| Υλικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας Του Νίκου Ξυδάκη (Πηγή : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/03/2012_430941) Η τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων της Ελλάδας, όπως προκύπτουν από τη νέα δανειακή σύμβαση, οδηγεί αφεύκτως στη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, δηλαδή σε ένα μείζονα μετασχηματισμό, την ιστορική σημασία του οποίου μόλις τώρα αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε. Η απομείωση των προνοιακών δομών, των δικτύων προστασίας, των δημόσιων αγαθών με εγγυημένη πρόσβαση για τους αδύναμους, η απομείωση του δημόσιου και κοινωνικού χώρου εντέλει, θα έχει πολύ βαρύτερες συνέπειες στις ζωές όλων μας, πολύ βαρύτερες από τη μείωση μισθών και εισοδημάτων. Το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα ήταν ήδη ημιτελές και ατελέσφορο.·οι καταχρήσεις και η κακοδιαχείριση δεν το άφησαν ποτέ να φτάσει στα δυτικοευρωπαϊκά επίπεδα. Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, στη μεταπολεμική περίοδο επετεύχθη σταδιακά ελεύθερη πρόσβαση όλου του πληθυσμού σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και της περίθαλψης. Αυτό και μόνο το γεγονός, παρ’ όλες τις ατέλειες, έβαζε την Ελλάδα στον ευρωπαϊκό αστερισμό, διότι αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα αλλά και η υλική υπόσταση της μεταπολεμικής Ευρώπης εν ειρήνη, δημοκρατία και δικαιοσύνη. Η αποψίλωση αυτού του οικοδομήματος προστασίας και συνοχής θέτει την Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκής ιστορίας. Αφαιρεί τις εγγυήσεις κοινωνικής δικαιοσύνης και τις υλικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας. Οι πολίτες μπορούν να επιβιώσουν με μικρότερο εισόδημα, αλλά σίγουρα δεν θα μπορούν να επιβιώσουν ως Ευρωπαίοι άνθρωποι, χωρίς πρόσβαση σε στοιχειώδη δημόσια αγαθά, όταν οι κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ θα πέσουν σε επιπέδου Μαλαισίας ή Μποτσουάνας. Η Ελλάδα τελεί προ πολλού σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ο λαός της οφείλει να αναδιατάξει τις προτεραιότητές του σε βάθος χρόνου, χωρίς όμως να φυράνει η δημοκρατία, χωρίς να ραγίσει ανεπανόρθωτα η κοινωνία. Η υπεράσπιση του κράτους δικαίου και πρόνοιας είναι κατεπείγουσα προτεραιότητα.·sine qua non συνθήκη της επιβίωσής μας εν πολιτισμώ. |
