιστεύουν ότι η προθεσμία για την αύξηση του ορίου δανεισμού μπορεί να παρέλθει άκαρπη χωρίς να υπάρξουν ιδιαίτερες συνέπειες.
Αρκετές φορές προβληματίστηκα με την αξιοθρήνητη πολιτική ηγεσία της Αμερικής κατά τις δεκαετίες του 1840 και του 1850, που προηγήθηκαν του εμφύλιου πολέμου. Πώς ήταν δυνατόν οι Αμερικανοί πολιτικοί να επιδείξουν τέτοια στενοκεφαλιά, ενώ το έθνος βάδιζε προς την καταστροφή; Δύο στοιχεία έχουν πρόδηλη σημασία αναφορικά με την κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Το πρώτο είναι η εθελοτυφλία κεντρικών «παικτών», όπως είναι η «συμμορία των 40», απέναντι στους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά μας. Το δεύτερο αφορά τον παράτολμο τρόπο με τον οποίο πολιτικοί επιδιώκουν να ενισχύσουν τις θέσεις τους απειλώντας να βλάψουν συνειδητά το έθνος, εκτός και αν γίνει το δικό τους.
Οι σκληροπυρηνικοί Ρεπουμπλικανοί βουλευτές έχασαν τη μάχη εναντίον του Ομπάμα στο θέμα της μεταρρύθμισης στο σύστημα υγείας, όπως ο Ομπάμα έχασε τη μάχη για τον περιορισμό της οπλοκατοχής. Αλλά, αντί να παραδεχτούν την ήττα τους, όπως έπραξε ο Αμερικανός πρόεδρος, οι ακραίοι των Ρεπουμπλικανών επέλεξαν να αιχμαλωτίσουν ομήρους: αν δεν περικοπεί η χρηματοδότηση στον τομέα της Υγείας, θα προκαλέσουν ζημία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στην αμερικανική οικονομία. Μόνο την περασμένη εβδομάδα, το «λουκέτο» κόστισε 1,6 δισ. δολάρια. Σε περίπτωση ασυμφωνίας στο ζήτημα του δημόσιου χρέους, το κόστος θα είναι απείρως μεγαλύτερο. Το Κέντρο Διακομματικής Πολιτικής εκτιμά πως η ανάλογη διαμάχη που ξέσπασε το 2011 θα συσσωρεύσει, σε βάθος δεκαετίας, ζημία ύψους 18,9 δισ. Αυτό δεν είναι διακυβέρνηση, είναι εξτρεμισμός. Αργά το βράδυ της Παρασκευής ανακοινώθηκε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος και οι Ρεπουμπλικανοί επεξεργάζονταν συμφωνία για βραχυπρόθεσμη επαναλειτουργία του δημόσιου τομέα.
