Ίσως κάτι έχει αλλάξει
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_11/11/2011_1296779)
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό που μου έλεγε χθες το μεσημέρι ένα έμπειρο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ για τρεις ημέρες δεν σταμάτησε να βομβαρδίζεται το τηλεφωνικό κέντρο της Συγγρού από αγανακτισμένους Νεοδημοκράτες, τα πράγματα ηρέμησαν λίγο μετά την πρώτη δημόσια εμφάνιση του νέου πρωθυπουργού. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί όμως και να εξηγείται.
Είναι προφανές ότι η οργή του κόσμου δεν θα εξαφανισθεί αύριο το πρωί. Η ανεργία, οι φόροι και η υποβάθμιση του επιπέδου της μεσαίας τάξης δικαιολογούν πόνο και αγανάκτηση. Ισως, όμως, όλοι μας να κάνουμε ένα βήμα πίσω από το χείλος της αβύσσου. Ο κ. Παπαδήμος πρόβαλε χθες μια αίσθηση ηρεμίας, αλλά και γνώσης της κατάστασης. Δεν είναι ταυτισμένος με ένα «καμένο» πολιτικό κατεστημένο, το οποίο έδωσε τις τελευταίες ημέρες σκληρές μάχες επιβίωσης και ελέγχου του συστήματος. Οι Ελληνες πολίτες θα διαπιστώσουν ίσως ότι πέραν των θαμώνων των τηλεοπτικών παραθύρων υπάρχουν άνθρωποι με γνώση και ήθος, που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο όταν βρίσκεται σε μεγάλη ανάγκη. Ισως ακόμη η ήρεμη και ειλικρινής παρουσίαση της κατάστασης βοηθήσει να διαλυθούν οι πολλοί μύθοι που ρίχνουν συνεχώς λάδι στη φωτιά της οργής: Ο μύθος για τον τρίτο δρόμο, πέραν δηλαδή της παραμονής στο ευρώ με αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά και πέραν της δραχμής. Ο μύθος για μια μεγάλη εθνική προδοσία που θα συντελεσθεί μέσω της παρουσίας ξένων τεχνοκρατών. Ο μύθος για μια επαναδιαπραγμάτευση που θα... ταπεινώσει τους Ευρωπαίους.
Γνωρίζω ότι ακούγονται πολύ αισιόδοξα όλα αυτά. Οι κομματικοί μηχανισμοί θα δώσουν τις δικές τους μάχες για να μην πετύχει η κυβέρνηση Παπαδήμου. Η Aριστερά θα επανέλθει στο τροπάριό της. Οι αριστεροδεξιοί «σούπερ πατριώτες» θα αρχίσουν πάλι να μιλάνε για την κατοχή του Δ΄ Ράιχ. Οι ιεροκήρυκες του λαϊκισμού και της Ελλάδας της δραχμής θα πιάσουν πάλι δουλειά, αποδομώντας τη λύση Παπαδήμου ως μια ακόμη συνωμοσία του διεθνούς (μασονικού ίσως;) τραπεζικού συστήματος.
Ισως, όμως, κάτι έχει αλλάξει μετά το φιάσκο των Καννών και την εμφάνιση ενός νέου τύπου κυβέρνησης. Ισως η ωμή ειλικρίνεια, η επάρκεια, η σωστή διαπραγμάτευση με τους έξω και η ευπρέπεια να είναι ένα, προσωρινά, ισχυρό αντίδοτο στην τρέλα της υστερίας και της βίας, που μας έκανε να ξεχωρίζουμε τόσο πολύ από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα με κρίση
